Przejdź do zawartości

ekstremalny

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

ekstremalny (język polski)

[edytuj]
wymowa:
IPA[ˌɛkstrɛ̃ˈmalnɨ], AS[ekstrẽmalny], zjawiska fonetyczne: nazal.akc. pob. ?/i
znaczenia:

przymiotnik

(1.1) krańcowy, skrajny
odmiana:
(1.1)
przykłady:
(1.1) Ta książka uwypukla stronę ludzką postaci w sytuacjach ekstremalnych.
składnia:
kolokacje:
(1.1) ekstremalne warunkisporty ekstremalne
synonimy:
(1.1) maksymalny, skrajny
antonimy:
(1.1) minimalny, umiarkowany
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. ekstremalność ż, ekstremum n, ekstremizm m, ekstremista m, ekstremistka ż
przysł. ekstremistycznie, ekstremalnie
przym. ekstremistyczny
związki frazeologiczne:
etymologia:
niem. extremal < łac. extremus[1]
uwagi:
tłumaczenia:
(1.1) zobacz listę tłumaczeń w hasłach: skrajny, krańcowy
źródła:
  1. Jan Miodek, Słownik ojczyzny polszczyzny, oprac. Monika Zaśko-Zielińska, Tomasz Piekot, wydawnictwo Europa, Wrocław 2002, s. 193, 194.