Przejdź do zawartości

Yoshimitsu Ashikaga

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Yoshimitsu Ashikaga
(足利義満)
Imię japońskie
Kanji

足利義満

Transkrypcja Hepburna

Ashikaga Yoshimitsu

Ilustracja
Wizerunek herbu
Mon rodu Ashikaga
podpis
Siogun
Okres

od 1368
do 1394

Poprzednik

Yoshiakira Ashikaga

Następca

Yoshimochi Ashikaga

Dane biograficzne
Data urodzenia

25 września 1358

Data śmierci

31 maja 1408

Ojciec

Yoshiakira Ashikaga

Kinkaku, Złoty Pawilon w Kinkaku-ji, pierwotnie willa Yoshimitsu Ashikagi

Yoshimitsu Ashikaga (jap. 足利義満 Ashikaga Yoshimitsu; ur. 25 września 1358, zm. 31 maja 1408) – trzeci siogun Ashikaga, który rządził od 1368 do 1394, w okresie Muromachi.

Yoshimitsu był synem Yoshiakiri Ashikagi, poprzedniego shōguna[1]. W rok po śmierci ojca, Yoshimitsu, został siogunem w wieku 11 lat[2].

Ważniejsze wydarzenia

[edytuj | edytuj kod]
  • 1368 -- Yoshimitsu zostaje siogunem. Cesarz Chōkei wstępuje na tron południowego dworu[3]
  • 1369 -- Masanori Kusunoki przechodzi na stronę Ashikaga[3]
  • 1370 -- Sadayo Imagawa wysłany do opanowania Kiusiu[3]
  • 1371 -- Próby nawiązania rozejmu[3].
  • 1373-1406 -- Nawiązanie kontaktów politycznych między Japonią i Chinami[3]
  • 1374 -- Cesarz Go-En’yū wstępuje na tron północnego dworu[3].
  • 1378 -- Yoshimitsu buduje Hana-no-Gosho[3]
  • 1379 -- Yoshimasa Shiba zostaje kanrei[3]
  • 1380 -- Masanori Kusunoki powraca na stronę Go-Kameyama; południowa armia cierpi na brak żołnierzy[3]
  • 1382 -- Go-Komatsu wstępuje na tron dworu północnego; odrodzenie południowej armii[3]
  • 1383 -- Go-Kameyama wstępuje na tron dworu południowego[3]
  • 1385 -- Południowa armia pokonana pod Koga[3]
  • 1387-89 -- Niezgoda w rodzinie Toki w Mino[3]
  • 1389 -- Yoshimitsu pacyfikuje Kiusiu; Yoshimitsu przecistawia się Ujimitsu Ashikaga kanreiowi z Kamakury[3]
  • 1390 -- Kusunoki pokonany; Ujikiyo Yamana karze Tokinagę[3]
  • 1391 -- Ujikyo Yamana atakuje Kioto -- wojna Meitoku[4]
  • 1392 -- Dwory północny i południowy zjednoczone przez cesarza Go-Komatsu[4]
  • 1394 -- Yoshimitsu oficjalnie przekazuje swoje stanowisko swojemu synowi[5]. Yoshimochi Ashikaga zostaje siogunem[4].

Działania polityczne po abdykacji

  • 1396 -- Wygnanie Sadayo Imagawy[3]
  • 1397 -- Stłumione powstanie w Kiusiu[4]
  • 1398 -- Zorganizowanie administracji w Muromachi[4]
  • 1399 -- Rebelia Yoshihira Ouchi i Mitsukane Ashikaga -- wojna Ōei[4]
  • 1402 -- Stłumione powstania w Mutsu[4]
  • 1404 -- Yoshimitsu otrzymuje tytuł Nippon Koku-Ō (Król Japonii) od chińskiego cesarza
  • 1408 -- Yoshimitsu umiera[4]

Muromachi

[edytuj | edytuj kod]

Yoshimitsu zbudował swoją rezydencję w dzielnicy Muromachi w Kioto w 1378. Z tego powodu okres siogunatu Ashikaga nazywany jest Muromachi lub Muromachi-Ashikaga[6].

Yoshimitsu w 1392 r. rozwiązał problemy dzielące północny dwór z południowym, kiedy nakłonił cesarza Go-Kameyama z południowego dworu, aby oddał cesarskie regalia cesarzowi Go-Komatsu z północnego dworu. Doprowadziło to do zakończenia okresu Nanboku-chō (podziału na dwór północny i południowy), ustabilizowania siogunatu Ashikaga i wzmocnienia jego autorytetu wobec regionalnych daimyō[7].

W 1394 Yoshimitsu zrezygnował i władzę przejął jego syn jako czwarty siogun. Jednakże, stary siogun do śmierci w 1408 utrzymywał swoje wpływy[8].

Po śmierci Yoshimitsu, jego rezydencja (blisko Kioto) została przekształcona w świątynię Rokuon-ji. Dziś znana jest z trzypiętrowego pozłacanego pawilonu zwanego "Kinkaku", a cały obiekt nosi nazwę Kinkaku-ji, Świątynia Złotego Pawilonu. Posąg Yoshimitsu znajduje się tam do dziś[9].

Ery bakufu Yoshimitsu

[edytuj | edytuj kod]
  • Ery zjednoczonego dworu

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Titsingh, Isaac. (1834). Annales des empereurs du japon, p. 307.
  2. Titsingh, p. 308.
  3. a b c d e f g h i j k l m n o p J. Ackroyd, op.cit., s. 329.
  4. a b c d e f g h J. Ackroyd, op.cit., 330.
  5. Titsingh, str. 321.
  6. W.S. Morton, J.K. Olenik, op.cit., s. 89.
  7. S. Turnbull, Samurai Commanders, s. 31.
  8. I. Titsingh, s. 325.
  9. Pier, Garrett, Temple Treasures of Japan, s. 228-237

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]