Przejdź do zawartości

Witsenia maura

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Witsenia maura
Ilustracja
Systematyka[1][2]
Domena

eukarionty

Królestwo

rośliny

Podkrólestwo

rośliny zielone

Nadgromada

rośliny telomowe

Gromada

rośliny naczyniowe

Podgromada

rośliny nasienne

Nadklasa

okrytonasienne

Klasa

Magnoliopsida

Nadrząd

liliopodobne (≡ jednoliścienne)

Rząd

szparagowce

Rodzina

kosaćcowate

Rodzaj

Witsenia

Gatunek

Witsenia maura

Nazwa systematyczna
Witsenia maura (L.) Thunb.
Nov. Gen. Pl. 2: 34 (1782)[3]

Witsenia maura (L.) Thunb.gatunek roślin należący do monotypowego rodzaju Witsenia Thunb. z rodziny kosaćcowatych (Iridaceae), występujący w południowo-zachodnim Kraju Przylądkowym w Południowej Afryce[4], na wschód od Gór Długich[5].

Morfologia

[edytuj | edytuj kod]
Budowa W. maura
Pokrój
Wieloletnie, wiecznie zielone krzewy o wysokości do 13 m, wzniesione lub rozłożyste[5].
Pędy
Podziemny, zdrewniały kaudeks. Pędy naziemne z rzadka rozgałęzione, w dolnej części spłaszczone i zdrewniałe, o średnicy 10–15 mm, powyżej zaokrąglone, o średnicy 35 mm, z wyraźnie widocznymi bliznami liściowymi[5].
Liście
Wąskolancetowate o długości 10–15 cm i szerokości 4–7 mm, ciemnozielone, u nasady tworzące pochwę liściową zamkniętą na około 1 mm, skupione wierzchołkowo, bez żyłki centralnej, żyjące ponad rok. Brzegi blaszki wąsko hialinowe[5].
Kwiaty
Kwiaty zebrane w pseudowiechę z krótkimi bocznymi odgałęzieniami. Poszczególne kwiaty ułożone w parach w od 4 do 8 dwurzędek, wyrastających na krótkiej szypułce, wspartych od 3 do 5 dużymi i łykowatymi podsadkami o długości 3,5 cm. Kwiaty siedzące, promieniste, rurkowate. Listki okwiatu w dolnej części zrośnięte w rurkę o długości 50–55 mm, która w dolnej połowie jest wąskocylindryczna, o szerokości 3 mm, bladozielona i otoczona przez podsadki, wypełniona nektarem, a powyżej szersza, o szerokości 6 mm, ciemnozielona do czarniawej; w górnej części wolne, pazurkowate, lancetowate, o długości ok. 2,5 cm, w dolnej połowie czarniawe, zewnętrzne w górnej połowie gęsto omszone i żółte, wewnętrzne zakryte przez zewnętrzne i bladozielone, jedynie wierzchołkowo odsłonięte, żółte i omszone. Nitki pręcików o długości ok. 10 mm, osadzone u nasady zewnętrznych listków okwiatu, płaskie i szerokie u nasady, zaostrzające się wierzchołkowo. Główki pręcików podługowato-równowąskie, o długości 56 mm, przylegające do wewnętrznej powierzchni zewnętrznych listków okwiatu, żółte. Pyłek żółty. Zalążnia mniej więcej kulista, o długości 2,5 mm, zwykle dwuzalążkowa w każdej komorze. Szyjka słupka nitkowata, wyrastająca na 2–3 mm powyżej okwiatu, bardzo drobno trójsieczna, łatki o długości 0,5 mm[5].
Owoce
Drewniejące torebki o długości 9–12 mm i szerokości 5 mm w najszerszym miejscu, z haczykowatym wyrostkiem. Nasiona tarczowate, spłaszczone, nieregularnie pomarszczone, o długości 6–7 mm i szerokości 2–2,5 mm[5].

Biologia

[edytuj | edytuj kod]
Kwiaty W. maura
Rozwój
Kwiaty w okresie kwitnienia pozostają zamknięte. Rośliny są zapylane przez nektarniki. Każdy kwiat mieści do 0,9 ml nektaru, który zawiera od 11% do 13% cukrów[5] (w tym ok. 55% glukozy, ok. 45% fruktozy i niewielką domieszkę sacharozy[6]). Duże, twarde podsadki i przysadki ściśle otaczające dolną część rurki okwiatu, w której mieści się nektar, chronią go przed rabunkiem od zewnątrz[5].
Siedlisko
Nizinne bagna i wysięki wodne, na niskich wysokościach[5].
Genetyka
Liczba chromosomów 2n = 32[5].

Systematyka

[edytuj | edytuj kod]

Gatunek z monotypowego rodzaju Witsenia z podrodziny Nivenioideae z rodziny kosaćcowatych (Iridaceae)[7].

Nazewnictwo

[edytuj | edytuj kod]
Etymologia nazwy naukowej
Nazwa naukowa rodzaju została nadana na cześć Nicholasa Witsena, członka rady miejskiej Amsterdamu w latach 70. XVIII wieku, patrona botaniki i nauki, który zachęcał i wspierał Carla Thunberga w jego podróżach i badaniach botanicznych, w tym w jego podróży do Japonii w latach 1775-1776[5]. Epitet gatunkowy pochodzi bądź od greckiego słowa μαυρος (mauros – czarny) i odnosi się do ciemnozielonej rurki okwiatu przechodzącej w niektórych przypadkach prawie do czerni, bądź odnosi się do podobieństwa żółtych listków okwiatu do turbanu noszonego w przeszłości przez Żydów w Afryce Północnej (maurus po łacinie oznacza mauretański)[5].
Synonimy nomenklaturowe[8]
  • (bazonim) Antholyza maura L., Mant. Pl. 2: 175 (1771)
  • Ixia disticha Lam., Encycl. 3: 333 (1789), nom. superfl.
Synonimy taksonomiczne[8]
  • Witsenia tomentosa Salisb., Trans. Hort. Soc. London 1: 312 (1812), nom. nud.

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Michael A. Ruggiero i inni, A Higher Level Classification of All Living Organisms, „PLOS One”, 10 (4), 2015, art. nr e0119248, DOI10.1371/journal.pone.0119248, PMID25923521, PMCIDPMC4418965 [dostęp 2020-02-20] (ang.).
  2. Peter F. Stevens, Angiosperm Phylogeny Website, Missouri Botanical Garden, 2001– [dostęp 2020-09-05] (ang.).
  3. Farr E. R., Zijlstra G. (ed.): Index Nominum Genericorum (Plantarum). Smithsonian Institution, 1996–. [dostęp 2020-09-05]. (ang.).
  4. Plants of the World Online. The Royal Botanic Gardens, Kew, 2019. [dostęp 2020-09-05]. (ang.).
  5. a b c d e f g h i j k l Peter Goldblatt: The woody Iridaceae: Nivenia, Klattia, and Witsenia: systematics, biology & evolution. Missouri Botanical Garden National Botanical Institute, 1993. ISBN 978-0-585-33849-1. OCLC 45885647. (ang.).
  6. Goldblatt P., Manning J.C. i Bernhardt P.. Evidence of bird pollination in Iridaceae of southern Africa. „Adansonia ser. 3”. 21 (1), s. 25-40, 1999. 
  7. USDA, Agricultural Research Service, National Plant Germplasm System. 2020. Germplasm Resources Information Network (GRIN-Taxonomy). National Germplasm Resources Laboratory, Beltsville, Maryland. [dostęp 2020-08-21]. (ang.).
  8. a b Govaerts R.: World Checklist of selected plant families. The Board of Trustees of the Royal Botanic Gardens, Kew, 2006. [dostęp 2020-09-07]. (ang.).