brylant

brylant (język polski)

brylanty (1.1)

wymowa:

IPA: [ˈbrɨlãnt], AS: [brylãnt], zjawiska fonetyczne: nazal. ​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(1.1) jubil. oszlifowany diament; zob. też brylant w Wikipedii

(1.2) przen. ktoś lub coś bardzo wartościowego, cennego

(1.3) druk. typogr. w systemie miar typograficznych Didota stopień pisma odpowiadający trzem punktom (1,1277 mm)

odmiana:

(1.1-3)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	brylant	brylanty
dopełniacz	brylantu	brylantów
celownik	brylantowi	brylantom
biernik	brylant	brylanty
narzędnik	brylantem	brylantami
miejscownik	brylancie	brylantach
wołacz	brylancie	brylanty

przykłady:

(1.1) Kupiłem narzeczonej pierścionek z brylantem.

(1.2) W znanym klubie sportowym grają tylko prawdziwe brylanty.

(1.3) Brylant jest za mały, lepiej napiszmy to petitem, albo nawet większym pismem.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.2) klejnot, as, śmietanka

antonimy:

hiperonimy:

(1.1) diament

hiponimy:

(1.1) koh-i-noor

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz.

zdrobn. brylancik m

czas. brylantować ndk., wybrylantować dk.

przym. brylantowy

przysł. brylantowo

związki frazeologiczne:

brylant czystej wody • brylant świeci i w popiele

etymologia:

(1.1) franc. brillant

(1.2) z (1.1)

uwagi:

tłumaczenia:

• baskijski: (1.1) brillante
• białoruski: (1.1) брыльянт m
• bułgarski: (1.1) брилянт m
• duński: (1.1) brillant w
• esperanto: (1.1) brilianto
• estoński: (1.1) briljant
• fiński: (1.1) briljantti
• francuski: (1.1) brillant m
• galicyjski: (1.1) brillante m
• hiszpański: (1.1) brillante m
• interlingua: (1.1) brillante
• japoński: (1.1) ブリリアント (buririanto)
• jidysz: (1.1) בריליאַנט m (briljant); (1.2) (o człowieku) דימענט m (diment)
• litewski: (1.1) briliantas
• niderlandzki: (1.1) briljant m
• niemiecki: (1.1) Brillant m
• nowogrecki: (1.1) μπριγιάν n, μπριγιάντι n; (1.2) διαμάντι n
• rosyjski: (1.1) бриллиант m
• serbski: (1.1) брилијант (brilijant) m
• słowacki: (1.1) briliant m
• szwedzki: (1.1) briljant w

źródła: