bovile

bovile (język łaciński)

wymowa:

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj nijaki

(1.1) zootechn. obora (dla wołów)

przymiotnik, forma fleksyjna

(2.1) Nom., acc. i voc. n od: bovilis

odmiana:

(1) bovīle, bovīlis (deklinacja III, paradygmat II samogłoskowy)

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	bovīle	bovīlia
dopełniacz	bovīlis	bovīlium
celownik	bovīlī	bovīlibus
biernik	bovīle	bovīlia
ablatyw	bovīli	bovīlibus
wołacz	bovīle	bovīlia

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.1) bubile

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. bos m/ż

przym. bovilis

związki frazeologiczne:

etymologia:

łac. bovī -ile; źródłosłów dla wł. bovile

uwagi:

źródła:

bovile (język włoski)

wymowa:

IPA: /bo.ˈvi.le/

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męski

(1.1) zootechn. obora (dla wołów)

odmiana:

(1.1) lp bovile; lm bovili

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. bove m, bovina ż, bovaro m, bovara ż

przym. bovino

związki frazeologiczne:

etymologia:

łac. bovile < łac. bos, bovis

uwagi:

źródła: