Złotokrety
| Chrysochlorinae | |||||
| J.E. Gray, 1825[1] | |||||
.JPG) Przedstawiciel rodzaju – złotoślepiec olbrzymi (Chrysospalax trevelyani) | |||||
| Systematyka | |||||
| Domena | |||||
|---|---|---|---|---|---|
| Królestwo | |||||
| Typ | |||||
| Podtyp | |||||
| Gromada | |||||
| Podgromada | |||||
| Infragromada | |||||
| Rząd | |||||
| Podrząd | |||||
| Rodzina | |||||
| Podrodzina |
złotokrety | ||||
| Typ nomenklatoryczny | |||||
|
Chrysochloris Lacépède, 1799 | |||||
| |||||
| Rodzaje | |||||
| |||||
Złotokrety[10] (Chrysochlorinae) – podrodzina ssaków z rodziny złotokretowatych (Chrysochloridae).
Występowanie
[edytuj | edytuj kod]Podrodzina obejmuje gatunki występujące w Afryce[11][12].
Systematyka
[edytuj | edytuj kod]Do podrodziny należą następujące rodzaje[13][11][10]:
- Carpitalpa Lundholm, 1955 – złotokretnik – jedynym przedstawicielem jest Carpitalpa arendsi Lundholm, 1955 – złotokretnik rodezyjski
- Chlorotalpa Roberts, 1924 – żółtokret
- Chrysochloris Lacépède, 1799 – złotokret
- Chrysospalax Gill, 1883 – złotoślepiec
- Cryptochloris Shortridge & Carter, 1938 – skrytokret
- Eremitalpa Roberts, 1924 – złotokretowiec – jedynym przedstawicielem jest Eremitalpa granti (Broom, 1907) – złotokretowiec pustynny
Uwagi
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Typ nomenklatoryczny: Eremitalpa Roberts, 1924.
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ a b J.E. Gray. An Outline of an Attempt at the Disposition of Mammalia into Tribes and Families, with a List of the Genera apparently appertaining to each Tribe. „Annals of Philosophy”. New Series. 10, s. 339, 1825. (ang.).
- ↑ St.G.J. Mivart. Notes on the osteology of the Insectivora. „Journal of anatomy and physiology”. 2, s. 150, 1868. (ang.).
- ↑ a b T.N. Gill. Arrangement of the Families of Mammals; with Analytical Tables. „Smithsonian Miscellaneous collections”. 11, s. 19, 1872. (ang.).
- ↑ T.N. Gill. Synopsis of Insectivorous Mammals. „Bulletin of the United States Geological and Geographical Survey of the Territories”. 1 (2), s. 112, 1875. (ang.).
- ↑ É.L. Trouessart. Synopsis sytematicus et geographicus mammalium. „Revue et magasin de zoologie pure et appliquée”. 3e série. 7, s. 276, 1879. (fr.).
- ↑ G.E. Dobson: A Monograph of the Insectivora, Systematic and Anatomical. Cz. 1. London: J. Van Voorst, 1882, s. 2. (ang.).
- ↑ E.D. Cope. On the mutual relations of the bunotherian Mammalia. „Proceedings of the Academy of Natural Sciences of Philadelphia”. 35, s. 80, 1883. (ang.).
- ↑ H. Winge. Udsigt over Insektædernes indbyrdes Slægtskab. „Videnskabelige Meddelelser fra Dansk naturhistorisk Forening i Kjøbenhavn”. 68, s. 155, 1917. (szw.).
- ↑ A. Simonetta. Anatomia e significato morfologico e sistematico dell’orecchio medio e delle strutture ad esso connesse in alcuni insettivori (Suncus, Talpa, Chrysochloris). „Archivio Italiana per l’Anatomie ed Embriologia”. 62, s. 77, 1957. (wł.).
- ↑ a b Nazwy polskie za: W. Cichocki, A. Ważna, J. Cichocki, E. Rajska-Jurgiel, A. Jasiński & W. Bogdanowicz: Polskie nazewnictwo ssaków świata. Warszawa: Muzeum i Instytut Zoologii PAN, 2015, s. 20. ISBN 978-83-88147-15-9. (pol. • ang.).
- ↑ a b C.J. Burgin, D.E. Wilson, R.A. Mittermeier, A.B. Rylands, T.E. Lacher & W. Sechrest: Illustrated Checklist of the Mammals of the World. Cz. 1: Monotremata to Rodentia. Barcelona: Lynx Edicions, 2020, s. 112. ISBN 978-84-16728-34-3. (ang.).
- ↑ D.E. Wilson & D.M. Reeder (redaktorzy): Subfamily Chrysochlorinae. [w:] Mammal Species of the World. A Taxonomic and Geographic Reference (Wyd. 3) [on-line]. Johns Hopkins University Press, 2005. [dostęp 2020-10-28].
- ↑ N. Upham, C. Burgin, J. Widness, M. Becker, C. Parker, S. Liphardt, I. Rochon & D. Huckaby: Treeview of Mammalian Taxonomy Hierarchy. [w:] ASM Mammal Diversity Database (Version 1.11) [on-line]. American Society of Mammalogists. [dostęp 2023-08-17]. (ang.).