Przejdź do zawartości

Zapalenie tchawicy

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Zapalenie tchawicy
tracheitis

Zapalenie tchawicy (łac. tracheitis) – choroba górnych dróg oddechowych, zazwyczaj o etiologii wirusowej[1]. Najczęstszymi drobnoustrojami są wirusy grypy, paragrypy, rhino, adeno, RS oraz rzadziej bakterie atypowe: Chlamydia pneumoniae oraz Mycoplasma pneumoniae[1]. W formie ostrej przebiega często z zapaleniem oskrzeli oraz krtani (pseudokrup)[1]. Zakażenie tchawicy może być wstępem do zapalenia oskrzeli. W postaci przewlekłej często ma wspólną etiologię i przebieg z przewlekłym zapaleniem gardła. Ostre zapalenie tchawicy zaczyna się nagle bólami za mostkiem, nasilającymi się przy głębokim oddychaniu oraz kaszlem, początkowo suchym i bolesnym, następnie przechodzącym w kaszel wilgotny. Schorzeniu mogą towarzyszyć inne objawy stanu zapalnego, takie jak stany podgorączkowe, osłabienie i złe samopoczucie.

Leczenie

[edytuj | edytuj kod]

Leczenie polega na zapewnieniu choremu powietrza właściwego do oddychania, a więc ciepłego, czystego i wilgotnego. Stosuje się inhalację z węglanu sodowego, olejków eterycznych lub ziół o działaniu ściągającym. Podaje się leki przeciwzapalne, w wyjątkowych przypadkach sulfonamidy. Ponieważ czynnikiem sprawczym najczęściej są wirusy, podawanie antybiotyków jest bardzo dyskusyjne[1].

Klasyfikacja ICD10

[edytuj | edytuj kod]
kod ICD10 nazwa choroby
ICD-10: J04 Ostre zapalenie krtani i tchawicy
ICD-10: J04.1 Ostre zapalenie tchawicy
ICD-10: J04.2 Ostre zapalenie krtani i tchawicy
ICD-10: J37 Przewlekłe zapalenie krtani i tchawicy
ICD-10: J37.1 Przewlekłe zapalenie krtani i tchawicy

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b c d Danuta Dzierżanowska: Antybiotykoterapia praktyczna. Bielsko-Biała: [Alfa]-Medica Press, 2008, s. 405-418. ISBN 978-83-7522-013-1.