Przejdź do zawartości

Zygmunt Kurnatowski-Mielżyński

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Zygmunt Kurnatowski-Mielżyński
Ilustracja
podporucznik pilot rezerwy podporucznik pilot rezerwy
Data i miejsce urodzenia

13 lipca 1909
Przysieka Stara

Data i miejsce śmierci

wiosna 1940
Charków

Przebieg służby
Lata służby

1931–1940

Siły zbrojne

Wojsko Polskie

Formacja

Lotnictwo Wojska Polskiego

Jednostki

19 pułk piechoty Odsieczy Lwowa
5 pułk lotniczy
3 pułk lotniczy

Główne wojny i bitwy

II wojna światowa (kampania wrześniowa, agresja ZSRR na Polskę)

Zygmunt Maria Stanisław Maciej Kurnatowski-Mielżyński (ur. 13 lipca 1909 w Przysiece Starej, zm. wiosną 1940 w Charkowie) – polski ziemianin, podporucznik pilot rezerwy Wojska Polskiego, ofiara zbrodni katyńskiej.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Urodził się jako syn Zygmunta Kurnatowskiego i Marii z Mielżyńskich[1]. Po śmierci rodziców został adoptowany przez wujostwo Ignacego (1858–1936) i Sewerynę, z domu Mielżyńską (1869-1925)[2]. Miał dziewięcioro rodzeństwa (Maria, Emilia, Eleonora, Konstancja, Andrzej, Adam, Józef, Zygmunt, Maciej). Absolwent gimnazjum w Wolsztynie. Ukończył dywizyjny kurs podchorążych rezerwy piechoty przy 19 pułku piechoty Odsieczy Lwowa w 1932 i Szkoły Podchorążych Rezerwy Lotnictwa w Dęblinie w 1933. Odbył ćwiczenia praktyczne w 5 pułku lotniczym w 1934. Współorganizował Aeroklub Poznański. Był ziemianinem. W latach 30. ukończył Wyższe Kursy Ziemiańskie we Lwowie. Następnie zarządzał majątkiem ziemskim Dębno[3]. Interesował się hobbystycznie lotnictwem i jachtingiem.

Wobec zagrożenia konfliktem zbrojnym został zmobilizowany i skierowany do służby wojskowej w 3 pułku lotniczym w sierpniu 1939. Po wybuchu II wojny światowej w czasie kampanii wrześniowej wraz z kadrą Bazy Lotniczej nr 3 w toku ewakuacji kierował się w stronę granicy z Rumunią. Nie dysponując uzbrojonym samolotem wojskowym, poruszał się własną awionetką. Po agresji ZSRR na Polskę prawdopodobnie 20 września 1939 został zestrzelony w okolicach Tarnopola[4], w pobliżu granicy rumuńskiej[5]. Tam też dostał się do niewoli sowieckiej i przewieziono go do obozu w Starobielsku[5]. Wiosną 1940 został zamordowany przez funkcjonariuszy NKWD w Charkowie i pogrzebany potajemnie w bezimiennej mogile zbiorowej w Piatichatkach[5], gdzie od 17 czerwca 2000 mieści się oficjalnie Cmentarz Ofiar Totalitaryzmu w Charkowie[6]. Figuruje na Liście Starobielskiej NKWD, pod poz. 2301[5].

Jego bracia także byli wojskowymi i uczestniczyli w II wojnie światowej: Stanisław Kurnatowski (1916–1939), zginął w kampanii wrześniowej 10 września 1939, odznaczony Krzyżem Orderu Virtuti Militari[7], a Maciej (1911–1992) służył w 7 dywizjonie artylerii konnej, był więźniem Oflagu II C Woldenberg[8].

W ramach zbrodni katyńskiej zostało zamordowanych kilku innych członków Aeroklubu Poznańskiego[9][10].

Upamiętnienie

[edytuj | edytuj kod]

5 października 2007 minister obrony narodowej Aleksander Szczygło mianował go pośmiertnie na stopień porucznika[11][12][13]. Awans został ogłoszony 10 listopada 2007 w Warszawie, w trakcie uroczystości „Katyń Pamiętamy – Uczcijmy Pamięć Bohaterów”[14][15][16].

11 kwietnia 2012, w ramach akcji „Katyń... pamiętamy” / „Katyń... Ocalić od zapomnienia”, w Witosławiu został zasadzony Dąb Pamięci honorujący Zygmunta Kurnatowskiego-Mielżyńskiego[17][18][19][20].

Zobacz też

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Paweł Klint, o. Alojzy Pańczak: „Klasztor Franciszkanów w Woźnikach. Dzieje-ludzie-budowle”, Wydawnictwo Opalgraf, Woźniki 2011, ISBN 978-83-63294-01-4, str. 72
  2. Zygmunt Maria Stanisław hr. (primog.) Kurnatowski-Mielżyński z Kurnatowic h. Łodzia. sejm-wielki.pl. [dostęp 2014-04-26].
  3. Śmigielskie ofiary zbrodni katyńskiej. ck-smigiel.pl. [dostęp 2014-04-26]. [zarchiwizowane z tego adresu (26 kwietnia 2014)].
  4. Wydarzyło się dziś – 13 lipca. infolotnicze.pl, 13 lipca 2013. [dostęp 2014-04-26].
  5. a b c d Księga Cmentarna Charkowa 2003 ↓, s. 280.
  6. Księga Cmentarna Charkowa 2003 ↓, s. LXXIV.
  7. Stanisław Kurnatowski. bohaterowie1939.pl. [dostęp 2014-04-26].
  8. Kurnatowski Maciej Zbigniew. 7dak.pl. [dostęp 2014-04-26]. [zarchiwizowane z tego adresu (26 kwietnia 2014)].
  9. Zginęli w Katyniu i Charkowie czł. Aeroklubu Poznańskiego. aeroklub.poznan.pl. [dostęp 2014-04-26].
  10. 70. rocznica zbrodni katyńskiej. lotniczapolska.pl, 8 kwietnia 2010. [dostęp 2014-04-26].
  11. Lista osób zamordowanych w Katyniu, Charkowie, Twerze i Miednoje mianowanych pośmiertnie na kolejne stopnie. [online], web.archive.org, s. 175 [dostęp 2024-10-30] [zarchiwizowane z adresu 2016-03-27] (pol.).
  12. Decyzja Nr 439/MON Ministra Obrony Narodowej z dnia 5 października 2007 w sprawie mianowania oficerów Wojska Polskiego zamordowanych w Katyniu, Charkowie i Twerze na kolejne stopnie oficerskie. Decyzja nie została ogłoszona w Dzienniku Urzędowym MON.
  13. Zbrodnia katyńska, miedzy prawdą i kłamstwem [online], edukacja.ipn.gov.pl, 2008, s. 215 [dostęp 2024-09-17] (pol.).
  14. Prezydent RP wziął udział w uroczystościach „Katyń Pamiętamy – Uczcijmy Pamięć Bohaterów” [online], prezydent.pl [dostęp 2024-08-26] (pol.).
  15. Harmonogram odczytywania nazwisk osób zamordowanych w Katyniu, Charkowie, Twerze i Miednoje mianowanych pośmiertnie na kolejne stopnie [online], policja.pl, s. 1-4 [dostęp 2024-08-28] (pol.).
  16. „Katyń Pamiętamy – Uczcijmy Pamięć Bohaterów”. Portal polskiej Policji. [dostęp 2023-09-15].
  17. Zapowiedź uroczystości. powstanie.wielkopolskie.mrocza.net. [dostęp 2014-04-26].
  18. Historia Koła. powstanie.wielkopolskie.mrocza.net. [dostęp 2014-04-26].
  19. Jarosław Odrobiński: Uroczystości w Witosławiu. powstanie.wielkopolskie.mrocza.net. [dostęp 2014-04-26].
  20. Towarzystwo Pamięci Powstania Wielkopolskiego 1918/1919 w Mroczy. katyn-pamietam.pl. [dostęp 2014-04-26]. [zarchiwizowane z tego adresu (26 kwietnia 2014)].

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]