bochen
bochen (język polski)
[edytuj]
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik bochen bochny dopełniacz bochna bochnów celownik bochnowi bochnom biernik bochen bochny narzędnik bochnem bochnami miejscownik bochnie bochnach wołacz bochnie bochny
- przykłady:
- (1.1) Dopiero tam większość mieszkańców mogła zjeść po kawałku z rekordowego bochna. – W Siewierzu istnieje tradycja pieczenia chleba foremkowego[1].
- składnia:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- związki frazeologiczne:
- jaki bochen, taka skórka, jaka matka, taka córka
- uwagi:
- tłumaczenia:
- dla języków nierozróżniających zgrubień zobacz listę tłumaczeń w haśle: bochenek
- źródła:
- ↑ ps, Rekordowy bochen, „Trybuna Śląska”, 2002-10-21, Narodowy Korpus Języka Polskiego.
- ↑ Hasło „bochenek” w: Izabela Malmor, Słownik etymologiczny języka polskiego, Wydawnictwo Szkolne PWN ParkEdukacja, Warszawa-Bielsko-Biała 2009, ISBN 978-83-262-0146-2, s. 54.