dominikanin
Wygląd
dominikanin (język polski)
[edytuj]- wymowa:
- IPA: [ˌdɔ̃mʲĩɲiˈkãɲĩn], AS: [dõmʹĩńikãńĩn], zjawiska fonetyczne: zmięk.• nazal.• akc. pob.
-
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
- (1.1) rel. członek katolickiego zakonu męskiego, założonego przez św. Dominika; zob. też dominikanie w Wikipedii
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik dominikanin dominikanie dopełniacz dominikanina dominikanów celownik dominikaninowi dominikanom biernik dominikanina dominikanów narzędnik dominikaninem dominikanami miejscownik dominikaninie dominikanach wołacz dominikaninie dominikanie
- przykłady:
- (1.1) Ulicą idzie dominikanin w białym habicie.
- (1.1) W mediach często widuje się dominikanów wygłaszających swoje poglądy.
- (1.1) Zakon dominikanów powstał w celu przeciwdziałania ruchowi albigensów, a w późniejszym okresie dominikanie często sprawowali urząd inkwizytora, realizując misję głoszenia ewangelii „wszędzie, wszystkim i na wszystkie sposoby”.
- składnia:
- synonimy:
- antonimy:
- (1.1) albigens
- hiperonimy:
- (1.1) zakonnik
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. Dominik m, Dominika ż, Dominikanin m, Dominikanka ż, Dominikana n
- forma żeńska dominikanka ż
- przym. dominikański, podominikański
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- (1.1) pol. Dominik; od imienia Dominika Guzmána[2] < łac. dominicus → pański (należący do Boga)
- uwagi:
- (1.1) por. Domini canes
- tłumaczenia:
- angielski: (1.1) Dominican
- białoruski: (1.1) дамініканец m
- chorwacki: (1.1) dominikanac m
- esperanto: (1.1) dominikano
- francuski: (1.1) dominicain m
- interlingua: (1.1) dominicano
- łaciński: (1.1) dominicanus m
- niemiecki: (1.1) Dominikaner m
- portugalski: (1.1) dominicano m
- rosyjski: (1.1) доминиканец m
- słowacki: (1.1) dominikán m
- włoski: (1.1) domenicano m
- źródła:
- ↑ Porada „zakon franiszkanów, kościół Franciszkanów” w: Poradnia językowa PWN.
- ↑ Jan Miodek, Słownik ojczyzny polszczyzny, op. cit.