Przejdź do zawartości

figurant

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

figurant (język polski)

[edytuj]
wymowa:
IPA[fʲiˈɡurãnt], AS[fʹigurãnt], zjawiska fonetyczne: zmięk.nazal. ?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

(1.1) osoba zajmująca wysokie stanowisko, ale niesprawująca faktycznej władzy, niemająca wpływu na podejmowane decyzje
(1.2) daw. statysta teatralny
(1.3) polit. osoba będąca obiektem zainteresowania służb specjalnych
odmiana:
(1)
przykłady:
(1.1) W czasach rządów AWS (1997-2001) mówiono również o kierowaniu z tylnego siedzeniaówczesny premier Jerzy Buzek miał być w istocie figurantem, a faktycznie rządem miał kierować przewodniczącySolidarnościMarian Krzaklewski[1].
(1.3) Za pomocą osobowych źródeł informacji i innych środków operacyjnych (np. podsłuchów) zbierano wszelkie informacje na temat figuranta[2].
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. figura ż, figurka ż
czas. figurować ndk.
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
wymowa:
IPA/fi.ɡy.ʁɑ̃/
?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męski

(1.1) statysta teatralny[1][2]
(1.2) figurant[1]
odmiana:
(1.1-2) lp figurant; lm figurants
przykłady:
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. figure ż
forma żeńska figurante ż
czas. figurer
związki frazeologiczne:
etymologia:
franc. figurer
uwagi:
źródła:
  1. 1,0 1,1 publikacja w otwartym dostępie – możesz ją przeczytać Hasło „figurant” w: Des dictionnaires Larousse.
  2. Stanisław Ropelewski, Dictionnaire complet français-polonais et polonais-français, s. 319