Wit Jaworski

Wit Jaworski

Państwo działania	Polska
Data i miejsce urodzenia	2 sierpnia 1944 Żywiec
Doktor habilitowany nauk humanistycznych
Specjalność: filozofia polska, filozofia sztuki, historia filozofii polskiej, marksizm, filozofia Dalekiego Wschodu, filozofia dziejów
Alma Mater	Uniwersytet Jagielloński
Habilitacja	25 listopada 1996 – filozofia UJ
Wykładowca
uczelnia	UJ, AGH, Uniwersytet Pedagogiczny w Krakowie, Krakowska Akademia im. A.F. Modrzewskiego

Witold Wit Jaworski (ur. 2 sierpnia 1944 w Żywcu) – polski filozof, wykładowca akademicki, poeta Nowej Fali, współtwórca grupy literackiej „Teraz”.

Życiorys

Syn Zygmunta Jaworskiego. Absolwent filozofii na Uniwersytecie Jagiellońskim. W 1996 habilitował się tamże na podstawie pracy Common Sense w Polsce. Pracował na stanowisku profesora Akademii Górniczo-Hutniczej, Uniwersytetu Pedagogicznego w Krakowie oraz Krakowskiej Akademii im. A.F. Modrzewskiego, gdzie prowadził zajęcia z logiki, historii filozofii, filozofii przemocy, cywilizacji Dalekiego Wschodu oraz sztuki narodowego socjalizmu (wykład monograficzny). W latach 1976 oraz 1979 odbył podróże motocyklem po ZSRR, Turcji, Iranie, Afganistanie, Pakistanie i krajach Lewantu. W 1981 przebywał w Wietnamie, a w 1987 w Chinach w ramach wymiany kulturalnej. Członek Polskiego Towarzystwa Filozoficznego, Związku Literatów Polskich (od 1977). Redaktor naczelny „Pisma Literacko-Artystycznego” w latach 1983–1990 i kwartalnika filozoficzno-artystycznego „Koniec Wieku” (od 1990). Był redaktorem „Studenta” i „Zdania”. Otrzymał nagrodę ministra nauki i szkolnictwa wyższego (1985) oraz miasta Krakowa (1987).

Twórczość

Poezja

• Zła wiara
• Adres zwrotny
• Sale sztuki realistycznej
• Czerwony motocykl
• Sto kwiatów?
• Pole Zeppelina
• Płonąca Pagoda
• Images
• Machtapparat
• Očiu svili
• Mumia meduzy
• Popiół i gorycz
• Gnomy i dystychy
• Kropla
• Lampion
• Step
• Dąb

Proza

• Krótki lont (powieść)
• Wielki ucisk (opowiadania)

Eseje, rozprawy, antologie

• Poezja filozofów
• Eleuteryzm i mesjanizm
• Common Sense w Polsce
• Wyobraźnia – rozsądek – organizm zbiorowy
• Polnische Lagerdichtung
• Taoizm
• Bajki Chińskie
• Przedsokratycy
• Eleusis (wiersze Hegla)
• Platon (wiersze i epigramaty)
• Kant (wiersze)
• Schelling (poezje łacińskie)
• Minimaliści i eklektycy, z dziejów filozofii w Polsce

Jest też autorem wstępów i posłowi do książek pisarzy polskich i zagranicznych oraz do katalogów malarzy prymitywistów. Współautor antologii: Buddyzm, Judaizm. Wiersze publikował w antologiach: Określona epoka, Współcześni poeci polscy oraz poza granicami (w Meksyku, Norwegii, Niemczech, Rumunii, Serbii, Chorwacji, Słowacji oraz na Ukrainie). Zrealizował film dokumentalny (TV Kraków) o twórczości obozowej Franciszka Adamika (Rany pamięci). W 2006 opublikował opracowanie pt. Zarys literatury wietnamskiej. Był redaktorem Studenta, Zdania, Pisma literacko-artystycznego "Koniec Wieku". W latach 80. organizował wymianę młodzieży szkolnej Krakowa i Bergkamen. W RFN wygłosił cykl wykładów i odbył kilkanaście spotkań autorskich, m.in. w Norymberdze, Dortmundzie, Münster, Bocholt i Bergkamen. Uczestniczył też w spotkaniach autorskich w Berlinie wschodnim, Lipsku, Sofii, Budapeszcie, Pekinie, Nankinie, Hanoi, Huế, Long Xuyên, Karlovacu, Belgradzie, Kijowie.