Wincenty Jankowski

Wincenty Jankowski
	porucznik
Data i miejsce urodzenia	3 maja 1925 ; Huta
Data i miejsce śmierci	14 czerwca 2003 ; Łobez
	Przebieg służby
Lata służby	1944–1946
Siły zbrojne	Ludowe Wojsko Polskie
Główne wojny i bitwy	II wojna światowa
	Odznaczenia
	;

Wincenty Jankowski (ur. 3 maja 1925 w Hucie, zm. 14 czerwca 2003) – oficer Ludowego Wojska Polskiego.

Członek Zarządu Oddziału Związku Inwalidów Wojennych RP w Łobzie. Inwalida wojenny I grupy. Kawaler Orderu Virtuti Militari.

Okres wojny

W 1944 roku został wcielony do 6 kompanii strzeleckiej 26 pułku piechoty^[1]. W czasie walk został ranny. Po wyleczeniu został przeniesiony do żandarmerii. W 1946 roku, w stopniu kaprala, brał udział w walkach z oddziałami UPA w Bieszczadach^[1]. Tu po raz drugi został ciężko ranny. Za walki otrzymał stopień plutonowego. 16 grudnia 1946 roku zwolniony do rezerwy.

Okres powojenny

Po przeniesieniu do rezerwy wyjechał na Ziemie Odzyskane i osiadł w Łobzie. Początkowo pracował w miejscowej mleczarni, a następnie jako klasyfikator w Centrali Mięsnej. Po likwidacji etatu zatrudnił się w Pogotowiu Ratunkowym jako sanitariusz^[1]. Wybrany do Rady Narodowej, był radnym przez trzy kadencje. Przez dwie kadencje pracował w Samorządzie Mieszkańców. Jednocześnie działał w Lidze Obrony Kraju^[2]. W wyborach na ławników sądowych został wybrany na ławnika Sądu Rejonowego w Łobzie i pełnił tę funkcję przez trzy kadencje^[2].

Był jednym z organizatorów Związku Inwalidów Wojennych w Łobzie. Pełnił też obowiązki wiceprezesa Zarządu Oddziału ZiW. Jako kombatant spotykał się z młodzieżą szkolną i prowadził pogadanki.

Ordery i odznaczenia

Pierwotny wykaz orderów i odznaczeń podano za: Tadeusz Zwilnian-Grabowski: Ocaleni w pamięci. s. 105.

Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari
Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski
Medal Zwycięstwa i Wolności
Medal za Odrę, Nysę, Bałtyk
Medal „Za udział w walkach o Berlin”
Srebrny Medal Zasłużonym na Polu Chwały
Złoty Krzyż Zasługi
Srebrny Krzyż Zasługi
Brązowy Krzyż Zasługi
Odznaka Gryfa Pomorskiego
Złota i srebrna odznaka ZIW

Awanse

kapral – 1946
plutonowy – 1946
podporucznik – 1999
porucznik – 2001

Przypisy

↑ ^a ^b ^c Zwilnian-Grabowski 2003 ↓, s. 104.
↑ ^a ^b Zwilnian-Grabowski 2003 ↓, s. 105.

Bibliografia

Tadeusz Zwilnian-Grabowski: Ocaleni w pamięci. Szczecin: Wydawnictwo Foka, 2003. ISBN 83-87147-96-6.
Maria Czech-Sobczak, Władysław Kuruś-Brzeziński: Wszystkie drogi wiodły do Szczecina. Szczecin: Książnica Pomorska, 2001. ISBN 83-87879-23-1.

[CITEREFZwilnian-Grabowski2003104-1] Zwilnian-Grabowski 2003 ↓, s. 104.

[CITEREFZwilnian-Grabowski2003105-2] Zwilnian-Grabowski 2003 ↓, s. 105.

[1]

[2]