Wikipedysta:Mr. Halulu1337/brudnopis
United States Forces Korea
[edytuj | edytuj kod]
| |
| Historia | |
| Państwo |
|
|---|---|
| Sformowanie |
1 lipca 1957 |
| Dowódcy | |
| Pierwszy |
gen. George Decker |
| Obecny |
gen. Robert B. Abrams |
| |||||
| Nazwa koreańska | |||||
|---|---|---|---|---|---|
| |||||
United States Forces Korea (USFK) – Siły Zbrojne Stanów Zjednoczonych w Korei, czyli połączone dowództwo związków taktycznych Sił Zbrojnych Stanów Zjednoczonych stacjonujących w Korei Południowej. USFK podlega Dowództwu Pacyfiku (USPACOM) (ang.). Głównym zadaniem Amerykanów jest ochrona integralności terytorium Korei Południowej. W skład Sił Zbrojnych Stanów Zjednoczonych w Korei wschodzą cztery rodzaje sił zbrojnych.
Data sformowania przypada na 1 lipca 1957 roku. W USFK służbę pełni 30 000 żołnierzy.
Zadania
[edytuj | edytuj kod]Zadaniem Sił Zbrojnych Stanów Zjednoczonych w Korei jest ochrona integralności terytorialnej Korei Południowej i odstraszanie potencjalnych wrogów zewnętrznych, w szczególności komunistycznej Korei Północnej. Obecność Amerykanów w Korei ma również zapewniać poczucie bezpieczeństwa mieszkańcom Korei Południowej. Podstawą prawa międzynarodowego USFK jest wzajemny sojusz obronny między Stanami Zjednoczonymi, a Republiką Korei, który został zawarty po wojnie koreańskiej. Warto wspomnieć, że Stany Zjednoczone kierowały już dowództwem militarnym ONZ na podstawie kilku wcześniejszych rezolucji ONZ.
Z powodu stosunkowo małej liczebności wobec Armii Korei Południowej (685 000 żołnierzy), na wypadek konfliktu Siły Zbrojne Stanów Zjednoczonych w Korei skupią się na wspieraniu wojsk południa do momentu przybycia posiłków z USA i Japonii (patrz: Siły Zbrojne Stanów Zjednoczonych w Japonii).
Skład
[edytuj | edytuj kod]- 8 Armia Stanów Zjednoczonych; siedziba: Camp Humphreys, Korea Południowa: ok. 20 000 żołnierzy
- 7 Armia Powietrzna Stanów Zjednoczonych; Siedziba: Baza lotnicza Osan, Korea Południowa; ok. 8 000 żołnierz (lotników)
- United States Naval Forces Korea (CNFK); Siedziba: Garnizon Yongsan, Korea Południowa; ok. 300 żołnierzy (marynarzy)
- Marine Forces Korea (MARFORK); Siedziba: Garnizon Yongsan, Korea Południowa; ok. 100 marines
- Dowództwo Operacji Specjalnych Korei (SOCKOR); Kwatera główna: Camp Kim, Yongsan, Korea Południowa; ok. 100 komandosów
Uzbrojenie
[edytuj | edytuj kod]Siły Zbrojne Stanów Zjednoczonych w Korei korzystają z nowoczesnego amerykańskiego uzbrojenia, m.in. myśliwców F-16 oraz czołgów M1 Abrams.
Siły lądowe.
[edytuj | edytuj kod]- 140 czołgi M1 Abrams
- 170 bojowych wozów piechoty M2 Bradley
- 30 samobieżnych haubic M109
- system rakietowy MIM-104 Patriot
- Pociski ziemia-ziemia
Siły Powietrzne
[edytuj | edytuj kod]
- 70 wielozadaniowych myśliwców bojowych F-16
- 20 samolotów wsparcia naziemnego A-10
- Samoloty rozpoznawcze Lockheed U-2
- 70 śmigłowców AH-64 Apache
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]Operacja Platinfuchs
[edytuj | edytuj kod]| Operacja Barbarossa część operacji Silberfuchs | |||
 Strzelcy górscy z karabinami MP 40 | |||
| Czas |
od 29 czerwca 1941 do 21 września 1941 | ||
|---|---|---|---|
| Miejsce | |||
| Terytorium | |||
| Przyczyna |
realizacja planów operacji Barrbarossa | ||
| Wynik |
Klęska wojsk niemiecko-fińskich (stagnacja frontu) | ||
| Strony konfliktu | |||
| |||
Operacja Platinfuchs (ger. Unternehmen Platinfuchs, na język polski: Operacja Platynowy Lis) – niemiecko-fińska operacja militarna wchodząca w skład większej operacji Silberfuchs podczas II wojny światowej. Operacja trwała od 29 czerwca do 21 września 1941 roku, a jej plany przewidywały atak na wschód od Petsemo, wzdłuż linii brzegowej morza Barentsa w kierunku Murmańska. Po stronie Osi walczyła część sił Armii "Norwegen" i fiński Batalion Straży Granicznej "Ivalo". Ich przeciwnikiem była 14. Armia Robotniczo–Chłopskiej Armii Czerwonej Frontu Karelskiego[a][1].
Historia
[edytuj | edytuj kod]Podłoże
[edytuj | edytuj kod]
Port w Murmańsku był jednym z najważniejszych celów strategicznych Niemców w północnej części Związku Sowieckiego[2]. Bowiem zdawano sobie sprawę, że zajęcie tych terenów oznaczało odcięcie potencjalnych dostaw wojennych przyszłych sojuszników Stalina[3][4]. Kolejnym ważnym celem było przejęcie (tudzież zniszczenie) największej wydzielonej części marynarki wojennej ZSRR, czyli Floty Północnej[5].
W związku z tym, po zakończeniu kampanii francuskiej, OKH zaczęło przygotowywać plany do zajęcia półwyspu Kolskiego. Po zatwierdzeniu operacji Barbarossa, które nastąpiło 31 lipca 1940 r. zaczęto przerzucać w rejon wschodniej Norwegii pierwsze oddziały, które podporządkowano specjalnie utworzonemu Landungs-Gruppe XXI, która zajęła swoje pozycje na początku przyszłego miesiąca.
Dodatkowo do prowincji Finmark przerzucono jeszcze 2. i 3. Dywizje Górską, Kampfgruppe "Nord" i mniejsze jednostki pomocnicze. W Finmark postanowiono zlokalizować sztab korpusu Górskiego "Norwegen". Ostatecznie powyższe siły zostały zlokalizowane na terenie norweskiego miasta Kirkens[b][6].
Ordre de Bataille[2][4][7]
[edytuj | edytuj kod]Państwa "Osi"
[edytuj | edytuj kod].svg)
- Korpus Górski "Norwegen"
- 2 Dywizja Górska
- 3 Dywizja Górska
- SS-Kampfgruppe Nord (od września 1941)[8][9]
Ogółem 27 500 żołnierzy w przededniu kampanii[10]
- 14 Pułk Piechoty
- 2 batalion
- Batalion straży granicznej "Ivalo"
Alianci
- 14 Armia
- Jednostki nieprzydzielone
- Dywizja "Polarna"
- Jednostki piechoty morskiej z Murmańska
- Flota Północna
- HMS Nigeria
- HMS Aurora
Przebieg
[edytuj | edytuj kod]28 i 29 czerwca
[edytuj | edytuj kod]
Działania ofensywne Korpus Górski Norwegen rozpoczął z nocy 28 na 29 czerwca 1941 r. pod szerszą operacją Silberfuchs.Wojska niemiecko-fińskie przekroczyły wschodnią granicę i posuwały się w kierunku Polarnyj i Murmańska silami 2 Dywizji Górskiej, która dodatkowo miała odciąć Półwysep Rybacki, aby zapobiec ewentualnym kontratakom z tego półwyspu[11][12][4]. Aby zrealizować założenia, Niemcy musieli przełamać południową linię 23 Rejonu Umocnionego[3]. Na południu od 2 Dywizji Górskiej swoje działania w kierunku niewielkiego jeziora Czapr prowadziła 3 Dywizja Górska. Pododdziały tej dywizji miały za zadanie skręcić na południowy wschód do osiedla Motowka (nad Licą (ang.)). Wsparcie ataku na Motowkę miał zapewnić fiński Batalion "Ivalo", którego zadaniem było zniszczenie oddziałów sowieckich stacjonujących w osadzie Ristikiet znajdującej się 22 km od granicy i 80 km na południe od lewego skrzydła 3 Dywizji Górskiej. Wsparcie powietrzne miała zapewnić 5 Flota Powietrzna Luftwaffe, jednakże jej działania przez najbliższe kilka godzin zostaną praktycznie uniemożliwione z powodu gęstej mgły[13].
Niemniej jednak, pomimo szczegółowych planów, realizacja operacji spotkała się z silnym oporem Armii Czerwonej. 2 Dywizja Górska miała trudności z zajęciem Półwyspu Rybackiego i na początku lipca przeszła do defensywy na tym kierunku. Jednakże pierwszy dzień operacji Niemcy mogli uznać na udany - żołnierze z 137 pułku górskiego zajęli mosty na rzece Titówce(rus.)[2]. Tego samego dnia przyczółek poszerzono[4][7]. O godzinie 7:00 29 czerwca pogoda zaczęła się poprawiać, Junkersy Ju-87 z 5 Floty Powietrznej i artyleria, a razem z nimi grupy bojowe (Kampfgruppe) z 82 górskiego batalionu pionierów ruszyły do ataku. Zadaniem oddziałów pionierów było zniszczenie zasiek i schronów bojowych wroga przy pomocy miotaczy ognia i ładunków wybuchowych. Do godziny 9:00 zasieki i schrony zostały zniszczone, a ich azjatyccy obrońcy zabici. Dzięki temu przygraniczne wzgórza zostały zajęte przez żołnierzy 137 pułku strzelców górskich z 2 Dywizji Strzelców Górskich. W tym samym czasie 136 pułk strzelców górskich podążał do zajętych wzgórz pokonując rozmokłe dróżki[12][11][4]. Jednostki niemieckie również nie miały odpowiednich map i musiały poruszać się głównie po nieznanym terenie[14].
Na południowej części ofensywy 138 pułk górski z 3 Dywizji Górskiej nawiązał walkę z 35 Samodzielnym Batalionem Rozpoznawczym podlegającym 14 Armii. Podczas bitwy Sowieci zostali okrążeni, jednakże udało im się przebić w kierunku osiedla Lica (nad rzeką o tej samej nazwie). Z powodu niskiego poziomu infrastruktury, Niemcy nie podjęli pościgu za batalionem, a 138 pułk górski został przeniesiony na północ w celu wsparcia 2 Dywizji Strzelców Górskich.
Po pierwszym dniu walk Niemcy z 3 Dywizji Górskiej zdobyli przygraniczne wzgórza, 136 batalion górski i 67 górski dywizjon niszczycieli czołgów odrzuciły Sowietów za Titówkę. Udało się również pokonać bataliony karabinów maszynowych z 23 Rejonu Umocnionego oraz odciąć Półwysep Rybacki[3]. W godzinach porannych podczas ataków Junkersów zginą dowódca 14 Dywizji Strzeleckiej płk. Żurber. Śmierć pułkownika spowodowała panikę wśród żołnierzy dywizji. Porządek udało się przywrócić kiedy komisarz polityczny Wołkow przejął dowodzenie nad jednostką, co zapobiegło rozlaniu się żołnierz Niemieckich na drugą stronę Titówki[c].
Kolejne dni
[edytuj | edytuj kod]30 czerwca wojska Armii Czerwonej broniącej półwyspu Rybackiego były już tylko niewielką częścią z całych sił w rejonie. Bowiem na zablokowanym półwyspie znajdowały się tylko siły 100 Oddziału Wojsk Pogranicza oraz niedobitki z 95 Pułku Strzelców, które nie obroniłyby się przed konwencjonalnym atakiem nieprzyjaciela. Jednakże Dietl nie zamierzał tracić żołnierzy, którzy byli niezbędni do zdobycia głównego celu, czyli Murmańska. Tymczasem Sowieci zdążyli zorganizować oddziały piechoty morskiej w Murmańsku, które bez odpowiedniego przeszkolenia przetransportowano na potencjalnie zagrożony półwysep. Wkrótce po wylądowaniu, sowieccy żołnierze piechoty morskiej zaatakowali dwa bataliony z 2 Dywizji Górskiej, które blokowały szyję półwyspu. Kontratak Armii Czerwonej na tyle zagroził zaryglowanej pozycji, że wysłano wsparcie w postaci dodatkowego batalionu. Dopiero wtedy front przy półwyspie Rybackim stał się stabilny.
1 lipca pododdziały 52 Dywizji Strzeleckiej zajęły stanowiska na wzgórzu nr. 228.9 na zachód od rzeki Lica. Pomimo, że 2 lipca Niemcy ze 137 pułku strzelców górskich (2 Dywizja Strzelców Górskich) odrzucili Sowietów za Licę to nie udało się przekroczyć rzeki. tym samym Armia Czerwona zyskała czas na umocnieniu swoich pozycji na wschodnim brzegu od osady Bolszaja Lica do wzgórza nr. 74. W tym samym czasie Niemcy z 2. i 3. Dywizji Górskiej przekraczali 20 kilometrowy odcinek między zachodnią Licą a Titówką. Niestey dla nich, 2 lipca zaczęły powstawać problemy logistyczne przez które Dietl zatrzymał swoje siły i rozkazał niewalczącym pododdziałom budowę infrastruktury. Następnego dnia Dietl rozkazał aby 137 pułk strzelców górskich potajemnie zdobył przyczółek na niebronionym odcinku Licy. Pułk ruszył o 10:45, a następnego dnia przeszedł na drugą stronę rzeki. Sowieci zorientowali się dopiero 4 lipca[4].
Próba przeforsowania Licy
[edytuj | edytuj kod]Plany Niemców na 3 lipca: 3 lipca 1941 roku zapadła decyzja o forsowaniu Licy, które miało rozpocząć się 3 dni później (6 lipca). Siły 1. i 2. batalionu ze 137 pułk strzelców górskich z 2 Dywizji Górskiej miały obejść Sowietow, a następnie zablokować ich odwrót. W razie sprzyjających warunków nakazano prowadzić natarcie dalej na wschód do osady Ura Buba. Na południu Licy forsować miał 138 pułk strzelców górskich, który miał unieszkodliwić sowieckich żołnierzy z 58 pułku strzelców, a następnie zabezpieczyć stanowiska artyleryjskie i dotrzeć na szlak prowadzący do Murmańska[d][4].
Ostatnia ofensywa 8 – 22 września 1941
[edytuj | edytuj kod]Następstwa
[edytuj | edytuj kod]Zobacz też
[edytuj | edytuj kod]Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Boevoi sostav Sovetskoi armii
- ↑ a b c Operation Platinum Fox - Alchetron, The Free Social Encyclopedia [online], Alchetron.com, 18 sierpnia 2017 [dostęp 2021-02-03] (ang.).
- ↑ a b c d Operation ‘Platinfuchs’ Was an Early Nazi Defeat on the Eastern Front [online] [dostęp 2021-01-28] (ang.).
- ↑ a b c d e f g Autor: Dookoła Rzeszy, "W krainie skutej lodem" - Operacja "Barbarossa" na Dalekiej Północy [online] [dostęp 2021-01-26] (pol.).
- ↑ Северный флот [online], flot.com [dostęp 2021-01-26].
- ↑ 6 Dywizja Górska SS Nord - Strona o wojnach XX Wieku [online], www.worldwarii.fora.pl [dostęp 2021-02-24].
- ↑ a b Platinfuchs | Operations & Codenames of WWII [online], codenames.info [dostęp 2021-01-28].
- ↑ 6. Dywizja Górska SS Nord – Play In War [online] [dostęp 2021-02-22] (pol.).
- ↑ Chris Bishop, Zagraniczne formacje SS, Zagraniczni ochotnicy w Waffen-SS 1940-1945, s. 120-121.
- ↑ Silberfuchs I, [w:] Earl Frederick Ziemke, The German Northern Theater of Operations 1940-1945, t. II, s. 149.
- ↑ a b Gerd R. Ueberschär, The Attack on the Soviet Union, [w:] Germany and the Second World War, Clarendon Press, 1998, s. 941–942, 944, ISBN 0-19-822886-4.
- ↑ a b Hitler's Arctic War, Chris M. Mann, Christer Jörgensen, Ian Allan Publishing Ltd., 2002, s. 82, ISBN 0-7110-2899-0.
- ↑ Operation Silberfuchs (I), [w:] Earl Frederick Ziemke, The German Northern Theater of Operations 1940-1945, t. II, s. 141.
- ↑ Gerd R. Ueberschär, The Attack on the Soviet Union, Jürgen Förster i inni, [w:] Germany and the Second World War, t. IV, Clarendon Press, 1998, s. 83–84.
Literatura
[edytuj | edytuj kod]- Tomasz Nowakowski, Mariusz Skotnicki: Jednostki górskie armii niemieckiej. Waffen SS. Warszawa: LAMPART, FENIX editions, 1994. ISBN 83-86121-00-8.
- Earl, Frederick Ziemke: The German Northern Theater of Operations 1940-1945. [dostęp 2021-02-17].
- Gerd R. Ueberschär: The Attack on the Soviet Union. 1998. ISBN 0-19-822886-4.
- Chris M. Mann, Christer Jörgensen: Hitler's Arctic War. Ian Allan Publishing. ISBN 0-7110-2899-0.
Uwagi
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Podporządkowana na 1 września 1941 roku
- ↑ Mapa przedstawiająca pozycję sił niemieckich w przededniu ataku znajduje się w zakładce „linki zewnętrzne”
- ↑ Mapa ukazująca przebieg frontu po pierwszym dniu walk znajduje się w zakładce „linki zewnętrzne”.
- ↑ Mapa pokazująca pozycje Niemców 5 lipca, czyli w przededniu forsowania Licy znajduje się w zakładce „linki zewnętrzne”.
Linki zewnętrzne
[edytuj | edytuj kod]Wszystkie poniższe grafiki pochodzą ze strony www.dookolarzeszy.pl
- Mapa przedstawiająca położenie jednostek niemieckich w przededniu kampanii: https://1.bp.blogspot.com/-_zlX7s13K5g/X4AYPTB9upI/AAAAAAAADi8/cWg30eiFZvMonGzYYskc-dSGQVFK4DcXQCLcBGAsYHQ/w640-h470/1.PNG
- Mapa ukazująca przebieg frontu po pierwszym dniu operacji: https://1.bp.blogspot.com/-eWcyeUoNOV8/X4AY_wKDJoI/AAAAAAAADjE/1uKRlunqUigWKqPCwXVz7pIMMm4K6miNQCLcBGAsYHQ/w554-h640/2.PNG
- Pozycje Niemców 5 lipca, czyli w przededniu forsowania Licy: https://1.bp.blogspot.com/-sVjo7YO4HWQ/X4WJjfPkt2I/AAAAAAAADls/ODALBq4yhbgsF7Ud35AR2oxK9r5DTf_DgCLcBGAsYHQ/w640-h516/666.PNG
