dwukrotny

dwukrotny (język polski)

wymowa:

IPA: [dvuˈkrɔtnɨ], AS: [dvukrotny] ​

znaczenia:

przymiotnik

(1.1) odbywający się/powtarzający się dwa razy

(1.2) taki, który osiągnął/zdobył/robił coś dwa razy

(1.3) dwa razy większy bądź mniejszy od czegoś

odmiana:

(1.1-3)

 

przypadek	liczba pojedyncza				liczba mnoga
	mos/mzw	mrz	ż	n	mos	nmos
mianownik	dwukrotny		dwukrotna	dwukrotne	dwukrotni	dwukrotne
dopełniacz	dwukrotnego		dwukrotnej	dwukrotnego	dwukrotnych
celownik	dwukrotnemu		dwukrotnej	dwukrotnemu	dwukrotnym
biernik	dwukrotnego	dwukrotny	dwukrotną	dwukrotne	dwukrotnych	dwukrotne
narzędnik	dwukrotnym		dwukrotną	dwukrotnym	dwukrotnymi
miejscownik	dwukrotnym		dwukrotnej	dwukrotnym	dwukrotnych
wołacz	dwukrotny		dwukrotna	dwukrotne	dwukrotni	dwukrotne
nie stopniuje się

przykłady:

(1.1) O ile armata uzyskała ocenę pozytywną, to urządzenia do kierowania ogniem z powodu dwukrotnych awarii zdyskwalifikowano.

(1.3) Przebicie jest więc dwukrotne. – Z tego, co zarabiamy, możemy utrzymać rodziny, dać pracę kilkudziesięciu pracownikom firmy i kolejnym, od których odbieramy makulaturę – mówi Sobczyk.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. dwukrotność ż

przysł. dwukrotnie, dwakroć, podwójnie

licz. dwakroć

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

Według dawniejszej terminologii wyraz zaliczano do liczebników wielokrotnych.

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) twofold
• białoruski: (1.1) двухразовы, двухкратны; (1.3) двухкратны
• bułgarski: (1.1) двукратен; (1.2) двукратен
• esperanto: (1.1) duobla
• niemiecki: (1.1) zweimalig
• rosyjski: (1.1) двукратный

źródła: