Solura

Solura (język polski)

herb Solury (1.1)

położenie kantonu Solura (1.2)

wymowa:

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna

(1.1) geogr. miasto w północno-zachodniej Szwajcarii, w kantonie Solura (1.2), nad rzeką Aare; zob. też Solura (miasto) w Wikipedii

(1.2) geogr. adm. niemieckojęzyczny kanton w północno-zachodniej Szwajcarii; zob. też Solura (kanton) w Wikipedii

odmiana:

(1.1-2)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	Solura	Solury
dopełniacz	Solury	Solur
celownik	Solurze	Solurom
biernik	Solurę	Solury
narzędnik	Solurą	Solurami
miejscownik	Solurze	Solurach
wołacz	Soluro	Solury

przykłady:

(1.1) Podobnie w Solurze czy Bazylei – język francuski stał się powszechnie znany (w Solurze rezydował ambasador francuski, zajmujący się m.in. werbunkiem żołnierzy, Bazylea zaś leżała blisko granicy i była silnie powiązana z Francją więzami gospodarczymi).

(1.1) 15 października - W Solurze w Szwajcarii zmarł Tadeusz Kościuszko (ur. 1746).

składnia:

kolokacje:

(1.1) być / bywać / zamieszkać / mieszkać / pomieszkiwać / żyć / pracować / urodzić się / umrzeć / osiedlać się / osiedlić się w Solurze • wyjeżdżać / wyjechać / jechać / dojechać / udać się / wprowadzać się / wprowadzić się do Solury • przyjeżdżać / przyjechać / jechać / wyprowadzać się / wyprowadzić się z Solury • być / stać się mieszkańcem / mieszkanką Solury • mieszkaniec / mieszkanka Solury • droga / ulica / plac / dom / budynek / mieszkanie / siedziba w Solurze • pochodzić z Solury • przeprowadzać się / przeprowadzić się do Solury

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

przym. solurski

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

tłumaczenia:

• francuski: (1.1) Soleure; (1.2) Soleure
• niemiecki: (1.1) Solothurn; (1.2) Solothurn
• włoski: (1.1) Soletta; (1.2) Soletta

źródła: