Wikipedysta:Wybielacz/Triple H

Triple H

Triple H w marcu 2015
Imię i nazwisko	Paul Michael Levesque
Data i miejsce urodzenia	27 lipca 1969 Nashua, New Hampshire
Współmałżonek	Stephanie McMahon (2003-)
Dzieci	3
Rodzina	McMahon
Kariera wrestlera
Pseudonimy ringowe	Hunter Hearst Helmsley Jean-Paul Lévesque Terra Ryzing Terror Risin' Triple H
Wzrost	1,93 m
Masa ciała	116 kg
Zapowiadany z	Boston, Massachusetts (jako Terror Risin'/Terra Ryzing) Sainte-Mère-Église, Francja (jako Jean-Paul Lévesque) Greenwich, Connecticut (jako Hunter Hearst Helmsley/Triple H)
Trenerzy	Killer Kowalski
Debiut	24 marca 1992

Paul Michael Levesque (ur. 27 lipca 1969 w Nashua, New Hampshire), znany pod pseudonimem ringowym Triple H (skrót od Hunter Hearst Helmsley), jest amerykańskim wrestlerem i obecnym WWE World Heavyweight Championem przy jego dziewiątym panowaniu. Jest on również wiceprezydentem od poszukiwania talentów, live eventów oraz spraw kreatywnych federacji wrestlingu WWE, a także założycielem i akcjonariuszem WWE NXT. Należy do rodziny McMahon, do której należy główna część majątku WWE. Oprócz korporacyjnych ról, Levesque występuje regularnie w programach WWE jako autorytet i wrestler.

Levesque wziął udział w wielu konkursach kulturystycznych po ukończeniu liceum w 1987. Rozpoczął swoją karierę profesjonalnego wrestlera w International Wrestling Federation w 1992, pod pseudonimem Terra Ryzing. Dołączył do World Championship Wrestling (WCW) w 1994, gdzie został przemianowany na Jean-Paul Lévesque, Quebekczykowego arystokratę. W 1995, Levesque przeniósł się do World Wrestling Federation (teraźniejsze WWE), gdzie stał się Hunter Hearst Helmsley'em, zaś później, Triple H'em. W 1997, Triple H współ-utworzył D-Generation X, wrestlingowe ugrupowanie, które było ważnym elementem "Attitude Ery" w WWF. Po zdobyciu swojego pierwszego WWF Championship i rozpoczęciu storyline'u związanym z poślubieniem Stephanie McMahon w 1999, Triple H stał się regularnym main eventerem federacji. Przez kolejne ponad półtorej dekady, Helmsley zdobył światowe tytuły 14 razy, a także prowadził stajnie takie jak The McMahon-Helmsley Faction i Evolution. W 2003, Levesque poślubił Stephanie McMahon w prawdziwym życiu.

Od 2010, Triple H stał się part-timerem i występuje w ringu okazjonalnie, częściej zajmując się swoją pozycją na zapleczu WWE. W 2013, rozpoczął on storyline, w którym on i Stephanie McMahon zaczęli być przedstawiani jako obłudni i krytyczni współ-właściciele WWE nazwani "The Authority". Razem jako para wykorzystują władzę dla swoich celów, tłumacząc się, że to "najlepsze dla biznesu". W przeciągu tygodni, The Authority rozrosło się na miarę stajni prowadzonej przez Triple H'a i McMahon.

Przez całą swoją karierę w WWE, Triple H miał łącznie 24 panowań jako mistrz, w tym dziewięć WWF/E Championship i pięć World Heavyweight Championship. Jako 14-krotny światowy mistrz, łączna ilość dni panowania Triple H'a wynosi ponad 1 150 dni. Jest on zwycięzcą turnieju King of the Ring 1997, Royal Rumble z lat 2002 i 2016, a także brał udział w walkach wieczoru sześciu WrestleManii, najważniejszej serii gal pay-per-view WWE (WrestleManii 2000, WrestleManii X8, WrestleManii XX, WrestleManii 21, WrestleManii 22 i WrestleManii XXV. Triple H wygrał nagrodę PWI Most Hated Wrestler of the Year rekordowo pięć razy, a prócz tego nagrodę PWI Feud of the Year cztery razy. Poza wrestlingiem, Levesque pojawił się wielokrotnie w filmach i telewizji, w tym jako główna postać w produkcji filmowej WWE Studios zatytułowanej The Chaperone.

Wczesne życie

Levesque urodził się w Nashua, New Hampshire. Po raz pierwszy obejrzał wrestling gdy miał pięć lat, a była to walka, w której brał udział Chief Jay Strongbow. Levesque zaczął interesować się kulturystyką w wieku 14 lat, ponieważ chciał wyglądać jak inni profesjonalni wrestlerzy. Po ukończeniu liceum w 1987, Levesque brał udział w wielu konkursach kulturystycznych. Został ukoronowany Teenage Mr. New Hampshire w 1988.

Kariera profesjonalnego wrestlera

Wczesna kariera (1992–1994)

Levesque był trenowany przez Killera Kowalski'ego w jego szkole w Malden, Massachusetts. Jego kolegami z klasy byli między innymi przyszli wrestlerzy WWF, Chyna i Perry Saturn. Levesque odbył swój profesjonalny debiut 24 marca 1992 w promocji Kowalski'ego, International Wrestling Federation, występując pod pseudonimem ringowym "Terra Ryzing". W lipcu 1992, Levesque pokonał Mad Dog Richardsa, zdobywając IWF Heavyweight Championship.

Levesque występował w różnych federacjach niezależnych na Wschodnim Wybrzeżu do 1994. Przez ten czas, jego menadżerem był John Rodeo.

World Championship Wrestling (1994-1995)

Na początku 1994, Levesque podpisał roczny kontrakt z World Championship Wrestling (WCW). W jego pierwszej telewizyjnej walce, Levesque zadebiutował jako heel pod nazwą Terror Risin', pokonując Keitha Cole'a. Jego pseudonim ringowy został zmodyfikowany później na Terra Ryzing, z którego korzystał do połowy 1994, gdzie później zmieniono całkowicie na Jean-Paul Lévesque. Ten gimmick odnosił się do jego korzeni rodziny francuskiej i podczas odgrywania postaci używał francuskiego akcentu, gdyż nie potrafił mówić po francusku. W tym czasie, Levesque zaczął używać finishera Pedigree.

Levesque miał krótki feud z Alexem Wrightem, który zakończył się na Starrcade 1994, gdzie w walce Wright przypiął rywala. Pomiędzy późnym 1994 i początkiem 1995, Levesque utworzył tag team z Lordem Stevenem Regalem, którego charakterystyka brytyjskiego snoba była podobna do charakteru Levesque. Ich drużyna była krótkotrwała, kiedy to Levesque opuścił federację na rzecz World Wrestling Federation (WWF) w styczniu 1995, po tym jak WCW odmówiło jego prośby bycia promowanym jako pojedynczy wrestler.

World Wrestling Federation/Entertainment/WWE

The Connecticut Blueblood (1995-1997)

Helmsley niosący żakiet i tradycyjne perfumy jako uwydatnienie jego persony snoba

Ze zmodyfikowaną wersją jego gimmicku z WCW, Levesque zaczął swoją karierę w WWF jako "Szlachcic z Connecticut" (ang. Connecticut Blueblood). Według Levesque, JJ Dillion oryginalnie dał mu nazwę Reginald DuPont Helmsley, lecz Levesque poprosił o nazwę składającą się z trzech wyrazów zaczynających się na tę samą literę; ostatecznie wybrano mu pseudonim Hunter Hearst Helmsley. Kilka miesięcy później zaczął się pojawiać w winietach, w których mówił o prawidłowym wykorzystaniu dobrych manier, po czym zadebiutował w ringu 30 kwietnia 1995 na odcinku WWF Wrestling Challenge. Jego debiut pay-per-view WWF odbył się na SummerSlam, gdzie pokonał Boba Holly'ego. Pod koniec 1995, Levesque zaczął feud z farmerem Henrym O. Godwinnem, gdzie ich ostatnią walką był niesławny "Hog Pen match" na In Your House 5: Seasons Beatings, z którego Levesque wyszedł zwycięsko.

Pomimo bycia mocno promowanym przez pierwsze miesiące po debiucie, kariera Levesque'a utknęła w martwym punkcie podczas 1996, gdzie na początku zaczął feud z Duke "The Dumpster| Droesem i przegrał z nim na Free for All na Royal Rumble 1996. Krótko po tej gali, Helmsley zaczął pojawiać się w ringu z różnymi żeńskimi menadżerkami (w tym kobietami z Playboy'a, Shae Marks i Tylyn John). Na WrestleManii XII jego kamerdynerką była Sable, i po przegranej z The Ultimate Warriorem, jako część storyline'u rozładował na niej swoją złość. Debiutujący Marc Mero (życiowy partner) uratował ją, rozpoczynając feud pomiędzy dwójką wrestlerów.

1 czerwca 1996, Helmsley pojawił się na odcinku WWF Superstars w walce przeciwko Marty'emu Garnerowi. Kiedy Levesque próbował wykonać Pedigree, Garner myślał, że jego rywal chce wykonać double underhook suplex, więc aby sprzedać ruch podskoczył, po czym wylądował głową prosto o matę, kontuzjując kark. Garner później pozwał WWF, co zakończyło się sprawą w sądzie, a później brał udział w wywiadach o incydencie m.in. w The Montel Williams Show.

Levesque był znany na zapleczu jako członek The Kliq, ugrupowania wrestlerów, w którym byli również Shawn Michaels, Kevin Nash, Sean Waltman i Scott Hall, którzy znani byli z wpływów na decyzje Vince'a McMahona i bookerów WWF. Twierdzono, że Helmsley miał wygrać turniej King of the Ring 1996, lecz wygrana poszła na konto Stone Cold Steve'a Austina z powodu incydentu w Madison Square Garden. Nash i Hall opuszczali wtedy federację na rzecz WCW, i po ich ostatniej walce do ringu wkroczyło całe The Kliq by pożegnać tych dwóch wrestlerów przy fanach, łamiąc przy tym keyfabe (Nash, Helmsley i Waltman byli heelami, zaś Michaels i Hall face'ami). Pomimo ukarania, Helsmley odniósł sukces po tym incydencie. Mr. Perfect stał się jego menadżerem i zdobył WWF Intercontinental Championship po raz pierwszy 21 października 1996, pokonując Marca Mero. Kiedy Mr. Perfect opuścił WWF, jego odejście wyjaśniono tym, iż Helsmley porzucił menadżera krótko po zdobyciu mistrzostwa. Levesque posiadał tytuł przez niemalże cztery miesiące, po czym stracił go na rzecz Rocky'ego Maivii 13 lutego 1997 podczas specjalnej edycji Monday Night Raw zatytułowanej Thursday Raw Thursday. Przez krótki czas, Helmsley'owi towarzyszył Mr. Hughes, który był jego storyline'owym ochroniarzem. Po utracie tytułu Interkontynentalnego, rozpoczął nowy feud z Goldustem, pokonując go na WrestleManii 13. Podczas tej rywalizacji zadebiutowała Chyna, jego nowa ochroniarka.

D-Generation X (1997-1999)

Helmsley był ponownie promowany w 1997, gdzie wygrał turniej King of the Ring 1997, pokonując Mankinda w finale. Później tego roku, Shawn Michaels, Helmsley, Chyna i Rick Rude uformowali D-Generation X (DX). Ta stajnia była znana za przekraczanie standardów w WWF, gdzie Michaels i Helsmley wygłaszali ryzykowne proma używając catchphrase'a "Suck It" i używając gestów seksualnych (m.in. crotch chop, czyli skrzyżowanie rąk koło krocza w literę "X"), a także wyśmiewając Breta Harta i Kanadę. W owym momencie, Helsmley całkowicie porzucił gimmick "Connecticut Blueblooda", zaczynając pojawiać się w t-shirtach i skórzanych kurtkach. W międzyczasie, jego pseudonim ringowy został skrócony do prostego Triple H. Pomimo zakończenia storyline'u pomiędzy DX i Hart Foundation, Helmsley kontynuował feud z jedynym pozostałym członkiem rodziny Hart w WWF o WWF European Championship, Owenem Hartem. Ich rywalizacja została zakończona walką pomiędzy dwójką na WrestleManii XIV ze stypulacją, iż Chyna była skuta kajdankami przez Komisarza Sgt. Slaughter'a. Helmsley wygrał po tym jak Chyna rzuciła prochem w oczy Slaughtera, "oślepiając go" i pozwalając na interwencję w walce.

Triple H i Chyna w kwietniu 1999

Po WrestleManii, Michaels został zmuszony do częściowego odejścia na emeryturę i zaprzestania wystąpień w ringu po odniesieniu kontuzji pleców dwa miesiące wcześniej na Royal Rumble, więc Triple H przejął pozycję lidera w DX, twierdząc, iż potrzeba nowego lidera w ugrupowaniu. Zapowiedział on powracającego X-Paca noc po WrestleManii i razem połączyli siły z New Age Outlaws. W następnych tygodniach, D-Generation X stawało się coraz bardziej popularne wśród fanów, przez co stajnia z heelów stała się face'ami. W międzyczasie, Levesque zaadaptował nową wejściówkę, w której pytał publiki "Are you ready? I said, are you ready?" (pol. "Jesteście gotowi? Powiedziałem, jesteście gotowi?"), po czym jako parodia tekstu konferansjera WCW Michaela Buffera "Let's get ready to rumble", Triple H zamienił wyraz "rumble" na slogan DX, "suck it". Również w międzyczasie, Helmsley zaczął rywalizację z liderem Nation of Domination i wschodzącą gwiazdą WWF, The Rockiem. Ten storyline przekształcił się w feud o Intercontinental Championship, który Triple H wygrał w ladder matchu na SummerSlam. Nie posiadał tego tytułu długo, gdyż krótko potem odniósł kontuzję kolana. Kiedy The Rock wygrał WWF Championship na Survivor Series, rywalizacja pomiędzy tą dwójką była kontynuowana, kiedy to DX walczyło ze stajnią The Corporation, w której The Rock był głównym członkiem. Triple H otrzymał title shota na WWF Championship 25 stycznia 1999 na Raw w "I Quit" matchu przeciwko The Rockowi, lecz walka się zakończyła, kiedy Triple H został zmuszony do powiedzenia "I Quit", w przeciwnym wypadku jego przyjaciółka Chyna otrzymałaby chokeslam od Kane'a. Po walce, Chyna zdradziła Triple H'a i zaatakowała go, dołączając do The Corporation.

Po WrestleManii XV, Triple H przegrał z Kanem po tym jak Chyna zainterweniowała pomagając Helmsley'owi, powracając do DX. Później tej samej nocy, Triple H i Chyna zdradzili jego wieloletniego przyjaciela i członka DX X-Paca, pomagając Shane'owi McMahonowi zachować European Championship i dołączyli razem do The Corporation, stając się heelami. W kwietniu, Helmsley zaczął porzucać wygląd z DX, bandażując swoje dłonie do walki, zaczynając nosić krótkie wrestlingowe majtki zamiast spodni i skracając trochę swoje włosy. Gimmick Levesque zmienił się na rzecz chęci zdobycia WWF Championship. Po wielu nieudanych próbach zdobycia mistrzostwa, Triple H i Mankind zawlaczyli ze Stone Cold Stevem Austinem w Triple Threat matchu na SummerSlam, gdzie Jesse "The Body" Ventura był sędzią specjalnym. Mankind wygrał walkę przypinając Austina. Następnej nocy na Raw, Triple H pokonał Mankinda zdobywając po raz pierwszy WWF Championship.

Triple H stracił ów tytuł na rzecz Vince'a McMahona 16 września 1999 na SmackDown!, po czym szybko odzyskał tytuł mistrzowski na Unforgiven w Six-Pack Challange, w którym brali udział The British Bulldog, Big Show, Kane, The Rock i Mankind. Pokonał on Stone Cold Steve'a Austina na No Mercy, po czym stracił tytuł w walce z Big Showem na Survivor Series. Triple H potem kontynuował feud z Vincem McMahon, poślubiając jego córkę, Stephanie McMahon. Na kolejnej gali pay-per-view, Armageddon, pokonał McMahona w No Holds Barred matchu, a po walce Stephanie przeszła na stronę Triple H'a, przechodząc heelturn. Po tej rywalizacji rozpoczęto angle, w którym Triple H i Stephanie zaczęli zarządzać WWF przez następnych siedemnaście miesięcy - razem znani byli jako "McMahon-Helmsley Faction".

McMahon–Helmsley Era (2000–2001)

W styczniu 2000, Triple H zaczął się zapowiadać jako "The Game", sugerując, że jest on na szczycie we wrestlingowym biznesie (nie jako "najlepszy w grze", ale uznawał się tą grę) i otrzymał przydomek "The Cerebral Assassin" od Jima Rossa (przezwisko "The Game" oryginalnie było przygotowane dla Owena Harta, gdzie Triple H adoptował go dla siebie na cześć zmarłego Owena). 3 stycznia 2000 na Raw is War, Triple H pokonał Big Showa zdobywając po raz trzeci WWF Championship.

Na początku 2000, Triple H rywalizował z Mickiem Foley'em. Obaj zawalczyli na Royal Rumble w Stret Fight matchu o WWF Championship, z którego Triple H wyszedł zwycięsko po wykonaniu dwóch Pedigree na rywalu. Rywalizacja zakończyła się na No Way Out w Hell in a Cell matchu, gdzie Triple H ponownie utrzymał tytuł, lecz przez stypulację, Foley musiał odejść. Triple H przypiął The Rocka na WrestleManii 2000 zachowując tytuł, lecz miesiąc później stracił go na Backlash na rzecz The Rocka. Trzy tygodnie później odzyskał go po raz czwarty, tym razem w Iron Man matchu na Judgment Day, po czym ponownie go stracił na rzecz Rocka na King of the Ring. Triple H potem rozpoczął nowy feud z Chrisem Jericho, który został zakończony Last Man Standing matchem na Fully Loaded. Tuż po tym, Triple H zaczął rywalizację z Kurtem Angle o WWF Championship, lecz z motywem trójkąta miłosnego pomiędzy nim, Anglem i Stephanie. 3 stycznia na SmackDown!, Triple H, Stephanie i Kurt Angle zostali zabookowani do Six-Man tag team matchu przeciwko The Dudley Boyz i Licie, gdzie Triple H, McMahon i Angle zwyciężyli. Po walce, kiedy Triple H opuścił ring, Angle i McMahon przytulili się jako celebracja, frustrując Triple H'a i zaczynając feud pomiędzy dwoma wrestlerami. 24 sierpnia na SmackDown!, Angle pocałował Stephanie McMahon po tym jak została kontuzjowana w trakcie tag team matchu. Na SummerSlam, The Rock pokonał Triple H'a i Angle'a w Triple Threat matchu, pozostawiając WWF Championship u swojego boku, po tym jak Angle miał lekki wstrząs po otrzymaniu zbotchowanego Pedigree na stół komentatorski od Triple H'a. 28 sierpnia na Raw is War, Angle zainterweniował w walce pomiędzy Eddiem Guerrero i Triple H'em, atakując ich obu stalowym krzesełkiem. 11 września na Raw is War, Angle zainterweniował w walce Helmsley'a z Chrisem Jericho, odwracając uwagę Triple H'a, przez co ten opuścił ring i zaczął gonić Angle'a, przegrywając walkę. Później tej nocy, Angle zaatakował Triple H'a i McMahon po jego Handicap matchu przeciwko T & A. Ich feud zakończył się na Unforgiven, gdzie Triple H pokonał Angle'a po wykonaniu Pedigree i otrzymaniu low blow od Stephanie.

Później rozpoczął się feud pomiędzy Triple H'em i Stevem Austinem, gdzie okazało się, że Triple H zapłacił Rikishi'emu, aby przejechał Austina na Survivor Series, powodując kontuzję i przerwę od występów na niemalże rok. W tym storyline, Triple H utrzymywał, że chciał oddalić Austina od WWF Championship i zakończyć jego karierę. W rzeczywistości, poprzednia kontuzja karku Austina spowodowała, że ostatecznie musiał przejść operację. W 2000, Triple H i Austin mieli walkę na Survivor Series, gdzie Triple H próbował ponownie sprowadzić Austina na parking by ponownie został przejechany, lecz Austin zasiadł za sterami wózka widłowego i zrzucił samochód w którym był Triple H z wysokości trzech metrów. Triple H powrócił kilka tygodni później i zaatakował Austina. Feud był kontynuowany w 2001 i zakończony został Three Stages of Heel matchem, w którym Helmsley pokonał Austina. W 2001, Triple H również rywalizował z The Undertakerem, który pokonał go na WrestleManii X-Seven, kontynuując swoją pasmę wygranych. Noc po WrestleManii, Triple H zainterweniował w steel cage matchu pomiędzy Austinem (który na WM'ce zdobył WWF Championship i przeszedł heelturn) i The Rockiem, łącząc siły z Austinem i wspólnie obijając The Rocka, po czym uformowali tag team nazwany The Two-Man Power Trip. Triple H pokonał Chrisa Jericho zdobywając po raz trzeci Intercontinental Championship 5 kwietnia na SmackDown! i krótko po utracie tego mistrzostwa, odzyskał go dwa tygodnie później pokonując Jeffa Hardy'ego. Triple H stał się tag team championem po raz pierwszy na Backlash, kiedy on i Austin pokonali Kane'a i The Undertakera w winner-take-all tag matchu. Zdobywając WWF Tag Team Championship, Triple H i Austin stali się podwójnymi mistrzami.

Podczas odcinka Raw is War z 21 maja 2001, Triple H odniósł poważną kontuzję zagrażającą dalszej karierze. Podczas walki wieczoru, on i Austin bronili Tag Team Championship przeciwko Chrisowi Jericho i Chrisowi Benoitowi. W pewnym momencie, Jericho uwięxził Austina w Walls of Jericho. Triple H miał przerwać dźwignię i gdy wchodził do ringu, zerwał mięsień czworogłowy, przez co całkowicie odszedł on od kości. Pomimo niezdolności utrzymania ciężaru na jednej z nóg, Triple H dokończył walkę i nawet pozwolił Jericho na wykonanie Walls of Jericho, dźwigni, która narusza mięśnie czworogłowe.. Kontuzja wymagała operacji, którą wykonał Dr. James Andrews. Przez kontuzję zakończono McMahon-Helmsley Erę, a rygorystyczna rehabilitacja wymusiła na Triple H'u przerwę od wystąpień w ringu na ponad osiem miesięcy, kompletnie omijając storyline związany z The Invasion.

Evolution (2002-2005)

Triple H po zdobyciu Undisputed WWF Championship na WrestleManii X8

Triple H powrócił na Raw jako face 7 stycznia 2002 w Madison Square Garden. Kilka tygodni później wygrał Royal Rumble match na gali Royal Rumble i otrzymał szansę na walkę o Undisputed WWF Championship na WrestleManii X8. Na WrestleManii, Triple H pokonał Chrisa Jericho o Undisputed WWF Championship. Po trzymaniu tytułu przez miesiąc, Triple H stracił go na rzecz Hulka Hogana na Backlash. Tuż po tym, Triple H stał się ekskluzywny dla brandu SmackDown! po rozdzieleniu rosteru na dwa brandy w WWF Draft Lottery i kontynuował feud z Jericho, biorąc udział w Hell in a Cell matchu na Judgment Day, który Triple H wygrał. 6 czerwca na SmackDown, Triple H pokonał Hogana stając się 1. pretendentem do Undisputed WWE Championship na King of the Ring przeciwko The Undertakerowi, lecz nie zdołał odzyskać tytułu.

Pomiędzy Royal Rumble i WrestleManią, McMahon-Helmsley Faction było powoli wycofywane z telewizji ze względu na faceturn Triple H'a. Kiedy Helmsley powrócił, jego małżeństwo ze Stephanie McMahon było zachwiane, więc Stephanie sfałszowała ciążę, aby ten powrócił do niej, co jej się nie udało. Kiedy dowiedział się, że ciąża jest kłamstwem, rzucił ją publicznie na Raw, kiedy to mieli odnowić przysięgi małżeńskie. Tuż po tym, Stephanie zaczęła być menadżerką Jericho, lecz musiała opuścić WWF po tym jak przegrała Triple Threat match, będąc przypięta przez Triple H'a, dzień po WrestleManii na Raw. Rozwód, a w tym również storyline, zostały zakończone na Vengeance.

W międzyczasie, Shawn Michaels powrócił do WWE i dołączył do New World Order (nWo). Michaels i Kevin Nash planowali namówić Triple H'a do przejścia na Raw, aby potem dołączył do grupy. Vince McMahon ostatecznie rozwiązał ugrupowanie po kilku komplikacjach na zapleczu i sprowadził Erica Bischoffa jako Generalnego Menadżera Raw. Jednym z pierwszych poleceń Bischoffa było przywrócenie Triple H'a do rosteru Raw, co się udało. 22 lipca, Triple H i Michaels mieli ponownie połączyć się w D-Generation X, lecz Triple H odwrócił się od Michaelsa i wykonał mu Pedigree, przechodząc heelturn. W przyszłym tygodniu, Triple H zmiażdżył twarz Michaelsa o okno samochodu, aby udowodnić, że Michaels jest słaby. Te wydarzenia spowodowały rozpoczęcie nowego, długiego storyline'u pomiędzy byłymi partnerami, w tym "Unsanctioned Street Fightu" na SummerSlam, w którym Michaels zawalczył po raz pierwszy od emerytury i wygrał walkę. Tuż po niej, Triple H zaatakował go swoim młotem i Michaels musiał być odniesiony na zaplecze z pomocą lekarzy.

Przed 2 września 2002, WWE miało jeden światowy tytuł, Undisputed WWE Championship, które należało dla brandów Raw i SmackDown. Po SummerSlam, Undisputed Champion Brock Lesnar stał się ekskluzywny dla SmackDown, pozostawiając Raw bez żadnego światowego mistrza. Generalny Menadżer Raw Eric Bischoff przyznał Triple H'owi Big Gold Belt (który był używany w przeszłości jako NWA World Heavyweight Championship i WCW World Heavyweight Championship), stając się pierwszym World Heavyweight Championem. Triple H obronił po raz pierwszy tytułu pokonując Roba Van Dama na Unforgiven, kiedy to Ric Flair zaatakował Van Dama młotem.

W październiku 2002, Triple H zaczął kontrowersyjny feud z Kanem, prowadzący do walki na No Mercy, gdzie na szali były Intercontinental Championship Kane'a i World Heavyweight Championship Triple H'a. Tygodnie przed walką, Triple H zapewniał, że wiele lat wcześniej, Kane miał romans z kobietą nazywającą się Katie Vick. Dodał, że dowiedział się, iż po tym kiedy Vick zmarła po wypadku samochodowym, Kane (kierowca) zgwałcił jej zwłoki.. Na jednym z Raw, Triple H pokazał filmik pokazujący ten akt; jednakże, na nagraniu pokazany został Triple H przebrany jako Kane, symulujący nekrofilię z manekinem w grobie.. Tag Team partner Kane'a, The Hurricane, odpowiedział tydzień później pokazujący Triple H'a (osoby podszywającej się za niego) mającego lewatywę. Ten storyline był bardzo źle przyjęty przez fanów i został porzucony przed ich walką na pay-per-view. Triple H pokonał Kane'a na No Mercy, unifikując oba tytuły i kontynuując żywot swojego.

Triple H ostatecznie stracił po raz pierwszy World Heavyweight Championship na rzecz Shawna Michaelsa w pierwszym Elimination Chamber matchu na Survivor Series. Na jednym z odcinków Raw, Helmsley pokonał Van Dama otrzymując title shota na Armageddon, gdzie odzyskał tytuł pokonując Michaelsa w Three Stages of Hell matchu.

Triple H w kwietniu 2005

W styczniu 2003, Triple H uformował nowe ugrupowanie nazwane Evolution wraz z Riciem Flairem, Randym Ortonem i Batistą. Triple H i Ric Flair wyzwali RVD'ego i Kane'a do walki o World Tag Team Championship, lecz przegrali ową walkę. Grupa była promowana na Raw od 2003 do 2004. Ich dominacja sięgnęła szczytu, kiedy na Armageddon, każdy z członków Evolution opuściło pay-per-view ze swoim tytułem mistrzowskim. Triple H posiadał World Heavyweight Championship przez większość 2003, broniąc go m.in. w walkach z Bookerem T na WrestleManii XIX. We wrześniu 2003 stracił tytuł na Unforgiven na rzecz Billa Goldberga ze stypulacją, iż gdyby Goldberg przegrał, musiałby odejść na emeryturę. Po nieudanej próbie odzyskania tytułu w rewanżu na Survivor Series, ostatecznie odzyskał go w pojedynku przeciwko Goldbergowi i Kane'owi na Armageddon. Na Royal Rumble 2004, Last Man Standing match pomiędzy Triple H'em i Shawnem Michaelsem zakończył się podwójnym wyliczeniem, więc Triple H obronił w ten sposób tytuł. Triple H ostatecznie stracił ponownie tytuł na rzecz Chrisa Benoita na WrestleManii XX, gdzie nie mógł odzyskać tytułu w rewanżach, między innymi na Backlash.

Niedługo potem, Triple H zakończył kolejny feud z Michaelsem, pokonując go w Hell in a Cell matchu na Bad Blood, który okazał się najdłuższym Hell in a Cell matchem w historii. Po kolejnej nieudanej próbie odzyskania mistrzostwa w walce z Benoitem na Vengeance, Triple H skupił się na Eugene'ie, pokonując go na SummerSlam. Na Unforgiven, Triple H zdobył po raz kolejny tytuł od byłego współtowarzysza z Evolution, Randy'ego Ortona. Po obronie World Heavyweight Championship przeciwko Benoitowi i Edge'owi 29 listopada 2004 na Raw, mistrzostwo zostało zwakowane po raz pierwszy. Na New Year's Revolution, Triple H wygrał Elimination Chamber match, rozpoczynając dziesiąte panowanie jako światowy mistrz. Na WrestleManii 21, Triple H stracił owe mistrzostwo na rzecz Batisty, po czym przegrał w dwóch rewanżach na Backlash i Vengeance. Po Vengeance, Triple H wziął przerwę od występów w WWE z powodu problemów z karkiem.

Po czterech miesiącach, Triple H powrócił na Raw 3 października 2005 jako część WWE Homecoming. Wraz z byłym członkiem Evolution, Riciem Flairem, pokonali Chrisa Mastersa i Carlito. Po walce, Triple H odwrócił się od Flaira, uderzając go młotem i rozpoczynając z nim rywalizację. Flair pokonał Triple H'a w Steel Cage matchu na Taboo Tuesday o Intercontinental Championship Flaira. Następnie, Triple H pokonał Flaira w non-title Last Man Standing matchu na Survivor Series, kończąc ich feud.

Zjednoczenie D-Generation X (2006-2007)

Pomimo, iż Triple H nie wygrał Royal Rumble matchu na Royal Rumble, Triple H otrzymał ważną szansę w Road to WrestleMania Tournament. Zdołał wygrać ów turniej, zyskując walkę o WWE Championship na WrestleManii 22. Na WrestleManii, Triple H i John Cena zawalczyli w walce wieczoru o tytuł, gdzie Triple H przegrał po oklepaniu przy submissionie. Później tego miesiąca na Backlash, Triple H wziął udział w kolejnej walce o owe mistrzostwo, walcząc z Edgem i Ceną w Triple Threat matchu, lecz ponownie przegrał. Wkurzony przegraną, krwawy Triple H użył młota do zaatakowania obu rywali i wykonał kilka crotch chopów, gestów zza czasów DX. W kolejnych tygodniach, Triple H wiele razy nie dał rady zdobyć tytułu od Ceny, obwiniając za to Vince'a McMahona, co doprowadziło do feudu pomiędzy McMahonami i Triple H'em.

Triple H i Shawn Michaels wykonujący swoje znane pozy z D-Generation X

Shawn Michaels powrócił na Raw 12 czerwca i wraz z Triple H'em odnowili D-Generation X, przez co Triple H stał się ponownie facem po raz pierwszy od 2002. DX pokonało Spirit Squad na Vengeance w 5-on-2 handicap matchu, po czym kontynuowali swój feud z Vincem McMahonem, Shanem McMahonem i Spirit Squad przez następne tygodnie. 18 lipca 2006 na Saturday Night's Main Event, DX ponownie pokonało Spirit Squad w 5-on-2 Elimination matchu, a następnie pokonali Vince'a i Shane'a na SummerSlam, pomimo interwencji innych wrestlerów pracujących dla Vince'a. Na Unforgiven, D-Generation X pokonało McMahonów i ECW World Championa Big Showa w 3-on-2 handicap Hell in a Cell matchu. Podczas walki, DX ośmieszyło Vince'a, pchając twarz Vince'a pomiędzy pośladki Big Showa, przy czym DX wygrało, kiedy Triple H uderzył młotem w plecy Vince'a, zaś Michaels dołożył od siebie Sweet Chin Music.

Na Cyber Sunday podczas rywalizacji DX z Rated-RKO, sędzia specjalny Eric Bischoff pozwolił Rated-RKO na użycie nielegalnych broni, dzięki czemu owa drużyna wygrała. Na Survivor Series, DX im się zrewanżowało, kiedy to ich drużyna pokonała drużynę Edge'a i Ortona podczas Survivor Series Elimination matchu. W styczniu 2007 na New Year's Revolution, walka pomiędzy DX i Rated-RKO zakończyła się bez rezultatu, gdyż Triple H odniósł kontuzję zerwania mięśnia czworogłowego (podobnie jak w 2001, ale tym razem w drugiej nodze) 15 minut od rozpoczęcia walki. Operacja zakończyła się sukcesem 9 stycznia 2007 przez doktora Jamesa Andrewsa.

Rekordy panowań jako WWE Champion (2007-2009)

Triple H powrócił na SummerSlam, gdzie pokonał Kinga Bookera. Dwa miesiące później na No Mercy, Triple H oryginalnie miał zawalczyć z Umagą w zwykłej walce. Jednakże, na początku gali, Triple H zdecydował się wyzwać do walki nowego WWE Championa Randy'ego Ortona, przywracając rywalizację z nim, która nie była kontynuowana od czasu kontuzji. Triple H wygrał walkę, zostając sześciokrotnym WWE Championem i tej samej nocy obronił tytuł przeciwko Umadze, kiedy to Mr. McMahon zdecydował, że ich walka będzie o mistrzostwo. Po udanej obronie, McMahon zdecydował przyznać przysługujący Ortonowi rewanż jeszcze tej samej nocy w Last Man Standing matchu jako walka wieczoru, gdzie Triple H przegrał po tym jak Orton wykonał swoje RKO na stołku komentatorskim. Panowanie Triple H'a na No Mercy było piątym najkrótszym w historii WWE, a trwało ono niecałą galę. Po wygraniu Raw Elimination Chamber matchu na No Way Out, Triple H stał się ponownie 1. pretendentem do WWE Championship. Jednakże, na WrestleManii XXIV, Randy Orton obronił tytuł po tym jak Triple H wykonał Pedigree na Cenie, zaś Orton kopnął Triple H'a i przypiął Cenę. Miesiąc później na Backlash, Triple H wygrał tytuł w Fatal Four-Way Elimination matchu przeciwko Ortonowi, Cenie i Johnowi "Bradshaw" Layfieldowi, remisując z wynikiem The Rocka w ilości posiadania owego tytułu. Na Judgment Day, Triple H obronił tytułu przeciwko Ortonowi w Steel Cage matchu i następnie na One Night Stand w Last Man Standing matchu. Orton odniósł kontuzję obojczyka podczas walki, kończąc ich feud przedwcześnie.

Triple H jako WWE Champion w listopadzie 2008

23 czerwca 2008 na Raw, Triple H został przeniesiony do brandu SmackDown jako część 2008 WWE Draftu, przez co WWE Championship stało się ekskluzywne dla SmackDown.. Przez całe lato skutecznie bronił mistrzostwa m.in. przeciwko The Great Khali'emu na SummerSlam, zaś na Unforgiven był jednym z trzech mistrzów, którzy obronili swojego tytułu w Championship Scramble matchu. Tuż po tym, rozpoczął rywalizację o pas z Jeffem Hardym, który był jednym z jego przeciwników na Unforgiven.

Na Survivor Series, Triple H miał bronić mistrzostwa przeciwko Vladimirowi Kozlovowi i Hardy'emu, lecz Hardy został odsunięty od walki przez oskryptowany atak na niego i kontuzję. Podczas walki, generalna menadżerka SmackDown Vickie Guerrero ogłosiła, że Edge powraca i dołączyła go do pojedynku. Jeff Hardy zainterweniował i przypadkowo uderzył Triple H'a stalowym krzesełkiem, przez co Edge przypiął Triple H'a i zdobył swój szósty światowy tytuł. Triple H dołączył jako siódmy do Royal Rumble matchu na Royal Rumble, lecz został jako ostatni wyeliminowany przez Ortona. W lutym na No Way Out, Triple H zdobył WWE Championship w SmackDown Elimination Chamber matchu, ustanawiając nowy rekord przy ośmiu panowaniach jako mistrz. Rekord ten został pobity w 2011, kiedy to John Cena wygrał po raz dziewiąty WWE Championship.

16 lutego 2009 na Raw, Triple H przyszedł na pomoc Stephanie i Shane'owi, kiedy to zostali zaatakowani przez Ortona. 20 lutego na SmackDown, podczas wywiadu z Jimem Rossem, Triple H złamał keyfabe (po 5 latach od małżeństwa) i powiedział, że Vince McMahon jest jego teściem, Shane szwagrem, zaś Stephanie jego żoną, tworząc kolejny feud pomiędzy nim i Ortonem. 23 lutego na Raw, Triple H skonfrontował się z Ortonem, lecz kiedy chciał go zaatakować, został pobity przez Teda DiBiasego i Cody'ego Rhodesa (grupę znaną jako The Legacy) za pomocą młota, przez co musiał być wyniesiony z areny. Na WrestleManii XXV, Triple H pokonał Ortona broniąc tytułu. On, Shane McMahon i Batista zawalczyli z Ortonem i Legacy w Six-Man Tag Team matchu o WWE Championship na Backlash. HHH stracił tytuł na rzecz Ortona po tym jak próbował powstrzymać Batistę od zaatakowania Cody'ego Rhodesa krzesełkiem, co Orton wykorzystał i wykonał RKO oraz punt kick prosto w głowę. Po sześciu tygodniach przerwy w wystąpień na tygodniówkach, Triple H przegrał Three Stages of Hell match o tytuł z Ortonem na The Bash. Na Night of Champions, raz jeszcze przegrał z Ortonem, tym razem w Triple Threat matchu, w którym brał również udział John Cena.

Rywalizacja z The Legacy (2009–2010)

10 sierpnia 2009 na Raw, Triple H spotkał się z Michaelsem w kawiarni w Teksasie, gdzie Michaels "pracował" jako szef; przez całe show, Triple H namawiał Michaelsa do powrotu do WWE po wzięciu krótkiego urlopu. Po kilku incydentach (w tym problemami z grillowanymi burgerami i małej dziewczynce krzyczącej na Michaelsa), ten zgodził się zawalczyć z Triple H'em przeciwko The Legacy na SummerSlam, po czym wykonał superkick na dziewczynce i porzucił pracę. 17 sierpnia na Raw, Michaels i Triple H oficjalnie przywrócili DX, lecz podczas wygłaszania proma w ringu zostali zaatakowani przez Legacy, jednakże na SummerSlam zdołali pokonać rywali. Na Breaking Point, DX przegrało z Legacy w pierwszym Submissions Count Anywhere matchu w historii WWE.

Na Hell in a Cell, DX pokonało Legacy w Hell in a Cell matchu, kończąc ich rywalizację. Na Survivor SEries, DX wyzwało Johna Cenę do walki o WWE Championship w Triple Threat matchu, lecz mistrz zdołał obronić tytuł, co nie wpłynęło na przyjaźń partnerów z tag teamu. 13 grudnia na TLC: Tables, Ladders & Chairs, DX pokonało Chrisa Jericho i Big Showa zdobywając Unified WWE Tag Team Championship w Tables, Ladders and Chairs matchu, zdobywając wspólnie po raz pierwszy i jedyny tytuły tag team.

Triple H na Tribute to the Troops w grudniu 2010

21 grudnia, Triple H ogłosił, że Hornswoggle staje się ich nową maskotką w DX. Odbyło się to z powodu, iż Hornswoggle pozwał DX za psychiczne znęcanie się nad nim poprzez niepozwolenie mu dołączyć co DX. Ostatecznie, Michaels powiedział Triple H'owi, iż Hornswoggle może zostać ich maskotką. Triple H się zgodził pod warunkiem, że Hornswoggle cofnie pozew. 11 stycznia, Mike Tyson, który był gościnnym gospodzarzem Raw, połączył siły z Jericho i zawalczył z DX; jednakże, pod koniec walki, Tyson odwrócił się od Jericho i dołączył do Michaelsa i Triple H'a. 8 lutego 2010 na Raw, DX straciło Unified Tag Team Championship na rzecz ShoMiz (The Miza i Big Showa) w Triple Threat Elimination tag matchu, w którym brało również udział The Straight Edge Society (CM Punk i Luke Gallows). 1 marca na Raw, DX przegrało w rewanżu o tytuły. Była to ostatnia ich wspólna walka pod szyldem DX, gdyż miesiąc później Michaels zakończył karierę. Michaels i Triple H powrócili na jedną noc na Tribute to the Troops 2010.

21 lutego, Triple H wyeliminował WWE Championa Sheamusa z Elimination Chamber matchu, lecz sam nie zdołał zdobyć tytułu. Sheamus zaatakował go kilka tygodni później, ustanawiając walkę pomiędzy tą dwójką na WrestleManii XXVI, gdzie Triple H wygrał. Również na WrestleManii, Shawn Michaels przegrał z The Undertakerem i musiał zakończyć karierę. Podczas wygłaszania pożegnalnego proma na temat Michaelsa, Sheamus zaatakował Triple H'a. Doprowadziło to do rewanżu na Extreme Rules, gdzie Sheamus zaatakował Triple H'a na początku show, a później wygrał ową walkę. Triple H postanowił wziąć krótki urlop by zregenerować się po kontuzjach, omijając kompletnie storyline z The Nexus Triple H pojawił się nietelewizyjnie 30 października na WWE Fan Appreciation Event i również na Tribute to the Troops.

Chief Operating Officer (2011–2013)

21 lutego 2011 na Raw, Triple H powrócił w trakcie wejściówki również powracającego The Undertakera, po czym wyzwał go do No Holds Barred matchu na WrestleManii XXVII. Tydzień później wykonał Sheamusowi Pedigree na stołku komentatorskim w ramach zemsty za 10-miesięczną przerwę. Na WrestleManii, Triple H przegrał, co zwiększyło wynik wygranych 'Takera do 19-0; jednakże, Undertaker nie był w stanie wrócić na zaplecze i musiał zostać wyniesiony na noszach, podczas gdy Triple H powrócił o własnych siłach.

18 lipca 2011 na Raw, Triple H powrócił w imieniu rady dyrektorów WWE by odciążyć jego teścia Vince'a McMahona od jego obowiązków. Następnie ogłosił, iż został dyrektorem operacyjnym (ang. Chief Operating Officer (COO)) WWE, gdyż w storyline, Vince nie mógł sobie poradzić z problemem, w którym CM Punk zdobył WWE Championship i opuścił federację z mistrzostwem. Pomimo, iż John Cena zdobył tytuł na Raw, Triple H podpisał kontrakt z CM Punkiem i ogłosił walkę Champion vs. Champion na SummerSlam pomiędzy Punkiem i Ceną, a sędzią specjalnym miał być on sam. Podczas walki, Triple H odliczył przypięcie dla CM Punka, jednakże noga Ceny leżała na dolnej linie, co oznacza przerwanie przypięcia. Nie zaważając na to, wieloletni przyjaciel Triple H'a Kevin Nash powrócił do WWE i zaatakował Punka od razu po walce, przez co Alberto Del Rio wykorzystał walizkę Money in the Bank i stał się nowym mistrzem. Nash i Punk chcieli walki pomiędzy sobą, jednakże Triple H "zwolnił" Nasha za niesubordynacje i zabookował siebie z Punkiem w No Disqualification matchu na Night of Champions, stawiając na szali swoją posadę. Na gali zdołał pokonać rywala pomimo interwencji Johna Laurinaitisa, Nasha, The Miza i R-Trutha. Po powtórzonych atakach Miza i R-Trutha na innych wrestlerów i pracowników w kolejnych tygodniach, większość WWE dało Triple H'owi wotum nieufności. Mr. McMahon powrócił i zaczął z powrotem zarządzać Raw, jednakże pozostawił Triple H'a przy funkcji COO i wyznaczył Laurinaitisa jako nowego Generalnego Menadżera Raw, który wyznaczył walkę pomiędzy Mizem i R-Truthem oraz Triple H'em i Punkiem na Vengeance. Podczas walki na PPV, Nash raz jeszcze zaatakował go, jak i również noc później na Raw, przez co musiał być hospitalizowany. Triple H powrócił 12 grudnia podczas Slammy Awards i 18 grudnia pokonał Nasha na Tables, Ladders, and Chairs w Sledgehammer Ladder matchu.

Triple H stojący w ringu z The Undertakerem przed ich drugą walką na WrestleManii XXVII

Triple H powrócił 30 stycznia na Raw, aby ocenić pracę Laurinaitisa jako Generalny Menadżer. Przed podjęciem decyzji na arenę wszedł powracający Undertaker. Początkowo gdy nie zgodził się na rewanż by nie przygasić dziedzictwa 'Takera, Triple H zgodził się na rewanż po tym jak wmówiono mu, że żyje w cieniu Shawna Michaelsa, i postawiono na Hell in a Cell match. Ostatecznie, Triple H przegrał swoją walkę na WrestleManii XXVIII pomimo interwencji Michaelsa jako sędziego specjalnego pojedynku.

Triple H powrócił 30 kwietnia na Raw, kiedy to odmówił podwyższeń wymagań kontraktowych Brocka Lesnara, przez co Lesnar zaatakował go i storyline'owo złamał mu rękę. Po powrocie dwa tygodnie później, Triple H skonfrontował się z menadżerem Lesnara, Paulem Heymanem, który ogłosił, że Lesnar pozwie WWE za naruszenie kontraktu. Po tym jak zaczepił Heymana, ten zaś zagroził kolejnym pozwem za napaść i pobicie. Na No Way Out w czerwcu, Triple H wyzwał Lesnara, który nie był obecny na gali, do walki na SummerSlam. Wyzwanie zostało odrzucone przez Heymana noc później na Raw. Na Raw 1000, Stephanie McMahon udało się sprowokować Heymana by przyjął wyzwanie do walki na SummerSlam. Jeszcze przed galą, 13 sierpnia na Raw, Lesnar storyline'owo złamał rękę Michaelsa, co rozwścieczyło Triple H'a. Sześć dni później na SummerSlam, Lesnar pokonał Triple H'a przez submission po tym jak kolejny raz złamał mu rękę.

27 sierpnia 2012 na Raw, Triple H miał ogłosić jego potencjalne przejście na emeryturę, lecz nie wyznaczył definitywnej decyzji. 17 grudnia na Raw, Triple H wrócił na Slammy Awards 2012, pojawiając się pierwszy raz ze skróconymi włosami.

Triple H wrócił na Raw 25 lutego 2013, biorąc udział w brawlu z Brockiem Lesnarem po tym jak ten próbował zaatakować Vince'a McMahona. Tuż po tym, Lesnar musiał otrzymać osiemnaście szwów by zatamować krwawienie na głowie. W kolejnym tygodniu, Triple H wyzwał Lesnara do rewanżu na WrestleManii 29, co Lesnar zaakceptował z warunkiem, że to on wybierze stypulację. Na następnym Raw, po tym jak Triple H podpisał kontrakt i chciał zaatakować Heymana, Lesnar i Heyman wybrali jako stypulację No Holds Barred, przy czym gdyby Triple H przegrałby, musiałby przejść na emeryturę. Na gali, Triple H pokonał Lesnara po wykonaniu Pedigree na stalowych schodkach. 15 kwietnia na Raw, Heyman wyzwał Triple H'a do walki z Lesnarem w Steel Cage matchu na Extreme Rules, a wyzwanie zostało przez niego akceptowane tydzień później. Ostatecznie, Triple H przegrał na pay-per-view przez interwencję Heymana, gdzie kontuzjował swoją szczękę.

Następnej nocy na Raw, Triple H zawalczył z nowym klientem Heymana, Curtisem Axelem, gdzie odniósł storyline'owe wstrząśnienie mózgu, przez co musiał poddać walkę. Pomimo bycia gotowym do rewanżu 3 czerwca na Raw, Vince i Stephanie McMahon nie pozwolili Triple H'owi zawalczyć z Axelem, tłumacząc się podtrzymywaniem jego zdrowia dla dobra ich dzieci. W odpowiedzi, Triple H wyszedł z areny i przysiągł wrócić do ringu w następnym tygodniu na Raw. Na tym odcinku przegrał z Axelem, kiedy McMahon zdyskwalifikował go, rozkazując Axelowi opuścić ring, po czym ukradł gong i mikrofon by Triple H nie mógł ponownie wznowić walki.

The Authority (2013-obecnie)

Triple H i Stephanie McMahon jako The Authority

12 stycznia na Raw, Triple H ogłosił, że zostanie sędzią specjalnym walki wieczoru SummerSlam, w którym Daniel Bryan zmierzył się z Johnem Ceną o WWE Championship. Na gali, po tym jak Bryan wygrał walkę i tytuł, Triple H wykonał Bryanowi Pedigree, dzięki czemu Randy Orton mógł wykorzystać swoją walizkę Money in the Bank i zdobyć tytuł, przechodząc tym samym heelturn po raz pierwszy od 2006. Wraz ze swoją żoną Stephanie, razem utworzyli The Authority, gdzie The Shield stało się ich ochroniarzami, zaś później Kane dołączył jako Dyrektor od Operacji.

Przez następne tygodnie, on i Stephanie wyznaczali handicap matche przeciwko wrestlerom, którym nie podobało się zarządzanie Authority, takim jak Big Show czy Dolph Ziggler, nawet zwalniając Cody'ego Rhodesa za bezczelność wobec tej dwójki. 7 października na Raw, po zwolnieniu Big Showa, olbrzym znokautował Triple H'a w ramach zemsty, przez co musiał być odniesiony na zaplecze z pomocą. Na specjalnym Slammy Awards Raw, Triple H wykonał Pedigree na Ortonie, kiedy to Bryan popchnął go wprost na Stephanie McMahon, pozostawiając zszokowanego Ortona.

Wejściówki Triple H'a do ringu na WrestleManii XXX

Na WrestleManii XXX, Triple H przegrał z Bryanem ze stypulacją, że po pokonaniu Triple H'a, Bryan mógł dołączyć do walki wieczoru pomiędzy Batistą i mistrzem Randym Ortonem o WWE World Heavyweight Championship. Po pierwszej walce, Triple H zaatakował Bryana i w main evencie, Triple H zrekrutował sędziego Scotta Armstronga, aby nie pozwolił wygrać Bryanowi, lecz ten ostatecznie wygrał walkę, poddając Batistę. W celu zakończenia panowania Bryana, Triple H zreformował Evolution z Ortonem i Batistą, lecz Bryan pozostał mistrzem, kiedy to The Shield odwróciło się od Authority. Na Extreme Rules, Evolution przegrało z The Shield, po czym na Payback ponownie przegrali, tym razem w No Holds Barred elimination matchu. 2 czerwca na Raw, Batista opuścił grupę po tym jak Triple H odmówił mu otrzymania walki o WWE World Heavyweight Championship. Tej samej nocy, Triple H wykorzystał "Plan B", w którym Seth Rollins odwrócił się od The Shield i powrócił do Authority.

27 października na Raw, Triple H zaoferował Johnowi Cenie dołączenie do Authority, lecz Cena odmówił. Triple H postanowił więc wyznaczyć Tradition Survivor Series tag team elimination match na Survivor Series, gdzie drużyna reprezentująca Authority zmierzyła się z drużyną prowadzoną przez Cenę. 3 listopada na Raw, Vince McMahon ogłosił, że jeśli Team Authority przegra, to zostanie rozwiązane. 21 listopada na SmackDown!, Triple H ogłosił, że jeśli Team Cena przegra, wszyscy członkowie Team Cena oprócz samego Ceny, zostaną zwolnieni. Na Survivor Series, Big Show dołączył do The Authority po zdradzeniu Ceny, lecz Sting zadebiutował w WWE, atakując sędziego Scotta Armstronga i Triple H'a, pozwalając Dolphowi Zigglerowi na przypięcie Rollinsa i danie Team Cenie zwycięstwo, rozwiązując Authority.

Triple H wchodzący do ringu na WrestleManii 31 z wejściówką zainspirowaną filmem Terminator: Genisys

Po odsunięciu od władzy przez miesiąc, Rollins wymusił na Cenie przywrócenie The Authority 29 grudnia na Raw, grożąc atakiem na gościnnego gospodarza Raw Edge'a. 19 stycznia na Raw, Cena pokonał Rollinsa, Kane'a i Big Showa w handicap matchu, kiedy to Sting odwrócił uwagę The Authority, pozwalając Cenie na przypięcie Rollinsa i przywrócenie do pracy Zigglera, Rybacka i Ericka Rowana, którzy kilka tygodni wcześniej zostali zwolnieni przez Authority. 26 stycznia zostało ogłoszone na WWE.com, że Triple H wyzwał Stinga do konfrontacji "twarzą w twarz" na Fastlane, co Sting zaakceptował; podczas niej Sting wyzwał Triple H'a do walki na WrestleManii 31, na co obaj się zgodzili. Na WrestleManii, Triple H pokonał Stinga po interwencji D-Generation X, lecz po walce podali sobie ręce z rywalem. Tej samej nocy, on i Stephanie McMahon skonfrontowali się w ringu z The Rockiem i Rhondą Rousey podczas wygłaszania proma na temat rekordowej ilości osób w publice.

Przez 2015, Triple H utrzymywał rolę lidera Authority, będąc zaangażowanym w mediację pomiędzy kłócącymi się Sethem Rollinsem i Kanem. Przez lato, Triple H zaczął testować Rollinsa w obronach tytułu w walkach przeciwko Romanowi Reignsowi, Brockowi Lesnarowi, Johnie Cenie i Stingowi.

Po tym jak Rollins odniósł kontuzję kolana na live evencie, WWE World Heavyweight Championship zostało zwakowane i ogłosili, iż odbędzie się turniej o mistrzostwo na Survivor Series. 9 listopadana Raw, Triple H zaoferował Reignsowi ominięcie wszystkich szczebli turnieju prócz finału, jeśli dołączy do Authority, lecz Reigns odmówił. Na Survivor Series, Reigns pokonał Deana Ambrose'a w finale turnieju, stając się nowym WWE World Heavyweight Championem. Po walce, Triple H wkroczył do ringu by pogratulować Reignsowi, lecz ten wykonał mu swój Spear. Tuż po tym wszedł Sheamus i wykorzystał swój kontrakt Money in the Bank, szybko pokonując Reignsa o mistrzostwo, w rezultacie czego Sheamus dołączył do The Authority.

The Authority wyznaczyło rewanż pomiędzy Reignsem i Sheamusem o tytuł 30 listopada na Raw, ze stypulacją, że Dean Ambrose i The Usos stracą swoje możliwości bycia1. pretendentem do kolejno WWE Intercontinental Championship i WWE Tag Team Championship, jeśli Reigns nie pokona Sheamusa poniżej 5 minut 15 sekund (tyle trwało pierwsze panowanie Reignsa na Survivor Series); Reigns wygrał przez dyskwalifikację poniżej wyznaczonego czasu, przez co Ambrose i Usos utrzymali swoje title shoty. Na TLC: Tables, Ladders and Chairs, Sheamus obronił tytuł przeciwko Reignsowi po interwencji The League of Nations. Po walce, Reigns wściekł się i brutalnie zaatakował Sheamusa oraz potem Triple H'a, który chciał uspokoić Romana, przez co Triple H odniósł storyline'ową kontuzję i przez kilka tygodni nie występował na tygodniówkach.

Triple H powrócił na Royal Rumble biorąc udział w Royal Rumble matchu o WWE World Heavyweight Championship, dołączając do pojedynku z 30. numerkiem nie będąc wcześniej zapowiedzianym. Po wyeliminowaniu broniącego mistrzostwa Romana Reignsa, Triple H wyeliminował Deana Ambrose'a jako ostatniego, wygrywając tym samym drugi raz w karierze Royal Rumble match i zdobywając WWE World Heavyweight Championship po raz dziewiąty.

Kariera biznesowa

W 2010, rola Levesque jako Starszy Doradca Wykonawczy została oficjalnie sformalizowana, gdzie otrzymał swoje własne biuro w głównej siedzibie WWE w Stamford, Connecticut. Levesque został nazwany Wiceprezesem od spraw Talentów i Live Eventów w 2011. Dzięki tej roli nadzoruje relacje pomiędzy pracownikami i działy rozwoju talentów, szkoląc wykonawców i zarządców od światowej rekrutacji. Rola Levesque w zasięgu federacji była oceniana krytycznie od 2003, kiedy to fani i wrestlerzy widzieli, iż Levesque ma więcej wspływów na to co się dzieje na zapleczu, wykorzystując to i dając sobie więcej czasu antenowego w telewizji. Levesque wypowiedział się na ten temat i zaprzeczył temu. Dodatkowo, Levesque dobrowolnie przegrywał swoje ważne walki, pomagając wypromować młodszych zawodników takich jak John Cena, Randy Orton, Batista, Jeff Hardy, Brock Lesnar czy też Daniel Bryan.

Jako fundator NXT od czasu reformacji w 2012, Levesque jest chwalony za pomaganie tworzenia owej rozwojówki, rekrutując nowe i świeże talenty i dając im wskazówki, dzięki którym gale NXT są zazwyczaj wyprzedane, zaś kobiecy wrestling wzrasta na wyższy poziom.

W 2013, jego pozycja w federacji została podniesiona do Wiceprezydenta od Talentów, Live Eventów i spraw kreatywnych, gdzie obecnie dokonuje wyborów co do kierunków w prowadzeniu storyline'ów w programach WWE.

W 2013, Levesque łącznie uzyskał 1,5 miliona dolarów wynagrodzenia za pracę biurową na zapleczu oraz jako wrestler. Posiada również akcje WWE warte kolejnych 1,5 miliona dolarów.

Życie prywatne

Na początku co było jedynie storylinem na rzecz programów federacji w 2000, gdzie Triple H był poślubiony ze Stephanie McMahon, przeniosło się na rzeczywisty romans pomiędzy tą dwójką i oboje zaczęli się ze sobą spotykać, a ostatecznie pobrali się 25 października 2003. Posiadają razem trzy córki. Wcześniej był w długotrwałym związku z byłą wrestlerką WWF, Chyną. Levesque ma siostrę o imieniu Lynn.

W późnym 2014, Levesque wydał książkę zatytułowaną Making the Game: Triple H's Approach to a Better Bodyref>Triple H Making the Game: Triple H's Approach to a Better Body (Wwe) (9780743478885): Triple H, Robert Caprio, James Rosenthal: Books.{{Cytuj stronę}} Nieznane pola: "last", "publisher", "first" oraz "accessdate".</ref>. Pomimo, iż w większości posiada rady dotyczące kulturystyki, książka zawiera trochę autobiograficznych informacji, wspomnień i opinii.

Levesque jest fanem zespołu Motörhead (które wykonało dla niego trzy motywy muzyczne przez całą jego karierę), a także był dobrym przyjacielem głównego wokalisty Lemmy'ego. W ramach złożenia hołdu Lemmy'ego i jego zespołowi, Triple H nosił zarost podobny do tego, który miał Lemmy, przez kawałek swojej kariery. Kiedy Lemmy zmarł 28 grudnia 2015, Triple H pojawił się na jego pogrzebie 9 stycznia 2016, gdzie powiedział m.in. o prezencie od Boga jakim był głos Lemmy'ego i wspomniał o kilku historiach związanych z Lemmym.

W 2014, Levesque wraz ze Stephanie, utworzyli fundację "Connor's Cure" na cześć Connora "The Crusher" Michalka, młodego wielkiego fana WWE, który zmarł z powodu raka w wieku ośmiu lat.

Filmografia

Rok	Tytuł	Rola	Notka
1998	Pacific Blue	Triple H
1998	The Drew Carey Show	Zagrał samego siebie
2001	MADtv	Zagrał samego siebie
2004	Blade: Trinity	Jarko Grimwood
2005	The Bernie Mac Show	Triple H
2006	Relative Strangers	Wrestler	Niewymieniony w czołówce
2009	Robot Chicken	Zagrał samego siebie, Wilk	Dubbing
2011	The Chaperone	Raymond "Ray Ray" Bradstone
2011	Inside Out	Arlo "AJ" Jayne
2014	Scooby-Doo! WrestleMania Mystery	Triple H	Dubbing
2014	WWE Power Series	Zagrał samego siebie	Film Fitnessowy

Bibliografia

• Making the Game: Triple H's Approach to a Better Body (2004)

Ruchy używane we wrestlingu

Triple H wykonujący Pedigree na Johnie Cenie

Triple H ze swoim młotem

Triple H wykonujący swoją znaną pozę podczas wejściówki na środkowej linie

• Finishery
  • Pedigree (Double underhook facebuster) – 1995 – obecnie
  • Pedigree Pandemonium/Pedigree Perfection (Cutter) – 1994–1995; adoptowane od Diamond Dallas Page'a
  • Odwrócony Indian deathlock – WCW; rzadko używany w WWF/E
• Inne ruchy
  • Abdominal stretch
  • Arm-trap crossface – rzadko używany
  • Blatant choke
  • Chop block
  • Facebreaker knee smash, czasem używano jako kontra back body dropu
  • |Figure four leglock
  • Flowing DDT
  • High knee
  • Jumping knee drop
  • Mounted punches
  • Running clothesline
  • Running neckbreaker
  • Short arm clothesline
  • Sledgehammer shot
  • Sleeper hold
  • Spinning spinebuster
  • Pendulum backbreaker
• Menedżerzy
  • Vito Carlucci
  • Chyna
  • The Court Jester
  • Ric Flair
  • Mr. Majestic
  • Stephanie McMahon/Stephanie McMahon-Helmsley
  • Mr. Perfect
  • John Rodeo
  • Rick Rude
  • Hornswoggle
• Przydomki
  • "The Connecticut Blue Blood"
  • "The Cerebral Assassin"
  • "The Game"
  • "The King of Kings"
  • "The Proverbial Ring General"
• Motywy muzyczne
  • World Wrestling Federation/Entertainment/WWE
    • "Blue Blood" od Jima Johnstona (28 kwietnia 1995 – 15 grudnia 1996)
    • "IX symfornia Beethovena" od Ludwiga van Beethovena (15 grudnia 1996 – 10 listopada 1997)
    • "Break It Down" od The DX Band (10 listopada 1997 – 5 kwietnia 1999; 19 czerwca 2006 – kwiecień 2007; 24 sierpnia 2009 – 1 marca 2010; 23 lipca 2012)
    • "Corporate Player" od Jima Johnstona (25 kwietnia 1999 – 10 maja 1999)
    • "Higher Brain Pattern" od Jima Johnstona (16 maja 1999 – 21 czerwca 1999)
    • "My Time" od The DX Band (27 czerwca 1999 – 10 grudnia 2000)
    • "The Kings" od Run-D.M.C (17 marca 2000 – lipiec 2000)
    • "The Game" od The DX Band (10 grudnia 2000; użyte jedynie na gali Armageddon i czasem w promach)
    • "The Game" od Motörhead (8 stycznia 2001 – obecnie)
    • "King of Kings" od Motörhead (2006, 2011, 18 sierpnia 2013 – obecnie)

Mistrzostwa i osiągnięcia

Triple H jest pięciokrotnym World Heavyweight Championem

Triple H jest dziewięciokrotnym WWE World Heavyweight Championem – łącznie 14-krotnym światowym mistrzem w WWE

• International Sports Hall of Fame
  • Nominacja w 2015
• International Wrestling Federation
  • IWF Heavyweight Championship (1 raz)
• Pro Wrestling Illustrated
  • Feud of the Year (2000) vs. Kurt Angle
  • Feud of the Year (2004) vs. Chris Benoit
  • Feud of the Year (2009) vs. Randy Orton
  • Feud of the Year (2013) vs. Daniel Bryan, jako członek The Authority
  • Match of the Year (2004) vs. Chris Benoit i Shawn Michaels na WrestleManii XX
  • Match of the Year (2012) vs. The Undertaker w Hell in a Cell matchu na WrestleManii XXVIII
  • Most Hated Wrestler of the Year (2003–2005)
  • Most Hated Wrestler of the Year (2013) Jako członek The Authority
  • Most Hated Wrestler of the Year (2014) Wraz ze Stephanie McMahon
  • Most Hated Wrestler of the Decade (2000–2009)
  • Wrestler of the Year (2008)
  • Wrestler of the Decade (2000–2009)
  • Miejce 1. w top 500 wrestlerów w PWI 500 w 2000 and 2009
  • Miejsce 139. w top 500 wrestlerów w "PWI Years" w 2003
• World Wrestling Federation/Entertainment/WWE
  • WWF/E (World Heavyweight) Championship (9 razy, obecnie)
  • World Heavyweight Championship (5 razy)
  • WWF European Championship (2 razy)
  • WWF/E Intercontinental Championship (5 razy)
  • WWE Tag Team Championship (1 raz) – z Shawnem Michaelsem
  • World Tag Team Championship (2 razy) – ze Stone Cold Stevem Austem (1) i Shawnem Michaelsem (1)
  • King of the Ring (1997)
  • Royal Rumble (2002, 2016)
  • Siódmy Triple Crown Champion
  • Drugi Grand Slam Champion
  • Statuetki Slammy Awards (3 razy)
    • Best Hair (1997)
    • OMG Moment of the Year (2011) – Triple H wykonujący Tombstone Piledriver na The Undertakerze i rywal odkopujący po tym ruchu na WrestleManii XXVII
    • Match of the Year (2012) – vs. The Undertaker w Hell in a Cell matchu na Wrestlemanii XXVIII
• Wrestling Observer Newsletter
  • Best Booker (2015)
  • Feud of the Year (2000) vs. Mick Foley
  • Feud of the Year (2004) vs. Chris Benoit i Shawn Michaels
  • Feud of the Year (2005) vs. Batista
  • Wrestler of the Year (2000)
  • Most Disgusting Promotional Tactic (2002) Storyline z Kanem związanym o morderstwo i nekrofilię
  • Most Overrated (2002–2004, 2009)
  • Readers' Least Favorite Wrestler (2002, 2003)
  • Worst Feud of the Year (2002) vs. Kane
  • Worst Feud of the Year (2006) z Shawnem Michaelsem vs. Vince McMahon i Shane McMahon
  • Worst Feud of the Year (2011) vs. Kevin Nash
  • Worst Worked Match of the Year (2003) vs. Scott Steiner na Royal Rumble
  • Worst Worked Match of the Year (2008) vs. Edge i Vladimir Kozlov na Survivor Series
  • Wrestling Observer Newsletter Hall of Fame (Nominacja z 2005)

Rekordy Luchas de Apuestas

Zwycięzca	Przegrany	Lokacja	Gala	Data	Notka
Triple H (mistrzostwo)	Cactus Jack (kariera)	Hartford, Connecticut	No Way Out	2000-02-27 27 lutego 2000(dts)	Był to Hell in a Cell match.
Triple H (mistrzostwo)	Kane (maska)	San Antonio, Texas	Raw	2003-06-23 23 czerwca 2003(dts)

Linki zewnętrzne

• Profil Triple H'a na WWE.com
• Triple H na Facebooku
• Triple H na Twitterze
• Triple H na Internet Movie Database
• Biznesowy profil Paula Levesque na WWE.com

Kategoria:Urodzeni w 1969 Kategoria:Amerykańscy wrestlerzy Kategoria:Laureaci Revolver Golden Gods Awards Kategoria:Amerykańscy kulturyści Kategoria:Amerykańscy aktorzy telewizyjni Kategoria:Członkowie D-Generation X Kategoria:Członkowie The Authority (wrestling) Kategoria:Członkowie The Corporate Ministry Kategoria:Członkowie The Kliq Kategoria:Kierownictwo WWE