Ta strona wymaga dopracowania.Brak tłumacza. Strona ta powinna zostać dopasowana do obowiązującego na Wikicytatach schematu strony lub w inny sposób poprawiona. Po naprawieniu wszystkich błędów możesz usunąć tę wiadomość.
2001: Odyseja kosmiczna (ang. 2001: A Space Odyssey) – powieść fantastyczno-naukowa, autorstwa Arthura C. Clarke’a z 1968 roku; powstała w wyniku współpracy Clarka z Stanleyem Kubrickiem nad scenariuszem do filmu o tym samym tytule. Pierwsza część cyklu Odysei kosmicznej.
Uwaga: W dalszej części znajdują się cytaty ze szczegółami fabuły lub z zakończenia utworu.
Ten artykuł ma chronologiczny układ cytatów.
W przeciwieństwie do zwierząt, które znają jedynie teraźniejszość, Człowiek zdobył przeszłość. Zaczął również po omacku szukać przyszłości.
Bez broni, którą tak często zwracał przeciwko sobie, Człowiek nigdy nie podbiłby świata. Włożył w nią całe swoje umiejętności, ona zaś służyła mu dobrze przez wieki. Jednak teraz – dopóki istnieje broń – Człowiek otrzymuje czas na kredyt.
Im bardziej cudowne stawały się środki przekazu, tym banalniejsza, krzykliwa i przygnębiająca była ich zawartość. Wypadki, przestępstwa, klęski żywiołowe, wywoływane przez człowieka katastrofy, groźby wybuchu konfliktów, ponure artykuły wstępne – oto co zawierały miliony słów płynących przez eter.
Opis: o Telegazecie, najnowszym środku przekazu informacji
Tylko spokojnie, nigdy za szybko, zatrzymaj się i pomyśl – były to główne zasady poruszania się poza statkiem. Przestrzegając ich, można uniknąć wielu kłopotów.
W przyszłości – wedle niektórych prognoz – Ziemia otoczona będzie pierścieniem podobnym do pierścieni Saturna. Pierścienie owe powstaną ze śrub, nakrętek i narzędzi, które uciekły w przestrzeń nieuważnym orbitalnym budowniczym.
Często wydawało się niemożliwe, żeby wytwory współczesnej elektroniki ulegały awariom, niestety rzeczywistość uczyła czegoś wręcz przeciwnego.
– Nie chciałbym się upierać, Dave, ale ja jestem niezdolny do popełniania omyłek.
Postać: HAL 9500
możemy zaprojektować system, który zabezpiecza przed wypadkami, a nawet przed głupotą, ale nie możemy zaprojektować czegoś, co byłoby odporne na celową złą wolę…
– Jestem bardzo entuzjastycznie ustosunkowany do misji i głęboko wierzę w jej powodzenie.
Postać: HAL 9500
– Niszczysz mój umysł… Nie rozumiesz…? Zdziecinnieję… Stanę się niczym…
Postać: HAL 9500
– Moim pierwszym nauczycielem był doktor Chandra. Nauczył mnie śpiewać piosenkę. To ona: „Daisy, Dai-sy, ty mi odpowiedz, czy kochasz mnie, bo sobie coś zrobię…”.
Postać: HAL 9500
Opis: piosenka, którą przywołuje HAL to Daisy Bell, pierwszy utwór „zaśpiewany” przez komputer.
Jednak statki nie toną w oceanie kosmosu. Nawet jeśli ulegną zniszczeniu, ich szczątki wędrują przez wieczność po z góry wytyczonej orbicie.
– To jest puste, ciągnie się w nieskończoność i … O mój Boże, tam jest pełno gwiazd!
Opis: ostatnie słowa nadane na Ziemię przez Davida Bowmana.
Bo chociaż był władcą świata, nie był pewien, co robić dalej. Jednak z pewnością coś wymyśli.
Uwaga: W dalszej części znajdują się cytaty ze szczegółami fabuły lub z zakończenia utworu.
