świadek

świadek (język polski)

wymowa:: IPA: [ˈɕfʲjadɛk], AS: [śfʹi ̯adek], zjawiska fonetyczne: zmięk.• utr. dźw.• i → j ^?/i

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

(1.1) osoba, która widziała coś na własne oczy

(1.2) przen. podobnie jak świadek (1.1), ale również w odniesieniu do rzeczy

(1.3) praw. osoba zeznająca podczas procesu sądowego; zob. też świadek w Wikipedii

(1.4) rel. osoba obecna podczas aktu religijnego (np. chrztu, bierzmowania, małżeństwa) i potwierdzająca jego zaistnienie

rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy

(2.1) geol. ostaniec

odmiana:

(1.1-4)

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	świadek	świadkowie
dopełniacz	świadka	świadków
celownik	świadkowi	świadkom
biernik	świadka	świadków
narzędnik	świadkiem	świadkami
miejscownik	świadku	świadkach
wołacz	świadku	świadkowie

(2.1)

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	świadek	świadki
dopełniacz	świadka	świadków
celownik	świadkowi	świadkom
biernik	świadka	świadki
narzędnik	świadkiem	świadkami
miejscownik	świadku	świadkach
wołacz	świadku	świadki

przykłady:: (1.1) Wczoraj na ulicy byłem świadkiem, jak matka uderzyła własne dziecko.; (1.2) Ten kościół był świadkiem wielu historycznych wydarzeń.; (1.3) Przypominam świadkowi o karze za składanie fałszywych zeznań.; (1.4) Krzysiek poprosił mnie, żebym był jego świadkiem na ślubie.

składnia:

kolokacje:: (1.1) świadek Jehowy^[1]; (1.3) świadek koronny • świadek incognito

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:: czas. świadczyć, świadkować; rzecz. świadectwo n, świadkowa ż, świadkowanie n

związki frazeologiczne:: na prawdę świadka nie trzeba

etymologia:

uwagi:

tłumaczenia:

albański: (1.1) dëshmitar m; (1.3) dëshmitar m
angielski: (1.1) onlooker, spectator, witness, eyewitness; (1.3) witness
arabski: (1.1) شاهد m (šāhid)
arumuński: (1.1) martir^[2]
baskijski: (1.1) lekuko; (1.2) lekuko; (1.3) lekuko; (1.4) lekuko
białoruski: (1.1) сведка m
bośniacki: (1.1) svjedok; (1.3) svjedok
bułgarski: (1.1) свидетел m; (1.3) свидетел m; (1.4) (na ślubie) свидетел m
chorwacki: (1.1) svjedok m; (1.3) svjedok m
duński: (1.1) vidne n; (1.3) vidne n
esperanto: (1.1) atestanto
estoński: (1.1) pealtnägija, tunnistaja; (1.3) tunnistaja
fiński: (1.1) todistaja; (1.3) todistaja
francuski: (1.1) spectateur m, témoin m; (1.2) témoin m; (1.3) témoin m; (1.4) témoin m
hiszpański: (1.1) testigo m; (1.2) testigo m; (1.3) testigo m; (1.4) testigo m
karaimski: (1.1) шаад
kaszubski: (1.3) swiôdk m
macedoński: (1.1) сведок, очевидец; (1.3) сведок
maltański: (1.1) xhud m
meglenorumuński: (1.1) martir^[2]
niemiecki: (1.1) Zeuge m; (1.3) Zeuge m
nowogrecki: (1.1) μάρτυρας m, μάρτυς m; (1.2) μάρτυρας m, μάρτυς m; (1.3) μάρτυρας m, μάρτυς m; (1.4) κουμπάρος m
nowopruski: (1.1) wīdiks m
portugalski: (1.1) testemunha ż
rosyjski: (1.1) свидетель m; (1.3) свидетель m
rumuński: (1.1) martor; (1.3) martor
serbski: (1.1) сведок m; (1.3) сведок m
słoweński: (1.1) priča ż; (1.3) priča ż
szwabski: (1.1) Zeig m; (1.3) Zeig m
szwedzki: (1.1) vittne n; (1.2) vittne n; (1.3) vittne n
ukraiński: (1.1) свідок m; (1.3) свідок m
wilamowski: (1.1) cȧjgjer m

źródła:

↑ Hasło „świadek” w: Wielki słownik ortograficzny, Wydawnictwo Naukowe PWN.
↑ ^2,0 ^2,1 Tomasz Klimkowski, Dziedzictwo greckie w języku rumuńskim i arumuńskim, „Balcanica Posnaniensia. Acta et studia”, XIX, Poznań 2012, Wydawnictwo Instytutu Historii UAM, s. 20, 21.

[1] Hasło „świadek” w: Wielki słownik ortograficzny, Wydawnictwo Naukowe PWN.

[Klimkowski-2] 2,0 ^2,1 Tomasz Klimkowski, Dziedzictwo greckie w języku rumuńskim i arumuńskim, „Balcanica Posnaniensia. Acta et studia”, XIX, Poznań 2012, Wydawnictwo Instytutu Historii UAM, s. 20, 21.

[1]

[2]