Dary kochanków

>>> Dane tekstu >>>
Autor	Maria Pawlikowska-Jasnorzewska
Tytuł	Dary kochanków
Wydawca	Cyrulik warszawski nr 40 (175)
Data wyd.	1929
Miejsce wyd.	Warszawa
Źródło	Skany na Commons
Inne	Pobierz jako: EPUB  • PDF  • MOBI
Indeks stron

[1]

CYRULIK WARSZAWSKI

---

MARJA PAWLIKOWSKA

DARY KOCHANKÓW

Jaś mi z jarmarku przywiózł figę. Józio dwie figi — dla intrygi. Adaś z traw uplótł pierścioneczek, w ciąga dalekich w las wycieczek. Ten przyniósł bukiet z ostromleczów — (bo jest pogodny — lubi żarty — ) — tamten — w prezencie — (jakby przeczuł, że się ucieszę): stare karty. — Zepsuty kompas — — nudną powieść, którą mnie czytać nikt nie zmusi, i granat znaleziony w rowie, który wybuchnąć kiedyś musi W skrzynce cedrowej chowam dary moich kochanków, tych trzech króli... — pierścionek z trawy — — kompas stary, — granat podobny srebrnej kuli... Wreszcie, za żonę wziął mnie Zbyszek. (Wmawiano w niego: ty idjoto!). A ten — o dziwy co za zbytek! obrączkę dał mi szczerozłotą.		Nie bez wzdychania, wzdychał bowiem, sam jeździł po nią swą Minerwą, — jak się targował! — wreszcie z werwą rzekł: „Drogo, ale nic nie powiem!“ (Bo już od wieków i Wierzynków, sarmacka szlachta gardzi złotem a ceni miedź! i stal uczynków! Złoto do złota idź z powrotem). Na tem się wprawdzie i skończyło z podarunkami już na amen. Choć, by nie skłamać — coś tam było... — ach tak! gazeta i atrament. Lecz na obrączkę patrzę z pychą, — że nie jest dęta, wiem dokładnie. Niejeden patrząc na nią wzdycha... jeszcze mnie kiedyś zbój napadnie! Gdy mi potrzeba płaszcza, sukni, gdy mam trzewiczki jak rzeszoto, Zbych mówi: „W czółko ty się puknij! a kto obrączkę dostał złotą?“
— Ha! znikli Jasio, Józio, Adaś, poodprawiani w świat kolejno — Zbigniew już o rozwodzie gada — ale mi został — boski klejnot.

Nr. 40 (175)

Tekst jest własnością publiczną (public domain). Szczegóły licencji na stronie autora: Maria Pawlikowska-Jasnorzewska.