śmigus-dyngus
- wymowa:
- IPA: [ˌɕmʲiɡuz‿ˈdɨ̃ŋɡus], AS: [śmʹiguz‿dỹŋgus], zjawiska fonetyczne: zmięk.• nazal.• -nk- • udźw. międzywyr.• akc. pob.
-
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
- (1.1) etn. zwyczaj oblewania innych wodą w poniedziałek wielkanocny; zob. też śmigus-dyngus w Wikipedii
- (1.2) zob. lany poniedziałek
- odmiana:
- (1.1-2)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik śmigus-dyngus śmigusy-dyngusy dopełniacz śmigusa-dyngusa/śmigusu-dyngusu[1] śmigusów-dyngusów celownik śmigusowi-dyngusowi śmigusom-dyngusom biernik śmigus-dyngus śmigusy-dyngusy narzędnik śmigusem-dyngusem śmigusami-dyngusami miejscownik śmigusie-dyngusie śmigusach-dyngusach wołacz śmigusie-dyngusie śmigusy-dyngusy
- przykłady:
- składnia:
- synonimy:
- (1.1) śmigus, dyngus, oblewany poniedziałek, lej, dzień św. Leja
- (1.2) lany poniedziałek
- antonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- związki frazeologiczne:
- uwagi:
- inna pisownia dyngus-śmigus
- istnieje również obiegowa forma „śmingus-dyngus”[2], jednak nienotowana przez słowniki
- tłumaczenia:
- (1.2) zobacz listę tłumaczeń w haśle: lany poniedziałek
- polski język migowy: (w zapisie SignWriting)(1.1)
- słowacki: (1.1) oblievačka ż, polievačka ż
- źródła:
- ↑
Uniwersalny słownik języka polskiego, red. Stanisław Dubisz i Elżbieta Sobol, Wydawnictwo Naukowe PWN.
- ↑
Porada „śmigus-dyngus” w: Poradnia językowa PWN.