dżentelmen
dżentelmen (język polski)
[edytuj]- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
- (1.1) mężczyzna nienaganny pod względem form towarzyskich, taktowny, honorowy, godny zaufania, kulturalny, dobrze wychowany, uprzejmy, postępujący szlachetnie[1][2], zob. też dżentelmen w Wikipedii
- (1.2) mężczyzna wytworny, elegancko ubrany, elegancki[2]
- odmiana:
- (1.1-2)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik dżentelmen dżentelmeni dopełniacz dżentelmena dżentelmenów celownik dżentelmenowi dżentelmenom biernik dżentelmena dżentelmenów narzędnik dżentelmenem dżentelmenami miejscownik dżentelmenie dżentelmenach wołacz dżentelmenie dżentelmeni depr. M. i W. lm: (te) dżentelmeny
- przykłady:
- (1.1) Dżentelmen nie zostawia damy bez odpowiedzi.[3]
- składnia:
- synonimy:
- gentleman
- antonimy:
- cham
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. gentleman m
- przym. dżentelmeński
- przysł. dżentelmeńsko
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- ang. gentleman → szlachcic < ang. gentle → szlachetny, st.franc. gentil → szlachetny, z dobrej rodziny, łac. gentilis → należący do tej samej rodziny < łac. gens → ród, klan ang. man → człowiek[1][4]
- uwagi:
- tłumaczenia:
- angielski: (1.1) gentleman
- białoruski: (1.1) джэнтльмен m; (1.2) джэнтльмен m
- estoński: (1.1) džentelmen; (1.2) džentelmen
- joruba: (1.1) ọmọlúwàbí
- niemiecki: (1.1) Gentleman m, Ehrenmann m
- rosyjski: (1.1) джентльмен m; (1.2) джентльмен m
- ukraiński: (1.1) джентльмен m; (1.2) джентльмен m
- włoski: (1.1) galantuomo m
- źródła:
- ↑ 1,0 1,1 Władysław Kopaliński, Słownik wyrazów obcych i zwrotów obcojęzycznych, De Agostini Polska.
- ↑ 2,0 2,1
Hasło „dżentelmen” w: Słownik języka polskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN.
- ↑ Tadeusz Dołęga-Mostowicz, Pamiętnik pani Hanki
- ↑ Hasło „gentleman” w: Online Etymology Dictionary.