воўк

воўк (język białoruski)

воўк (1.1)

transliteracja:

voŭk

wymowa:

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męski

(1.1) zool. Canis lupus, wilk

odmiana:

(1.1)

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	во́ўк	ваўкі́
dopełniacz	во́ўка / ваўка́	ваўко́ў
celownik	во́ўку / ваўку́	ваўка́м
biernik	во́ўка / ваўка́	ваўко́ў
narzędnik	во́ўкам / ваўко́м	ваўка́мі
miejscownik	во́ўку / ваўку́	ваўка́х

przykłady:

(1.1) Воўк мяняе шкуру, але не нораў. → Wilk zmienia skórę, ale nie obyczaje.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. ваўчаня n, ваўчанё n, ваўкаўё n

forma żeńska ваўчыца ż, ваўчыха ż

przym. воўчы

związki frazeologiczne:

біты воўк • воўк у авечай шкуры • воўкам глядзець • марскі воўк • шукаць як воўк даўбешкі / шукаць як воўк доўбні • przysłowia i powiedzenia: аб воўку памоўка, а воўк тут / пра воўка памоўка, а воўк і тут • воўк ваўка нідзе яшчэ не з’еў • воўк да лесу цягня • воўк не пастух, а свіння не агародніца • воўк сабаку не радня / воўк казе не таварыш • воўк у лесе здох • воўк сабакі ні баіцца, алі зьвягі ні любя • воўка ногі кормяць • ваўкоў баяцца - у лес не хадзіць • дай божа нашаму цяляці воўка спаймаці • работа ня воўк, у лес ні ўцячэ • і воўк сыты, і козы цэлыя / і каза цэлая, і воўк сыты • чалавек чалавеку воўк

etymologia:

uwagi:

(1.1) zobacz też: Indeks ssaków w języku białoruskim

źródła: