Przejdź do zawartości

Wilhelm Rolland

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Wilhelm Rolland
podpułkownik intendent podpułkownik intendent
Data urodzenia

2 czerwca 1895

Data śmierci

?

Przebieg służby
Siły zbrojne

Wojsko Polskie
Polskie Siły Zbrojne

Jednostki

Okręgowy Zakład Gospodarczy Nr VI
Kier. Rej. Int. Lwów
Kier. Rej. Int. Złoczów
DOK VI
Armia „Karpaty”
Samodzielna Brygada Strzelców Karpackich
3 Dywizja Strzelców Karpackich

Stanowiska

kwatermistrz brygady
kwatermistrz dywizji

Główne wojny i bitwy

I wojna światowa
II wojna światowa

Odznaczenia
Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari Złoty Krzyż Zasługi (II RP) Krzyż Wojenny Czechosłowacki 1939

Wilhelm Rolland (ur. 2 czerwca 1895, zm. ?) – podpułkownik intendent z wyższymi studiami wojskowymi Wojska Polskiego.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Wilhelm Rolland urodził się 2 czerwca 1895 roku. Po zakończeniu I wojny światowej został przyjęty do Wojska Polskiego w stopniu porucznika gospodarczego. 3 maja 1922 roku został zweryfikowany w stopniu kapitana ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919 roku i 315. lokatą w korpusie oficerów administracji, grupa gospodarcza. Jego oddziałem macierzystym był wówczas Wojskowy Okręgowy Zakład Gospodarczy Nr VI we Lwowie[1].

W tym czasie w 1923 jako oficer administracyjny był uczniem etatowym I rocznika Działu Gospodarczego Wyższej Szkoły Intendentury w Warszawie[2]. W 1924 roku pełnił służbę w Kierownictwie Rejonu Intendentury Lwów, pozostając oficerem nadetatowym 6 Okręgowego Zakładu Gospodarczego we Lwowie[3]. W 1928 był oficerem Kierownictwa Rejonu Intendentury Złoczów[4]. 23 października 1931 roku został przeniesiony z Filii Wojskowego Zakładu Zaopatrzenia Intendenckiego w Toruniu do Filii Wojskowego Zakładu Zaopatrzenia Intendenckiego we Lwowie[5]. W latach 1932–1939 pełnił służbę w Szefostwie Intendentury Okręgu Korpusu Nr VI we Lwowie[6]. W 1936 roku został awansowany na majora intendenta[7].

W 1937 był członkiem zarządu klubu sportowego LKS Pogoń Lwów i kierownikiem jego sekcji piłki nożnej[8].

W czasie kampanii wrześniowej 1939 roku był szefem intendentury Armii „Karpaty”. Później został oficerem Polskich Sił Zbrojnych. W latach 1940–1942 był kwatermistrzem Samodzielnej Brygady Strzelców Karpackich, a w latach 1942–1944 kwatermistrzem 3 Dywizji Strzelców Karpackich. Został awansowany do stopnia podpułkownika.

Ordery i odznaczenia

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Lista starszeństwa oficerów zawodowych. Załącznik do Dziennika Personalnego Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 13 z 8 czerwca 1922 roku, Zakłady Graficzne Ministerstwa Spraw Wojskowych, Warszawa 1922, s. 385.
  2. Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 1295, 1319, 1504.
  3. Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 1151, 1176, 1200.
  4. Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 773, 787.
  5. Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 7 z 23 października 1931 roku, s. 335.
  6. Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 317, 469.
  7. Rybka i Stepan 2006 ↓, s. 333.
  8. Lwowski klub sportowy "Pogoń" w roku 1937. Lwów: 1937, s. 7.
  9. Lista nazwisk osób odznaczonych Orderem Virtuti Militari. stankiewicze.com. [dostęp 2015-11-20].
  10. Łukomski G., Polak B., Suchcitz A., Kawalerowie Virtuti Militari 1792 - 1945, Koszalin 1997, s. 493.
  11. M.P. z 1939 r. nr 57, poz. 100 „za zasługi w służbie wojskowej”.
  12. https://bazhum.muzhp.pl/media/files/Niepodleglosc_i_Pamiec/Niepodleglosc_i_Pamiec-r2017-t24-n2_(58)/Niepodleglosc_i_Pamiec-r2017-t24-n2_(58)-s137-150/Niepodleglosc_i_Pamiec-r2017-t24-n2_(58)-s137-150.pdf

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]