Przejdź do zawartości

Wikipedysta:Qqerim/brudnopis7

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Mapa adminstracyjna Polski przed reformą
Mapa adminstracyjna Polski po reformie
Dawny Urząd Wojewódzki w Siedlcach
Symboliczny "grób" woj. bialskopodlaskiego w Białej Podlaskiej

Reforma administracyjna Polski (1975) — reforma zmieniająca podział administracyjny Polski, wraz z którą porzucono trójstopniowy podział administracyjny kraju (województwo-powiat-gmina) i zastąpiono go nowym, dwustopniowym podziałem (województwo-gmina), obowiązującym od 1 czerwca 1975 roku[1].

Synteza

[edytuj | edytuj kod]

Ustawą z dnia 28 maja 1975 roku wprowadzono w Polsce dwustopniowy podział administracyjny[1]. Reforma była końcowym etapem kolejnych przemian administracyjnych trwających od momentu likwidacji gmin, a w ich miejsce wprowadzenia gromad pod koniec 1954 roku[2]. Stopniowe likwidowanie słabych ludnościowo, ekonomicznie, infrastrukturalnie i rozwojowo gromad rozpoczęto pod koniec lat 50. i kontynuowano etapowo przez lata 60.[3]. Na początku lat 70. dużo większe i o znacznie zmniejszonej ilości gromady coraz bardziej przypominały gminy, które w końcu reaktywowano z dniem 1 stycznia 1973 roku (jednocześnie likwidując gromady a także osiedla) [4]. Manipulacje na szczeblu powiatowym rozpoczęto powołaniem pod koniec 1972 roku największego powiatu w Polsce – bieszczadzkiego, utworzonego z trzech skomasowanych powiatów[5]. W kolejnych latach (1973 i 1975) przeprowadzono wielką akcję przyłączania (bądź łączenia) jednostek administracyjnych (zarówno miast jak i gmin) do większych sąsiednich ośrodków miejskich. Spowodowało to znaczne zredukowanie niektórych powiatów pod względem administracyjnym (nabardziej drastycznym przykładem był powiat tyski o 16 jednostkach, który w przeddzień reformy składał się już tylko z trzech enklaw miejskich)[6][7][8].

Tak więc z dniem 1 czerwca 1975 roku zlikwidowano 314 powiatów a w miejsce 17 województw i 5 miast wydzielonych (Warszawa, Łódź, Kraków, Wrocław i Poznań) wprowadzono nowy podział na 49 województw[9]. Poza województwami, jednostkami administracyjnymi stopnia wojewódzkiego były także miasto stołeczne Warszawa oraz miasta Kraków, Łódź i Wrocław, co wpłynęło na oficjalne określenie województwa warszawskiego jako stołeczne a krakowskiego i łódzkiego jako miejskie (województwo wrocławskie i Wrocław posiadało wspólną Radę Narodową). Obok gmin, jako jednostek stopnia podstawowego, w większych miastach działały także dzielnice[1]. Charakterystyczne dla postreformalnego podziału było to, iż tylko nieliczne województwa miały więcej niż 1 milion mieszkańców oraz fakt że stolicami nowych województw zostały w wielu przypadkach średnie bądź małe prowincjonalne miasta, w których właśnie dzięki awansowi do rangi miasta wojewódzkiego nastąpił rozwój gospodarczy. Pociągnęło to za sobą znaczne wydatki, powiązane z budową m.in. nowych Komitetów Wojewódzkich PZPR, urzędów wojewódzkich, sądów, prokuratur i komend wojewódzkich MO[9].

Oficjalnym celem reformy było dostosowanie podziału administracyjnego do potrzeb przyspieszonego rozwoju społeczno-gospodarczego Polski, lepsze zaspokajanie rosnących potrzeb społeczeństwa oraz usprawienie zarządzania gospodarką narodową oraz funkcjonawania organów władzy i administracji państwowej[1]. Rzeczywistwym powodem mogła jednak być obawa władz centralnych w Warszawie przed rosnącymi w siłę ekonomiczną i administracyjną dotychczasowymi województwami, co z kolei mogłoby mieć wpływ na ich usamodzielnianie się względem centrali[9]. Zwłaszcza obawa przed potęgą największych, gęsto zaludnionych i silnie uprzemysłowionych województw (warszawskiego, łódzkiego, krakowskiego[10]) spowodowało pozornie nielogiczne utworzenie najmniejszych województw wokół największych miast[9]. Ostatecznie Podział administracyjny Polski 1975–1998 został zniesiony wraz z kolejną reformą administracyjną, która weszła w życie 1 stycznia 1999 roku[11].

Transformacja województw

[edytuj | edytuj kod]

Stan na: 1 czerwca 1975
Główne źródła:
Polska - Zarys encyklopedyczny. Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa, 1974
• Rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 30 maja 1975 r. w sprawie określenia miast oraz gmin wchodzących w skład województw (Dz.U. z 1975 r. nr 17, poz. 92)
Mapa administracyjna PRL, Polskie Przedsiębiorstwo Wydawnictw Kartograficznych, Warszawa-Wrocław, 1975

Źródła uzupełniające: Dzienniki Ustaw, przedstawione w przypisach

Nowe województwo Utworzone ze starych województw:
Bialskopodlaskie
6 miast 35 gmin
mapa

Biała Podlaska
Białostockie
17 miast 54 gminy
mapa

Białystok
Bielskie
18 miast 52 gminy
mapa

Bielsko-Biała
Bydgoskie
27 miast 61 gmin
mapa

Bydgoszcz
Chełmskie
4 miasta 25 gmin
mapa

Chełm
Ciechanowskie
9 miast 51 gmin
mapa

Ciechanów
Częstochowskie
17 miast 58 gmin
mapa

Częstochowa
Elbląskie
15 miast 43 gminy
mapa

Elbląg
Gdańskie
19 miast 56 gmin
mapa

Gdańsk
Gorzowskie
21 miast 49 gmin
mapa

Gorzów Wielkopolski
Jeleniogórskie
26 miast 29 gmin
mapa

Jelenia Góra
Kaliskie
20 miast 54 gminy
mapa

Kalisz
Katowickie
47 miast 61 gmin
mapa

Katowice
Kieleckie
17 miast 83 gminy
mapa

Kielce
Konińskie
18 miast 45 gmin
mapa

Konin
Koszalińskie
17 miast 40 gmin
mapa

Koszalin
Krakowskie (miejskie)[21]
10 miast 47 gmin
mapa

Kraków
Krośnieńskie
11 miast 42 gminy
mapa

Krosno
Legnickie
11 miast 31 gmin
mapa

Legnica
Leszczyńskie
19 miast 34 gminy
mapa

Leszno
Lubelskie
17 miast 63 gminy
mapa

Lublin
Łomżyńskie
12 miast 46 gmin
mapa

Łomża
Łódzkie (miejskie)[21]
8 miast 12 gmin
mapa

Łódź
Nowosądeckie
14 miast 54 gminy
mapa

Nowy Sącz
Olsztyńskie
21 miast 55 gmin
mapa

Olsztyn
Opolskie
32 miasta 79 gmin
mapa

Opole
Ostrołęckie
9 miast 40 gmin
mapa

Ostrołęka
Pilskie
24 miasta 43 gminy
mapa

Piła
Piotrkowskie
10 miast 54 gminy
mapa

Piotrków Trybunalski
Płockie
9 miast 44 gminy
mapa

Płock
Poznańskie
33 miasta 57 gmin
mapa

Poznań
Przemyskie
9 miast 35 gmin
mapa

Przemyśl
Radomskie
15 miast 61 gmin
mapa

Radom
Rzeszowskie
13 miast 49 gmin
mapa

Rzeszów
Siedleckie
12 miast 66 gmin
mapa

Siedlce
Sieradzkie
9 miast 43 gminy
mapa

Sieradz
Skierniewickie
9 miast 37 gmin
mapa

Skierniewice
Słupskie
11 miast 39 gmin
mapa

Słupsk
Suwalskie
14 miast 50 gmin
mapa

Suwałki
Szczecińskie
29 miast 59 gmin
mapa

Szczecin
Tarnobrzeskie
13 miast 55 gmin
mapa

Tarnobrzeg
Tarnowskie
9 miast 50 gmin
mapa

Tarnów
Toruńskie
13 miast 41 gmin
mapa

Toruń
Wałbrzyskie
31 miast 36 gmin
mapa

Wałbrzych
Warszawskie (stołeczne)[21]
28 miast 32 gminy
mapa

Warszawa
Włocławskie
14 miast 38 gmin
mapa

Włocławek
Wrocławskie[21]
16 miast 42 gminy
mapa

Wrocław
Zamojskie
5 miast 53 gminy
mapa

Zamość
Zielonogórskie
26 miast 61 gmin
mapa

Zielona Góra

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b c d Dz.U. z 1975 r. nr 16, poz. 91
  2. Dz.U. z 1954 r. nr 43, poz. 191
  3. Wstęp do inwentarza grupy zespołów: Prezydia gromadzkich rad narodowych 1954–1972
  4. Dz.U. z 1972 r. nr 49, poz. 312
  5. Dz.U. z 1972 r. nr 43, poz. 273
  6. Dz.U. z 1975 r. nr 15, poz. 87
  7. Dz.U. z 1975 r. nr 15, poz. 87
  8. Dz.U. z 1975 r. nr 15, poz. 88
  9. a b c d Bartłomiej Kozłowski: Podział Polski na 49 województw (2005). [dostęp 31 marca 2009]. (pol.).
  10. Wyjątkiem było macierzyste województwo Edwarda Gierka – katowickie, jedno z największych w Polsce po 1975 r.
  11. Dz.U. z 1998 r. nr 96, poz. 603
  12. a b 27 maja 1975 roku zniesiono 1 (miasto Poręba) z 11 jednostek powiatu zawierciańskiego, tak więc w dniu 31 maja 1975 (w przeddzień reformy) powiat składał się z 10 jednostek (z których 8 włączono do woj. katowickiego a 2 do woj. częstochowskiego)
  13. 27 maja 1975 roku zniesiono 7 z 19 jednostek powiatu rybnickiego, tak więc w dniu 31 maja 1975 (w przeddzień reformy) powiat składał się z 12 jednostek
  14. 27 maja 1975 roku zniesiono 5 z 13 jednostek powiatu tarnogórskiego, tak więc w dniu 31 maja 1975 (w przeddzień reformy) powiat składał się z 8 jednostek
  15. 27 maja 1975 roku zniesiono 2 z 8 jednostek powiatu pszczyńskiego, tak więc w dniu 31 maja 1975 (w przeddzień reformy) powiat składał się z 6 jednostek
  16. 27 maja 1975 roku zniesiono 4 z 10 jednostek powiatu wodzisławskiego, tak więc w dniu 31 maja 1975 (w przeddzień reformy) powiat składał się z 6 jednostek
  17. 27 maja 1975 roku zniesiono 8 z 12 jednostek powiatu będzińskiego, tak więc w dniu 31 maja 1975 (w przeddzień reformy) powiat składał się z 4 jednostek
  18. 27 maja 1975 roku zniesiono 13 z 16 jednostek powiatu tyskiego, tak więc w dniu 31 maja 1975 (w przeddzień reformy) powiat składał się z 3 jednostek
  19. a b do 9 grudnia 1973 jako powiat iłżecki
  20. do 9 grudnia 1973 jako część powiatu konińskiego
  21. a b c d Miasto stołeczne Warszawa oraz miasta Kraków, Łódź i Wrocław były jednostkami podziału administracyjnego stopnia wojewódzkiego
  22. do 1 listopada 1972 jako część powiatu sanockiego
  23. do 1 listopada 1972 były to 3 powiaty: leski, sanocki i ustrzycki
  24. a b do 9 grudnia 1973 jako powiat niżański
  25. do 9 grudnia 1973 jako część powiatu stargardzkiego
  26. do 1 stycznia 1973 jako część powiatu wolińskiego
  27. do 1 stycznia 1973 zachodnia część powiatu kamieńskiego (wraz ze Świnoujściem) stanowiła powiat woliński

Zobacz też

[edytuj | edytuj kod]