Przejdź do zawartości

beugen

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego
wymowa:
?/i ?/i ?/i
znaczenia:

czasownik słaby, przechodni

(1.1) zginać, zgiąć, wyginać, wygiąć
(1.2) przen. naginać, nagiąć (przepis, zasadę)
(1.3) jęz. odmieniać, odmienić (deklinować/koniugować)

czasownik słaby, zwrotny

(2.1) wychylać się, wyginać się
(2.2) ugiąć się, poddać się, ulec, złamać się
odmiana:
(1-2) beug|en (beugt), beugte, gebeugt (haben)
przykłady:
(2.1) Sie beugte sich nach vorne und drückte ihre Nase an die Fensterscheibe.Wychyliła się do przodu i przycisnęła nos do szyby.
składnia:
(2.2) sich beugen
kolokacje:
(2.2) sich dem Druck beugen → ugiąć się pod naciskiem
synonimy:
(1.1) biegen, krümmen
(1.2) sich unterwerfen
(1.3) deklinieren, konjugieren
(2.1) neigen
antonimy:
(1.1) aufrichten
(1.2) widersetzen
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. Beuge ż, Beugung ż
czas. verbeugen
związki frazeologiczne:
etymologia:
śwn. böugenswn. bougenpragerm. *bauƷjanan
por. st.ang. bugan (ang. bow), isl. beygja, szw. böja, goc. 𐌱𐌹𐌿𐌲𐌰𐌽 (biugan)
uwagi:
źródła: