Thomas Bernhard
Thomas Bernhard
Thomas Bernhard (1931–1989) – austriacki prozaik i dramaturg.
Autobiografia
[edytuj](niem. Autobiografie; tłum. Sława Lisiecka)
- W najprawdziwszym sensie tego słowa jesteśmy dziećmi teatru. Natura jest teatrem samym w sobie. Ludzie są na łonie tej natury jak teatru samego w sobie aktorami, po których niewiele się już można spodziewać.
- Zwycięstwa w biegach zawdzięczałem po prostu długim nogom i zawsze bezgranicznemu w trakcie biegu lękowi przed porażką. Nigdy nie odczuwałem ochoty uprawiania jakiegokolwiek sportu, ba, zawsze go nienawidziłem i jeszcze dzisiaj nienawidzę. We wszystkich epokach wszystkie rządy zawsze przypisywały sportowi największe znaczenie, i słusznie, bawi on bowiem, ogłupia i odurza masy, a dyktatury wiedzą najlepiej, dlaczego zawsze i w każdym wypadku opowiadają się za sportem. Kto jest za sportem, ma masy po swojej stronie, kto jest za kulturą, ma je przeciw sobie, mawiał mój dziadek, dlatego zawsze wszystkie rządy są za sportem i przeciw kulturze.
Inne
[edytuj]- (…) sen twój uśmierca twarz morza,
twarz zadżumioną bezdusznego lata (…).- Źródło: Poranek, tłum. Stanisław Barańczak
- Teraz, wiosną,
nie potrafię już zrozumieć
mowy pól,
zmarli przyglądają mi się
rozszerzonymi oczyma
i pszenica się pieni
i tylko rzeka zdaje sprawę z nieba…- Źródło: Teraz, wiosną, tłum. Stanisław Barańczak
- W dolinie milczał z gębą pełną srebra
stojąc nad kością, na której się potknął,
on, który szedł do wójta potem i meldował: człowiek,
nie, nie człowiek, grenadier, szkielet z bladą twarzą,
z hełmem na głowie, nie:
na bladej czaszce (…).- Źródło: W dolinie, tłum. Stanisław Barańczak