branĉo

branĉo (esperanto)

branĉo (1.1) de pino

du branĉoj (1.2) de rivero

morfologia:

branĉ•o

wymowa:

​

znaczenia:

rzeczownik

(1.1) bot. gałąź

(1.2) przen. odnoga, gałąź, branża, dziedzina

odmiana:

(1.1-2)

 

	ununombro	multenombro
nominativo	branĉo	branĉoj
akuzativo	branĉon	branĉojn

przykłady:

(1.1) (…) la vento forblovis de mia kapo la ĉapon, kaj ĝi, flugante, pendiĝis sur la branĉoj de la arbeto. → (…) wiatr zdmuchnął z mojej głowy czapkę i ona lecąc zawisła na gałęziach drzewka.

(1.2) Elektromagnetismo estas branĉo de la fiziko. → Elektromagnetyzm jest dziedziną fizyki.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

(1.1) branĉaro

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. branĉaĵo, branĉaro

przym. branĉa

czas. disbranĉiĝi

związki frazeologiczne:

hakilo estas tranĉa, sed ne cedas la branĉo • pli bona branĉo sennuksa, ol kaĝo plej luksa • se la arbo falis, ĉiu branĉon derompas

etymologia:

uwagi:

źródła: