culprit

culprit (język angielski)

wymowa:

bryt. IPA: /ˈkʌl.prɪt/

amer. IPA: /ˈkʌl.prɪt/

wymowa amerykańska

​

znaczenia:

rzeczownik policzalny

(1.1) sprawca, sprawczyni

(1.2) winowajca, winowajczyni

odmiana:

(1) lp culprit; lm culprits

przykłady:

(1.1) He had made no effort to find the culprit. → On nie starał się znaleźć sprawcy.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

źródła: