efeb

efeb (język polski)

wymowa:

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

(1.1) hist. w starożytnej Grecji: młodzieniec pobierający nauki w efebii; zob. też efeb w Wikipedii

(1.2) książk. przen. pięknie, harmonijnie zbudowany chłopak

odmiana:

(1.1-2)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	efeb	efebowie
dopełniacz	efeba	efebów
celownik	efebowi	efebom
biernik	efeba	efebów
narzędnik	efebem	efebami
miejscownik	efebie	efebach
wołacz	efebie	efebowie
depr. M. i W. lm: (te) efeby

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. efebia ż

związki frazeologiczne:

etymologia:

gr. ἔφηβος (éphēbos) → młodzieniec < gr. ἐπί (epí) gr. ἥβη (hḗbē) → wcześnie męskość

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) ephebe, ephebos
• słowacki: (1.1) eféb m

źródła: