Yorkshire terrier
 yorkshire terriery | |
| Inne nazwy |
york, jork, broken-haired scottish terrier |
|---|---|
| Kraj patronacki | |
| Kraj pochodzenia |
Wielka Brytania[1] |
| Wymiary | |
| Wysokość |
18-23 cm |
| Masa |
do 3,5 kg[2] |
| Klasyfikacja | |
| FCI |
grupa III, sekcja 4, |
| AKC |
Toy |
| ANKC |
Grupa 1 (Toys) |
| CKC |
Grupa 5 – Toys |
| KC(UK) |
Toy |
| NZKC |
Toy |
| Wzorce rasy | |
Yorkshire terrier – rasa psa należąca do grupy terierów, zaklasyfikowana do sekcji terierów miniaturowych.
Według klasyfikacji FCI nie podlega próbom pracy[1]. Zgodnie z klasyfikacją amerykańską, należy do grupy psów ozdobnych i do towarzystwa[3]. Jest typu lisowatego[4].
Rys historyczny
[edytuj | edytuj kod]Yorkshire terriery powstały w połowie XIX wieku. Ich zadaniem było tępienie myszy i szczurów w domach biednych rzemieślników i robotników. Ich prawdopodobnymi przodkami są: maltańczyk, Dandie Dinmont terrier, clydesdale terrier i skye terrier. Jest to mały pies wyhodowany w hrabstwie Yorkshire, na północy Anglii.
Wygląd
[edytuj | edytuj kod]Umaszczenie
[edytuj | edytuj kod]Umaszczenie jest ciemne, stalowo-złote lub srebrno-złote. Włos jest jedwabisty, długi; włos kręcony i karbowany uznawany jest za wadę. Strzyżenie yorka nie zagraża odrostom, jednak może to powodować dyskwalifikację z wystawy.
Zdrowie i pielęgnacja
[edytuj | edytuj kod]Istotną kwestią w pielęgnacji włosów u tych psów są regularne kąpiele i mycie specjalnymi środkami. Uszy ze względów higieniczno-zdrowotnych potrzebują regularnej kontroli, luźny włos musi być usuwany z ich okolic. Starsze psy cierpią czasem na kataraktę. Częstym problemem zdrowotnym u przedstawicieli tej rasy, są pozostające mleczne kły, które trzeba usuwać zabiegowo.
Usposobienie i charakter
[edytuj | edytuj kod]
Yorki są psami skorymi do zabawy, aktywnymi. Nie są agresywne i lubią towarzystwo ludzi, tolerują dzieci. Przywiązują się do właściciela i mogą być nieufne wobec obcych. Ich szkolenie powinno być stanowcze, a zarazem delikatne[1].
Zobacz też
[edytuj | edytuj kod]Przypisy
[edytuj | edytuj kod]Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Rino Falappi: Czworonożni przyjaciele: rasy, pielęgnacja i hodowla psów. Warszawa: Dom Wydawniczy „Bellona”, 2001. ISBN 83-11-09354-7.
- Alain Fournier: Ilustrowana encyklopedia psów rasowych. Warszawa: Carta Blanca. Grupa Wydawnicza PWN, 2012. ISBN 978-83-7705-179-5.
- Eva Maria Krämer: Rasy psów. Warszawa: Oficyna Wydawnicza MULTICO, 1998, s. 24. ISBN 83-7073-122-8.
- Ammy Marder, Debra Horwitz: Nasz pies. Poradnik dla właścicieli psów. Warszawa: Książka i Wiedza, 1999. ISBN 83-05-13030-4.