Zdzisław Wilkaniec
Data urodzenia |
2 września 1941 |
---|---|
Data i miejsce śmierci |
24 grudnia 2024 |
profesor nauk rolniczych | |
Specjalność: entomologia, hodowla owadów użytkowych | |
Alma Mater | |
Doktorat |
1972 |
Habilitacja |
25 kwietnia 1991 |
Profesura |
14 grudnia 1999 |
Nauczyciel akademicki | |
Uczelnia | |
Odznaczenia | |
Zdzisław Wilkaniec (ur. 2 września 1941 na Wileńszczyźnie, zm. 24 grudnia 2016[1]) – polski entomolog, pszczelnik, profesor.
Życiorys
[edytuj | edytuj kod]Rodzina po zajęciu Wileńszczyzny przez sowietów musiała opuścić rodzinne strony i w 1946 przeprowadzić się gdzie indziej. W 1959 ukończył szkołę średnią w Bydgoszczy. W 1961 rozpoczął studia na Wydziale Rolniczym Wyższej Szkoły Rolniczej w Olsztynie, by od 1962 kontynuować je na takim samym wydziale Wyższej Szkoły Rolniczej w Poznaniu. Studia ukończył w 1966 otrzymując tytuł magistra inżyniera rolnictwa (praca: "Badania nad udomowieniem trzmieli" pod kierunkiem prof. Ferdynanda Wójtowskiego)[2].
1 października 1966 zatrudnił się w Zakładzie Pszczelnictwa Wydziału Ogrodniczego WSR w Poznaniu. Doktoryzował się w 1972 (praca: "Żywienie w hodowli trzmieli, jego wpływ na przezimowanie i przydatność samiczek do zakładania gniazd") i został adiunktem. Habilitował się 25 kwietnia 1991 (rozprawa: "Intensywność i efektywność oblotu jabłoni przez owady zapylające w zależności od formy korony i odmiany"). W grudniu 1994 został profesorem nadzwyczajnym. Od 1994 do 1997 był kierownikiem Katedry Hodowli Owadów Użytkowych Akademii Rolniczej w Poznaniu. 14 grudnia 1999 otrzymał od Prezydenta RP tytuł profesora nauk rolniczych[2].
Od 1990 był przez trzy kadencje członkiem Senackiej Komisji ds. Studiów. Od 1991 do 1993 pozostawał członkiem Komisji Dyscyplinarnej dla Studentów, a w latach 1993-1996 przewodniczącym Komisji ds. Studiów[2].
Został pochowany na cmentarzu junikowskim[1].
Zainteresowania naukowe
[edytuj | edytuj kod]Do jego głównych zainteresowań naukowych należą dziko żyjące błonkówki pszczołowate oraz pszczoła miodna. W tym zakresie bada bionomię i hodowlę trzmieli pszczół samotniczych, a także możliwość wykorzystania ich, jak i pszczoły miodnej, do zapylania roślin uprawianych pod osłonami oraz w uprawach sterowanych. Był współautorem podręcznika "Pszczelnictwo"[2].
Prowadził wykłady z entomologii, zoologii, pszczelnictwa, hodowlę owadów użytkowych, hodowlę i restytucję zwierząt nieudomowionych. Jest członkiem Poznańskiego Towarzystwa Przyjaciół Nauk, International Commission for Bee Botany and Pollination, International Society of the Hymenopterologists oraz był prezesem Pszczelniczego Towarzystwa Naukowego[2].
Odznaczenia
[edytuj | edytuj kod]Został uhonorowany m.in.: Srebrnym (1981) i Złotym (1988) Krzyżem Zasługi, nagrodą ministra Nauki i Szkolnictwa Wyższego II stopnia (1985)[2].Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski, Medalem Komisji Edukacji Narodowej[1]
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- Polscy hymenopterolodzy
- Polscy pszczelarze
- Absolwenci Uniwersytetu Przyrodniczego w Poznaniu
- Wykładowcy Uniwersytetu Przyrodniczego w Poznaniu
- Odznaczeni Srebrnym Krzyżem Zasługi (Polska Ludowa)
- Odznaczeni Złotym Krzyżem Zasługi (Polska Ludowa)
- Odznaczeni Medalem Komisji Edukacji Narodowej
- Pochowani na Cmentarzu na Junikowie
- Urodzeni w 1941
- Zmarli w 2016