antymon

antymon (język polski)

antymon (1.1)

wymowa:

​, IPA: [ãnˈtɨ̃mɔ̃n], AS: [ãntỹmõn], zjawiska fonetyczne: nazal.

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(1.1) chem. pierwiastek chemiczny o symbolu Sb i liczbie atomowej 51; zob. też antymon w Wikipedii

odmiana:

(1.1) blm,

 

przypadek	liczba pojedyncza
mianownik	antymon
dopełniacz	antymonu
celownik	antymonowi
biernik	antymon
narzędnik	antymonem
miejscownik	antymonie
wołacz	antymonie

przykłady:

(1.1) Jakie właściwości chemiczne ma antymon?

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. antymonian m, antymonit m, antymonowodór m, antymonyl m, antymonowanie n

przym. antymonowy

związki frazeologiczne:

etymologia:

(1.1) łac. antimonium < arab. إثمد < łac. stibium

uwagi:

(1.1) symbol. Sb

(1.1) zobacz też: Indeks:Polski - Pierwiastki chemiczne

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) antimony
• arabski: (1.1) إثمد, انتيمون, كحل
• baskijski: (1.1) antimonio
• białoruski: (1.1) сурма ż
• białoruski (taraszkiewica): (1.1) антымон m
• bułgarski: (1.1) антимон m
• czeski: (1.1) antimon
• duński: (1.1) antimon
• esperanto: (1.1) antimono
• francuski: (1.1) antimoine
• hiszpański: (1.1) antimonio m
• interlingua: (1.1) antimonio
• jidysz: (1.1) אַנטימאָניע ż (antimonje), אַנטימאָן m (antimon), שפּיזגלאָז n (szpizgloz)
• kataloński: (1.1) antimoni m
• łaciński: (1.1) stibium n, antimonium n
• niemiecki: (1.1) Antimon n, Stibium n
• nowogrecki: (1.1) αντιμόνιο n
• ormiański: (1.1) ծարիր
• rosyjski: (1.1) сурьма ż
• słowacki: (1.1) antimón m
• węgierski: (1.1) antimon
• włoski: (1.1) antimonio m

źródła: