Przejdź do zawartości

Korynt

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego
Korynt (1.1)
wymowa:
?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna

(1.1) geogr. miasto w Grecji, na półwyspie Peloponez; zob. też Korynt w Wikipedii
(1.2) hist. starożytne miasto-państwo
odmiana:
(1.1-2)
przykłady:
(1.1) Widzieliśmy w Koryncie wspaniały pomnik Pegaza.
(1.2) A ja wzywam Boga na świadka mojej duszy, tylko aby was oszczędzić, nie przybyłem do Koryntu[1].
(1.2) Hej, Pawle, czy Ci nie szkoda krwi? / Ateny się odwrócą, Korynt pokaże drzwi[2].
składnia:
kolokacje:
(1.1) być / bywać / zamieszkać / mieszkać / pomieszkiwać / żyć / pracować / urodzić się / umrzeć / osiedlać się / osiedlić się w Koryncie • wyjeżdżać / wyjechać / jechać / dojechać / udać się / wprowadzać się / wprowadzić się do Koryntu • przyjeżdżać / przyjechać / jechać / wyprowadzać się / wyprowadzić się z Koryntu • być / stać się mieszkańcem / mieszkanką Koryntu • mieszkaniec / mieszkanka Koryntu • droga / ulica / plac / dom / budynek / mieszkanie / siedziba w Koryncie • pochodzić z Koryntu • przeprowadzać się / przeprowadzić się do Koryntu
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
(1.1) miasto
(1.2) państwo
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. Koryntianin mos, koryntianin mos, Koryntczyk mos, koryntczyk mos, Koryntyjczyk mos, koryntyjczyk mos, Koryntianka ż, koryntianka ż, Koryntyjka ż, koryntyjka ż, koryntyjskość ż, Koryntia ż, koryntka ż, koryntówna ż
przym. koryncki, koryntyjski
przysł. koryntyjsko
związki frazeologiczne:
(1.2) córa Koryntu
etymologia:
łac. Corinthus < gr. Κόρινθος (Kórinthos)
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. Drugi list do Koryntian 1, 23.
  2. Jerzy Szymik, Samba staruszka