dmuchawiec

dmuchawiec (język polski)

dmuchawce (1.1)

wymowa:

IPA: [dmuˈxavʲjɛt͡s], AS: [dmuχavʹi ̯ec], zjawiska fonetyczne: zmięk.• i → j  ​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(1.1) pot. bot. przekwitnięty kwiat mniszka lekarskiego

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	dmuchawiec	dmuchawce
dopełniacz	dmuchawca	dmuchawców
celownik	dmuchawcowi	dmuchawcom
biernik	dmuchawiec	dmuchawce
narzędnik	dmuchawcem	dmuchawcami
miejscownik	dmuchawcu	dmuchawcach
wołacz	dmuchawcu	dmuchawce

przykłady:

składnia:

kolokacje:

(1.1) zdmuchiwać / zrywać dmuchawce

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

(1.1) owocostan, łodyga

wyrazy pokrewne:

rzecz. dmuchaniec mrz, dmuchanie n, dmuchawka ż, dmuchnięcie n, dmuchawa ż

czas. dmuchać ndk., dmuchnąć dk.

przym. dmuchawcowy

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) dandelion, clock
• białoruski: (1.1) дзьмухавец m
• duński: (1.1) mælkebøtte w
• kazachski: (1.1) бақбақ
• niemiecki: (1.1) Pusteblume ż
• rosyjski: (1.1) одуванчик m

źródła: