Ylva Johansson

Ylva Johansson
Data i miejsce urodzenia	13 lutego 1964 ; Huddinge
Zawód, zajęcie	nauczycielka, polityk
Partia	Szwedzka Socjaldemokratyczna Partia Robotnicza
	Odznaczenia
	Multimedia w Wikimedia Commons

Ylva Julia Margareta Johansson (ur. 13 lutego 1964 w gminie Huddinge) – szwedzka nauczycielka i polityk, parlamentarzystka, minister w różnych resortach (1994–1998, 2004–2006, 2014–2019), od 2019 członek Komisji Europejskiej.

Życiorys

W 1988 ukończyła studia na Uniwersytecie w Lund, uzyskując uprawnienia nauczyciela matematyki i fizyki. W latach 1991–1992 kształciła się w instytucie edukacji w Sztokholmie. W 1988 podjęła pracę w zawodzie nauczycielki^[1]. W tym samym roku została po raz pierwszy wybrana do Riksdagu z ramienia Partii Lewicy – Komunistów^[2]. W parlamencie zasiadała do 1991, przeszła wkrótce do Szwedzkiej Socjaldemokratycznej Partii Robotniczej, a także powróciła do pracy zawodowej^[1].

W 1994 premier Ingvar Carlsson powierzył jej tekę ministra ds. szkolnictwa. Funkcję tę pełniła również u Görana Perssona do 1998. Zatrudniona następnie w sektorze prywatnym. W 2004 powróciła w skład rządu jako minister ds. dobrobytu oraz opieki medycznej nad osobami starszymi, zajmując to stanowisko do 2006. W tymże roku uzyskała ponownie mandat deputowanej do Riksdagu^[1], który utrzymywała w wyborach w 2010, 2014 i 2018^[3].

Po ostatnich z tych wyborów w utworzonym przez socjaldemokratów i zielonych mniejszościowym rządzie Stefana Löfvena objęła urząd ministra zatrudnienia^[1]. Pozostała na tej funkcji także w powołanym w styczniu 2019 drugim gabinecie dotychczasowego premiera^[4].

W sierpniu 2019 ogłoszona szwedzkim kandydatem do Komisji Europejskiej^[5]. W związku z tym we wrześniu zakończyła pełnienie funkcji rządowej. W nowo powołanej KE kierowanej przez Ursulę von der Leyen (z kadencją od 1 grudnia 2019) została komisarzem odpowiedzialnym za sprawy wewnętrzne^[6].

Zawarła związek małżeński z ekonomistą i politykiem Erikiem Åsbrinkiem; po kilkunastu latach para ogłosiła separację^[7].

Odznaczenia

Order „Za zasługi” II klasy (Ukraina, 2022)^[8]

Przypisy

↑ ^a ^b ^c ^d CV Ylva Johansson. government.se, 27 listopada 2014. [dostęp 2015-07-04]. (ang.).
↑ Därför får Ylva Johansson sparken. expressen.se, 8 kwietnia 2013. [dostęp 2015-07-04]. (szw.).
↑ Beslut resultat val till riksdagen 2018. val.se, 16 września 2018. [dostęp 2018-09-16]. (szw.).
↑ Sveriges nya regering. regeringen.se, 21 stycznia 2019. [dostęp 2019-01-21]. (szw.).
↑ Sweden nominates Ylva Johansson as new European Commissioner. government.se, 9 sierpnia 2019. [dostęp 2019-09-11]. (ang.).
↑ Kandydaci na komisarzy. ec.europa.eu, 2019. [dostęp 2019-11-27].
↑ Erik Åsbrink och Ylva Johansson separera. expressen.se, 22 kwietnia 2015. [dostęp 2020-04-19]. (szw.).
↑ УКАЗ ПРЕЗИДЕНТА УКРАЇНИ №595/2022 Про відзначення державними нагородами України. president.gov.ua, 23 sierpnia 2022. [dostęp 2022-08-29]. (ukr.).

[bio-1] CV Ylva Johansson. government.se, 27 listopada 2014. [dostęp 2015-07-04]. (ang.).

[2] Därför får Ylva Johansson sparken. expressen.se, 8 kwietnia 2013. [dostęp 2015-07-04]. (szw.).

[3] Beslut resultat val till riksdagen 2018. val.se, 16 września 2018. [dostęp 2018-09-16]. (szw.).

[4] Sveriges nya regering. regeringen.se, 21 stycznia 2019. [dostęp 2019-01-21]. (szw.).

[5] Sweden nominates Ylva Johansson as new European Commissioner. government.se, 9 sierpnia 2019. [dostęp 2019-09-11]. (ang.).

[6] Kandydaci na komisarzy. ec.europa.eu, 2019. [dostęp 2019-11-27].

[7] Erik Åsbrink och Ylva Johansson separera. expressen.se, 22 kwietnia 2015. [dostęp 2020-04-19]. (szw.).

[8] УКАЗ ПРЕЗИДЕНТА УКРАЇНИ №595/2022 Про відзначення державними нагородами України. president.gov.ua, 23 sierpnia 2022. [dostęp 2022-08-29]. (ukr.).

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]

[8]