Michał Bałucki

Michał Bałucki

Michał Bałucki (pseud. Załęga, Elpidon; 1837–1901) – polski komediopisarz i prozaik.

Nie w porę

• (...) jeszcze za wcześnie
  Pukać w serduszko, co leży we śnie

• Raz byłem u niej z kotkiem na ręce
  Siedziała w oknie w białej sukience
  I paluszkami drażniła kotka:
  Pieszczotka!

Inne

• Dla kobiety fakty, logika, rozum – nic nie znaczą, ona rządzi się uczuciami i kaprysem.

• Góralu, czy ci nie żal
  Odchodzić od stron ojczystych?
  • Źródło: Dla chleba znane jako Góralu, czy ci nie żal

• Intryga wyższa jest od talentu – z niczego robi coś.

• Nie chcemy drugim wierzyć, gdy nas ostrzegają przed kobietami, aż sami się sparzymy.

• Stara panna to tak, jak przejrzała gruszka i temu spadnie na łeb, co jej nie trzęsie.
  • Źródło: Radcy pana radcy, wyd.J. Fiszer, Warszawa 1900, s. 52.

• W miłości cudze doświadczenie nie na wiele się przyda.

• Zazdrość to najważniejszy czynnik miłości.

• Żona nie menażeria, żeby ją pokazywać.
  • Źródło: Dom otwarty

O Michale Bałuckim

• To wybitny komediopisarz w polskiej literaturze – zaraz po Fredrze. Wprawdzie sfrustrowany brakiem życzliwości krytyków popełnił samobójstwo, niedawno były nawet zakusy usunięcia jego pomnika z krakowskich Plant, ale pozostawił po sobie komedie, które są skarbnicą spostrzeżeń o polskich obyczajach. Posługuje się pięknym językiem.
  • Autor: Ignacy Gogolewski
  • Źródło: Julia Rzemek, Wierzę, że widz będzie zadowolony, „Życie Warszawy”, 26 czerwca 2008
  • Zobacz też: Aleksander Fredro