Przejdź do zawartości

Dawid Jung

Z Wikicytatów, wolnej kolekcji cytatów
Dawid Jung, 2007

Dawid Jung (ur. 1980) – polski poeta, edytor, krytyk literacki i teatralny, tenor, historyk literatury, tłumacz.

Uwaga: W dalszej części znajdują się słowa powszechnie uznawane za wulgarne!
  • I ciebie wyliże ta podła suka śmierć, więc lepiej się
    strzeż, odszukaj tego, który ma monopol
    na światło.
    Powiedz mu, że ćwiczę mimikrę.
    • Źródło: Krzew bzu udziela lekcji milczenia

Historia pewnej dykcji poetyckiej (2014)

[edytuj]
  • Nasz od wielu lat trawiony nihilizm prędzej czy później odbije się nam czkawką, a wtedy nieprzygotowani, przegramy. I tutaj, w co przynajmniej jeszcze wierzę, powinna zaczynać się rola poety – mówić prawdę o świecie widzianym nie z perspektywy spikerów, ale marginaliów, resztek mądrości, czułości i wiary. Bez nich nie ma poezji.
    • Źródło: D. Jung, Historia pewnej dykcji poetyckiej [w]: Beata Patrycja Klary, Rozmowy z piórami, cz. 2, Toruń 2014, s. 65–66
  • Jeśli przyjąć, że poezja jeszcze czegoś uczy, że pragniemy w niej nadal poszukiwać nas samych, winniśmy współczesności dać szansę. Zanim całkowicie, jako społeczeństwa, pozbędziemy się empatii zbiorowej i indywidualnej. Naturalnie zjawiska te już od dawna definiuje psychologia czy socjologia, niemniej jednak poeci dzisiaj muszą być w jakiejś części również naukowcami, powinni być interdyscyplinarni i rozwijać się wielokierunkowo jak polihistorzy.
    • Źródło: D. Jung, Historia pewnej dykcji poetyckiej [w]: Beata Patrycja Klary, Rozmowy z piórami, cz. 2, Toruń 2014, s. 66
  • Każde pisarstwo, nawet gdybyśmy temu zaprzeczali, determinuje nasza seksualność.
    • Źródło: D. Jung, Historia pewnej dykcji poetyckiej [w]: Beata Patrycja Klary, Rozmowy z piórami, cz. 2, Toruń 2014, s. 66
  • Jesteśmy Rzeczpospolitą zmarnowanych poetów. Mamy najdłuższe w tej dziedzinie tradycje na świecie. Chyba tylko niepiśmienne plemiona znad Amazonki są nam jeszcze w stanie dorównać. Nasza obecna sytuacja historycznoliteracka trochę przypomina najgorsze połączenie chorób – Alzheimera i biegunki. Niby biegniemy, ale nie wiemy dokąd.
    • Źródło: D. Jung, Historia pewnej dykcji poetyckiej [w]: Beata Patrycja Klary, Rozmowy z piórami, cz. 2, Toruń 2014, s. 68
  • Życie na stałe w Polsce i utrzymywanie się z własnej twórczości wymaga nieprzeciętnych skłonności masochistycznych. Nie jestem masochistą całorocznym.
    • Źródło: D. Jung, Historia pewnej dykcji poetyckiej [w]: Beata Patrycja Klary, Rozmowy z piórami, cz. 2, Toruń 2014, s. 71
  • U mnie ars bene moriendi to rodzaj obsesji. Studia z przemijania. Ale z czego innego ma wyrastać prawdziwa sztuka, jak nie z tajemnicy, transcendencji?
    • Źródło: D. Jung, Historia pewnej dykcji poetyckiej [w]: Beata Patrycja Klary, Rozmowy z piórami, cz. 2, Toruń 2014, s. 74
  • Póki poeci czytają poetów, póty jest nadzieja.
    • Źródło: D. Jung, Historia pewnej dykcji poetyckiej [w]: Beata Patrycja Klary, Rozmowy z piórami, cz. 2, Toruń 2014, s. 79

Poemat o mówieniu prawdy (2014)

[edytuj]
  • tutaj ziemia ma zapach osocza, jest chora.
    jej mieszkańcy hibernują głęboko.
    • Źródło: [cz. 10]
  • kiedyś i mnie poniosą
    pijani grabarze a emeryci w komżach zaintonują gloria.
    • Źródło: [cz. 13]
  • język złożony
    obala trony
    języki proste
    porosną ostem
    • Źródło: [kantyczka Świnki Adama], cz. 14
  • less a ił – między nimi rozstrzygać będą
    • Źródło: [Hamlet nagrywa się na mp3], cz. 16
  • tu leży twa duma i uśpiony szał,
    nie ważne kim byłeś, kto salut ci słał.
    • Źródło: [piosenka Charona], cz. 24
  • kto poddaje się miłości,
    kapituluje jako zwycięzca.
    • Źródło: cz. 26
  • nigdy więcej miłości
    (której nie potrafimy wypowiedzieć ani odróżnić
    od głodu własnych ciał) nie pomyl
    z cierpliwością.
    • Źródło: [z mostu na Tybrze], cz. 27
  • twoje ciało, ampułka po zużytym leku, sprzączka
    zamykana na noc. a w środku prośba o sen, o piękno,
    które się nie starzeje.
    • Źródło: [tren na odejście], cz. 31
  • nie było mnie w Tobie, Heloizo, nigdy, naprawdę. zawsze
    odgradzała mnie od Ciebie miłość, której chciałaś się nauczyć,
    abyś mogła dzielić się ze mną czymś więcej niż tylko piersiami,
    które, poeta ma rację, zostaną dla nikogo.
    • Źródło: [piosenka dla Heloizy], cz. 32
  • Troja upadnie, Ulissesie,
    jak ginie, czego kochać nas nie nauczono.
    • Źródło: cz. 33

Free Over Blood. New Polish Poets Series

[edytuj]

(Off Press Publishing, Londyn 2011)

  • na wzgórzach rozniećcie ogień
    niech barbarzyńcy zobaczą ilu nas jest
  • (…) powietrze nad tobą
    jest soczyste, cokolwiek zrobisz, gdziekolwiek
    pójdziesz zostawisz po sobie nie własną śmierć,
    lecz rozpoczęty akapit

312685 powodów (2006)

[edytuj]
  • chwilowo
    pozujemy do rozkładu
    • Źródło: Fotografia rodzinna
  • Gdzie to jest, że
    głodni poeci nie uwodzą śmierci,
    do pustych trybun
    śpiewają treny.
    • Źródło: Piosenka z musicalu „Patriota”
  • historię piszą analfabeci
    • Źródło: Expose
  • Jak każdy stąd
    chciał uniknąć biurokracji.
    Zwierzchnictwa piasku.
    • Źródło: Raport
  • Kiedyś tutaj będziesz
    powtórzysz te same słowa
    zmienią się tylko organizatorzy:
    wojny i pokoju.
    • Źródło: Kanon
  • każdy ma swoich barbarzyńców z północy
    • Źródło: Litania, ma nadzieję, przechodnia
  • ktoś kto
    ziemią i tresowanym robactwem pielęgnuje
    kości naszych wieszczów nie zasługuje
    na współczucie
    • Źródło: Expose
  • Ktoś nazywa mnie szeleszczącym zgiełkiem
    i wkłada w usta dendryt śniegu. Czy wiecie, jak oblizują się umarli
    w szatach z poliestru. Tracheotomia, krzyczą obłąkani,
    więc nieście mnie w zastępach kurzu, ku wyniesieniom
    z rzecznych den.
    • Źródło: Pieśń topielicy
  • Mój okręt, dlaczego tutaj, wśród tych, co śmieją się
    z poezji.
    • Źródło: Zrób mi tulufa, mówi
  • Poeci nie,
    ich chude gardła zdolne przepuścić znikomy transfer
    światła mówią ściszoną wiązką,
    emisją martwych filozofów.
    • Źródło: Niosą w kurzu resztki kopyt
  • przeszum drzew
    jest pieśnią umarłych, a oni wrócą
    bogatsi o zwęglone twarze.
    • Źródło: Apel do klona
  • razem czuwaliśmy przy kościach
    wieszczów i grafomanów,
    bo chciałem zrozumieć czy jest, tak, czym jest
    noszenie ryżowych pól między ich biodrami
    gdy po raz kolejny każą mi rodzić się w ziemi Judy
    i obmywać ich tłuste, zgrzybiałe stopy.
    • Źródło: Miałem ich wszystkich
  • słuchaj wiatru, On powie ci więcej niż wszystkie
    biblioteki kontynentu, niż wszystkie lamenty kraju,
    wpatruj się w jego wężowe uniki śmierci, w oczy
    proszące o obecność dłoni, najtańszą ckliwość,
    dla której już tylu poległo i jeszcze polegnie.
    • Źródło: E-mail z ewakuowanej planety
  • Uczeszą włosy kostnymi grzebykami
    i wcisną głęboko miedziane spirale.
    Będziemy uprawiać filozofię wśród
    glazurowej ceramiki.
    • Źródło: Dziewczęta z Koryntu stoją przy barze
  • Zabijcie Klio, dzieciak ma downa,
    flecik Euterpe wbijcie w jej krtań.
    • Źródło: Kantyczka przechodnia

Cytaty z wywiadów

[edytuj]
  • Czasami warto wsłuchać się w głos martwych poetów, nawet, jeśli od kilkuset lat dla reszty świata nie istnieją. To kwestia przyzwoitości. I nasz karnawał kiedyś się skończy, ktoś przyjdzie i pozamiata, wyniesie nasze bibeloty. A później cisza. Nie można się z tym godzić.
    • Źródło: Medale Młodej Sztuki, z wywiadu dla „Głosu Wielkopolskiego”, nr 48 (21.289) 27 lutego 2014, s. 10.
    • Zobacz też: historia, literatura
  • Człowiek w świecie bez poezji i muzyki jest tylko elementem łańcucha pokarmowego.
    • Źródło: Medale Młodej Sztuki, z wywiadu dla „Głosu Wielkopolskiego”, nr 48 (21.289) 27 lutego 2014, s. 10.
    • Zobacz też: człowiek, poezja, muzyka
  • Gdy mieszkałem w Londynie, Berlinie lub Wiedniu, gdzie wykonywałem partie operowe m.in. w „Rafaelu” Areńskiego, pojawiała się we mnie jednak tęsknota za wielkopolskim krajobrazem, przyrodą. Myślę, że wtedy powstały moje najlepsze wiersze.
    • Źródło: Medale Młodej Sztuki, z wywiadu dla „Głosu Wielkopolskiego”, nr 48 (21.289) 27 lutego 2014, s. 10.
    • Zobacz też: przyroda
  • Sztuka jest fizycznym dowodem, że potrafimy tworzyć Piękno i Dobro.
    • Źródło: Medale Młodej Sztuki, z wywiadu dla „Głosu Wielkopolskiego”, nr 48 (21.289) 27 lutego 2014, s. 10.
    • Zobacz też: piękno, dobro, sztuka
  • Sztuka zamraża wyobraźnię danego artysty. Jeśli mu się uda – na pokolenia. Dzięki sztuce możemy podziwiać cudze wyobraźnie, światy intymne i tajemnicze. Młodość jest od popełniania błędów, zbierania tematów i testowania empatii.
    • Źródło: Medale Młodej Sztuki, z wywiadu dla „Głosu Wielkopolskiego”, nr 48 (21.289) 27 lutego 2014, s. 10.
    • Zobacz też: sztuka, młodość
  • Zło nie mija bezpowrotnie, dlatego poeci czuwają. Nauka dobra i piękna jest wymagająca, szczególnie współcześnie, gdy łatwiej ulec iluzji, utopii. Poczucie wolności zniewala najszybciej. O tym też musimy pamiętać.
    • Źródło: Medale Młodej Sztuki, z wywiadu dla „Głosu Wielkopolskiego”, nr 48 (21.289) 27 lutego 2014, s. 10.
    • Zobacz też: zło, dobro, piękno, wolność

O Dawidzie Jungu

[edytuj]
  • Osobą, która na początku bardzo mi pomogła, był redaktor naczelny „Zeszytów Poetyckich” Dawid Jung. Dostał moje wiersze jako jeden z pierwszych, zachwycił się nimi, odezwał się do mnie i mocno utwierdził mnie w tym, że powinienem pisać. Dał mi pewność siebie, bez której raczej nie byłoby moich trzech zbiorów wierszy. Kiedy ją zdobyłem, zacząłem pisać coraz więcej i coraz intensywniej.
  • Wiersz zbudowany jest ze słów – pierwiastków, pochodzących od ludzi z przeszłości. Alfabetu znanego nam wszystkim dzięki nim. Wiersz może nieść kosmiczne myśli, może uderzyć, można zanurzyć się w nim, może pobudzić do własnych przeżyć. Myśli zapisane wierszem rzucone są w powietrze, jak zarodniki. Nośnikiem poezji jest, był, i pewnie będzie jednak papier, oraz ludzie, ich oczy – wrażliwe duchy. Pisząc swoje wiersze nigdy nie sądziłam, że odkryją je właśnie państwa oczy, albo wcześniej, kiedy na samym początku odkrył je pan Dawid Jung.
  • Mam ogromną wdzięczność dla tych ludzi, których spotkałam na swojej drodze, którzy mi wiele pomogli, zaufali, otworzyli swoje drzwi pełni wiary, że akurat ja naprawdę coś mogę, a są to: prof. Leokadia Witkowska-Żuk, prof. Peter Barlow, prof. Sherwin Carlquist, prof. Sven Olof-Lunquist, prof. Adam Poprawa, Anna Laskowska, Zosia Król, Dawid Jung, Adam Pluszka.
  • Dawid Jung, gnieźnieński poeta obecnych lat. To skromny człowiek urodzony w moim rodzinnym Kłecku. Wybitny autor tematyki kłeckowskiej z lat historii. Ostatnio nagrodzony Medalem Młodego Pozytywisty przez Towarzystwo im. Hipolita Cegielskiego w Poznaniu na małej auli Collegium Minus UAM. Podziwiam jego ciężką pracę organiczną i jego wytrwałość w działaniach autorskich. Człowiek młody przed wyborem swojej osobistej, poetyckiej drogi życiowej. Wywodzi się z polonistycznego Kłecka. Tutaj wzrastali wybitni poloniści, slawiści jak: ks. Marcin z Kłecka, profesor Władysław Nehring, Roman Drejza, Włodzimierz Odojewski. Obecnie Dawid Jung.