Wilczka
 Wilczka w Wilkanowie | |
| Kontynent | |
|---|---|
| Państwo | |
| Lokalizacja | |
| Potok | |
| Długość | 18,19 km |
| Powierzchnia zlewni |
47 km² |
| Źródło | |
| Miejsce | Hala pod Śnieżnikiem |
| Wysokość |
ok. 1155 m n.p.m. |
| Współrzędne | |
| Ujście | |
| Recypient | Nysa Kłodzka |
| Miejsce |
Bystrzyca Kłodzka (Niedźwiedna) |
| Wysokość |
345 m n.p.m.[1] |
| Współrzędne | |
Położenie na mapie gminy Bystrzyca Kłodzka  | |
Położenie na mapie Polski  | |
Położenie na mapie województwa dolnośląskiego  | |
Położenie na mapie powiatu kłodzkiego  | |
Wilczka (po 1945 r. również Wilczy Potok, dawniej niem. Wölfel[2]) – potok, prawy dopływ Nysy Kłodzkiej[3] o długości 18,19 km[4].
Przebieg
[edytuj | edytuj kod]Potok wypływa z Masywu Śnieżnika, jego źródła znajdują się na Hali pod Śnieżnikiem na południowo-zachodnim stoku Śnieżnika, na wysokości około 1155 m n.p.m., bezpośrednio pod Schroniskiem „Na Śnieżniku”. Początkowo płynie przez głęboką dolinę wyżłobioną w łupkach łyszczykowych. Przepływa przez dwie miejscowości: Międzygórze i Wilkanów. Poniżej Międzygórza wypływa na płaski teren Rowu Górnej Nysy. Uchodzi do Nysy Kłodzkiej na południowych przedmieściach Bystrzycy Kłodzkiej, w okolicach przysiółka Niedźwiedna, na wysokości około 345 m n.p.m.[2]
Atrakcje
[edytuj | edytuj kod]Poniżej centrum Międzygórza potok spada z wysokiego na 22 m progu tworząc Wodospad Wilczki – drugi pod względem wysokości w polskich Sudetach. Jego powstanie związane jest ze wznoszeniem się trzeciorzędowego uskoku przerywającego bieg potoku. Wodospad stanowi jedną z większych atrakcji turystycznych okolicy, przyciągając turystów do Międzygórza już od XVIII wieku. Od 1958 r. fragment doliny Wilczki wraz z wodospadem objęty jest ochroną w rezerwacie przyrody Wodospad Wilczki o powierzchni 2,75 ha[2].
Na potoku, w Międzygórzu, około 500 m poniżej wodospadu wybudowano kamienną Zapora wodna w Międzygórzu tworzącą suchy zbiornik retencyjny. Zbudowano ją w latach 1906–1908 po serii katastrofalnych powodzi, które wystąpiły na tych terenach pod koniec XIX[2].
W 1920 r. przy zaporze wybudowano dom dla stróża, obecnie dom obsługi zapory.
Udostępnione jest przejście koroną zapory.
Galeria
[edytuj | edytuj kod]-
Wodospad Wilczki w Międzygórzu -
Zapora zbiornika retencyjnego -
Wilczka widziana z zapory
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Wilczka na mapie Geoportalu Polskiej Infrastruktury Informacji Przestrzennej. Główny Geodeta Kraju. [dostęp 2017-07-17].
- ↑ a b c d Słownik geografii turystycznej Sudetów. redakcja Marek Staffa. T. 16: Masyw Śnieżnika i Góry Bialskie. Warszawa: Wydawnictwo PTTK „Kraj”, 1993, s. 364–366. ISBN 83-7005-341-6.
- ↑ Nazewnictwo geograficzne Polski. Tom 1. Hydronimy. Część 1. Wody płynące, źródła, wodospady, Ewa Wolnicz-Pawłowska, Jerzy Duma, Janusz Rieger, Halina Czarnecka (oprac.), Warszawa: Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 2006 (seria Nazewnictwo Geograficzne Polski), s. 313, ISBN 83-239-9607-5.
- ↑ Wilczka na mapie Geoportalu Krajowego Zarządu Gospodarki Wodnej. Moduł: Obszary dorzeczy (wynik wyszukiwania). Krajowy Zarząd Gospodarki Wodnej. [dostęp 2017-07-17].
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Słownik geografii turystycznej Sudetów. Marek Staffa (redakcja). T. 16: Masyw Śnieżnika i Góry Bialskie. Warszawa: Wydawnictwo PTTK „Kraj”, 1993, ISBN 83-7005-341-6.
- Słownik geograficzno-krajoznawczy Polski, Elżbieta Bajkiewicz-Grabowska, Iwona Swenson, Zofia Aleksandrowicz (red.), Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 1998, ISBN 978-83-01-12677-3, OCLC 1150567672.
- Krzysztof R. Mazurski Masyw Śnieżnika i Góry Bialskie, Sudety. Oficyna Wydawnicza Oddziału Wrocławskiego PTTK, Wrocław 1995, ISBN 83-85550-48-8.
Linki zewnętrzne
[edytuj | edytuj kod]- Automatyczne stacje pomiaru wody: w Międzygórzu i w Wilkanowie