Wojsak
54°03′01″N 21°44′59″E/54,050278 21,749722| Położenie | |
| Państwo | |
|---|---|
| Województwo | |
| Region | |
| Wysokość lustra |
116,1 m n.p.m. |
| Morfometria | |
| Powierzchnia |
35,2 ha |
| Wymiary • max długość • max szerokość |
|
| Głębokość • maksymalna |
|
| Długość linii brzegowej |
3050 m |
Położenie na mapie gminy wiejskiej Giżycko  | |
Położenie na mapie Polski  | |
Położenie na mapie województwa warmińsko-mazurskiego  | |
Położenie na mapie powiatu giżyckiego  | |
| 54°03′01″N 21°44′59″E/54,050278 21,749722
| |
Wojsak – jezioro w Polsce w województwie warmińsko-mazurskim, w powiecie giżyckim, w gminie Giżycko[1].
Położenie
[edytuj | edytuj kod]Jezioro leży na Pojezierzu Mazurskim[2], w mezoregionie Wielkich Jezior Mazurskich[3], w dorzeczu Węgorapa–Pregoła[4]. Znajduje się w bezpośrednim sąsiedztwie Giżycka, na północnym zachodzie. Ma połączenie z Kisajnem i Kanałem Giżyckim[4].
Zbiornik wodny według typologii rybackiej jezior zalicza się do karasiowych[4].
Dno i stoki ławicy muliste. Otoczenie brzegów stanowią tereny podmokłe, bagniste i płaskie[4].
Jezioro leży na terenie obwodu rybackiego jeziora Dargin w zlewni rzeki Węgorapa – nr 1[5]. Znajduje się na terenie Obszaru Chronionego Krajobrazu Krainy Wielkich Jezior Mazurskich o łącznej powierzchni 85 527,0 ha[6].
Morfometria
[edytuj | edytuj kod]Według danych Instytutu Rybactwa Śródlądowego powierzchnia zwierciadła wody jeziora wynosi 35,2 ha. Maksymalna głębokość zbiornika wodnego to 1,9 m. Maksymalna długość jeziora to 1430 m, a szerokość 400 m. Długość linii brzegowej wynosi 3050 m[4].
Inne dane uzyskano natomiast poprzez planimetrię jeziora na mapach w skali 1:50 000 według Państwowego Układu Współrzędnych 1965, zgodnie z poziomem odniesienia Kronsztadt. Otrzymana w ten sposób powierzchnia zbiornika wodnego to 18,5 ha, a wysokość bezwzględna lustra wody – 116,1 m n.p.m.[2]
Przyroda
[edytuj | edytuj kod]W skład pogłowia występujących ryb wchodzą m.in. karaś, szczupak, lin, płoć i okoń. Roślinność przybrzeżna nierównomierna, przeważa trzcina. Wśród roślinności zanurzonej przeważają osoka aloesowata i ramienice[4].
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Nazewnictwo geograficzne Polski. Tom 1. Hydronimy. Część 2. Wody stojące, Ewa Wolnicz-Pawłowska, Jerzy Duma, Janusz Rieger, Halina Czarnecka (oprac.), Warszawa: Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 2006 (seria Nazewnictwo Geograficzne Polski), s. 384, ISBN 83-239-9607-5.
- ↑ a b Adam Choiński, Katalog Jezior Polski, Poznań: Wydawnictwo Naukowe UAM, 2006, s. 347, ISBN 83-232-1732-7, OCLC 169954726.
- ↑ Roman Zielony, Alina Kliczkowska: Regionalizacja przyrodniczo-leśna Polski 2010. Warszawa: Centrum Informacyjne Lasów Państwowych, 2012. ISBN 978-83-61633-62-4.
- ↑ a b c d e f Jerzy Waluga, Henryk Chmielewski, Wielkie Jeziora Mazurskie. Północ, Olsztyn: Instytut Rybactwa Śródlądowego, 1999 (Przewodniki wędkarskie; 6), ISBN 83-87506-16-8, OCLC 749533945.
- ↑ Dyrektor Regionalnego Zarządu Gospodarki Wodnej w Warszawie: Obwieszczenie nr 3/2016 Dyrektora Regionalnego Zarządu Gospodarki Wodnej w Warszawie z dnia 30 września 2016 r. w sprawie ogłoszenia jednolitego tekstu rozporządzenia w sprawie ustanowienia obwodów rybackich na publicznych śródlądowych wodach powierzchniowych płynących. edziennik.mazowieckie.pl, 30 września 2016. [dostęp 2020-02-11].
- ↑ Sejmik Województwa Warmińsko-Mazurskiego: Uchwała Nr XXII/430/12 Sejmiku Województwa Warmińsko-Mazurskiego z dnia 27 listopada 2012 r. w sprawie wyznaczenia Obszaru Chronionego Krajobrazu Krainy Wielkich Jezior Mazurskich.. bip.warmia.mazury.pl, 27 listopada 2012. [dostęp 2017-04-26]. [zarchiwizowane z tego adresu (15 kwietnia 2017)].