-arz

-arz (język polski)

wymowa:

​ IPA: [aʃ], AS: [aš], zjawiska fonetyczne: wygł.

​

znaczenia:

przyrostek

(1.1) dodawany do tematu czasownika (rzadziej rzeczownika) tworzy rzeczownik rodzaju męskiego oznaczający wykonawcę czynności lub zawodu

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	-arza	-arze
dopełniacz	-arza	-arzy / rzad. -arzów
celownik	-arzowi	-arzom
biernik	-arza	-arzy
narzędnik	-arzem	-arzami
miejscownik	-arzu	-arzach
wołacz	-arzu	-arze

przykłady:

(1.1) murarz, stolarz, piekarz,…

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.1) -ysta

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

przyr. forma żeńska -arka

związki frazeologiczne:

etymologia:

prasł. *-arь < prasł. *-ari̯o (temat spółgłoskowy -ar- został rozszerzony przez przyrostek tematyczny -i̯o) < prawdop. w okresie późnosłowiańskim z goc. *-areis

por. łac. -arius, czes. -ář, czes. -ař, bułg. -ap, serbochorw. -ar, dłuż. -aŕ

uwagi:

(1.1) zobacz też: -acz

(1.1) Uwaga: niektóre tłumaczenia mogą różnić się w zależności od wyrazu.

zobacz słowa kończące się na „-arz”

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) -er
• czeski: (1.1) -ář, -ař
• dolnołużycki: (1.1) -aŕ
• duński: (1.1) -er
• esperanto: (1.1) -ist-
• jidysz: (1.1) ־ער (-er)
• niemiecki: (1.1) -er
• słowacki: (1.1) -ár

źródła: