Wikipedysta:Adam1979r/brudnopis

Полоцкая армейская группа W 1939 roku wchodziła w skład 3 Korpusu Kawalerii i wraz z wojskami III Rzeszy i Słowacji od 17 września brała udział w ataku na Polskę.

Paweł Oszelda W styczniu 1943 Włoski Korpus Alpejski został otoczony przez oddziały Armii Czerwonej, wyjście z okrążenia zakończyło się zdziesiątkowaniem jego trzech dywizji. Straty wynosiły ponad 30000 zabitych lub zaginionych.

18 Korpus Pancerny

18-й танковый корпус

Historia
Państwo	ZSRR
Sformowanie	1942
Rozformowanie	1945
Dowódcy
Pierwszy	gen. mjr Iwan Czerniachowski
Ostatni	gen. por. Piotr Goworunienko
Działania zbrojne
II wojna światowa
Organizacja
Rodzaj sił zbrojnych	wojska lądowe
Rodzaj wojsk	wojska pancerne
Podległość	2 Front Ukraiński
Odznaczenia
.

18 Korpus Pancerny (ros. 18-й танковый корпус) – jednostka pancerna Armii Czerwonej z okresu II wojny światowej.

Formowanie Korpusu rozpoczęto na podstawie dyrektywy z 23 czerwca 1942 roku.18k W działaniach bojowych prowadzonych przeciw armii niemieckiej dowodzony był przez gen. mjra Iwana Czerniachowskiego. 16 Korpus Pancerny pozostawał w odwodzie Naczelnego Dowództwa Armii Czerwonej i 1 lipca 1942 posiadał na wyposażeniu 181 czołgów.18k

Następnie 18 KPanc. był podporzadkowany dowództwu 2 Frontu Ukraińskiego, prowadząc działania bojowe na jego korzyść.18k Jego szlak bojowy prowadził z Woroneża m.in. przez: Charków, Timiszoarę, Budapeszt i Wiedeń, a zakończony został w rejonie Amstetten.18k

Dowództwo korpusu

Dowódcy:

• gen. mjr Iwan Czerniachowski (15.06.1942 - 24.07.1942),
• gen. mjr Iwan Korczagin (04.08.1942 - 06.09.1942),
• gen. mjr Borys Bacharow (20.09.1942 - 25.07.1943),
• gen. mjr Kuźma Tryfanow (10.09.1943 - 18.10.1943),
• płk Aleksandr Firsowicz (17.10.1943 - 23.12.1943),
• gen. mjr Wasilij Połozkow (09.02.1944 - 28.08.1944),
• gen. por. Piotr Goworunienko (28.08.1944 - 09.05.1945)18k

Szefowie sztabu:

• płk Borys Jeremiew (07.07.1942 - 20.09.1942),
• płk Iwan Guszenko (20.09.1942 - 28.02.1943),
• płk Iwan Kolesnikow (01.02.1943 - 31.05.1943)
• płk Konstantin Worobiew (01.05.1943 - 10.09.1943)
• ppłk Władimir Smirnow (10.09.1943 - 24.12.1943)
• płk Fiodor Biełozierow (24.12.1943 - 09.05.1945).18k

Struktura organizacyjna

Skład 1 lipca 1942:

• 110 Brygada Pancerna
• 180 Brygada Pancerna
• 181 Brygada Pancerna
• 20 Brygada Piechoty Zmotoryzowanej.18k

Bibliografia

• Robert Forczyk: Wojna pancerna na froncie wschodnim 1941-1942. Schwerpunkt. Łódź: 2019. ISBN 978837731253-7.
• Robert Forczyk: Wojna pancerna na froncie wschodnim 1943-1945. Czerwony walec. Łódź: 2020. ISBN 978-83-7731-255-1.

Radzieckie korpusy pancerne]] Jednostki organizacyjne wojska utworzone w 1942]] Jednostki organizacyjne wojska rozwiązane w 1945]] Jednostki wojskowe odznaczone Orderem Czerwonego Sztandaru]] Jednostki wojskowe odznaczone Orderem Suworowa]] Jednostki wojskowe odznaczone Orderem Kutuzowa]]

7 Gwardyjski Korpus Pancerny

7-й гвардейский танковый корпус

Historia
Państwo	ZSRR
Sformowanie	1943
Rozformowanie	1946
Tradycje
Rodowód	15 Korpus Pancerny
Dowódcy
Pierwszy	gen. mjr Filipp Rudkin
Ostatni	gen. mjr Wasilij Nowikow
Działania zbrojne
II wojna światowa operacja wiślańsko-odrzańska operacja berlińska
Organizacja
Rodzaj sił zbrojnych	wojska lądowe
Rodzaj wojsk	wojska pancerne
Podległość	3 Gwardyjska Armia Pancerna,

7 Gwardyjski Korpus Pancerny (ros. 7-й гвардейский танковый корпус) – jednostka pancerna Armii Czerwonej, uczestniczyła w walkach przeciw armii niemieckiej na terytorium Związku Radzieckiego, Polski i III Rzeszy.

7 Gwardyjski Korpus Pancerny został utworzony rozkazem z 26 lipca 1943, przez przemianowanie 15 Korpusu Pancernego. Przeciw armii niemieckiej walczył głównie w składzie 3 Armii Pancerna Gwardii. Na ziemiach polskich brał udział w walkach kończących okupację niemiecką w następujących miejscowościach: Częstochowa, Jędrzejów, Kłobuck, Praszka, Radomsko, Rybnik i Wieluń.

W czasie dalszych działań bojowych prowadzonych na terytorium III Rzeszy uczestniczył w zdobyciu m.in. Bunzlau, Haynau, Lauban, Naumburg am Queis i Goldberg. Po zakończeniu operacji berlińskiej w czasie której zdobyta został stolica Niemiec, 7 Gwardyjski Korpus Pancerny szlak bojowy zakończył w rejonie czeskiej Pragi.

Dowództwo korpusu

• gen. mjr Filipp Rudkin (26.07.1943 - 06.08.1943),
• gen. mjr Kiryłł Suleikow (03.08.1943 - 14.12.1943),
• gen. mjr Siergiej Iwanow (14.12.1943 - 20.07.1944),
• gen. mjr Wasilij Mitrofanow (21.07.1944 - 07.10.1944),
• gen. mjr Siergiej Iwanow (08.10.1944 - 10.04.1945),
• gen. mjr Wasilij Nowikow (09.04.1945 - 00.08.1945).ok

Szef sztabu:

• płk Aleksandr Łozowski (26.07.1943 - 18.02.1944)
• płk Grigorij Puzankow (07.12.1943 - 09.05.1945).ok

Struktura organizacyjna

• 54 Gwardyjska Brygada Pancerna
• 55 Gwardyjska Brygada Pancerna
• 56 Gwardyjska Brygada Pancerna
• 23 Brygada Piechoty Zmotoryzowanej.

Bibliografia

• Karl Bahm: Berlin 1945. Warszawa: 2015. ISBN 978-83-11-13571-0.
• Bolesław Dolata, Tadeusz Jurga: Walki zbrojne na ziemiach polskich 1939-1945. Warszawa: 1977.
• Robert Forczyk: Wojna pancerna na froncie wschodnim 1943-1945. Czerwony walec. Łódź: 2020. ISBN 978-83-7731-255-1.

Radzieckie korpusy pancerne]] Jednostki organizacyjne wojska utworzone w 1943]] Jednostki organizacyjne wojska rozwiązane w 1946]]

Reinhold Lothy, Michael Kitzelmann, Bitwa pod Bierzwnicą, Kocioł świdwiński, Bitwa pod Ścinawą (1945)

1 Dywizja Strzelecka

1-я стрелковая дивизия

Historia
Państwo	ZSRR
Sformowanie	192
Rozformowanie	194
Organizacja
Rodzaj sił zbrojnych	Wojska lądowe
Rodzaj wojsk	piechota

1 Dywizja Strzelecka (ros. 1-я стрелковая дивизия - dywizja piechoty Armii Czerwonej.

1 Dywizja strzelecka sformowana została w 1943,

Dowództwo

• płk Leonid Bakujew (08.12.1943 — 01.09.1944),
• płk Andriej Karpeluk (02.09.1944 — 09.05.1945)

Struktura organizacyjna

408, 412 и 415 сп, 226 ап,

• 408 Pułk Strzelecki
• 412 Pułk Strzelecki
• 415 Pułk Strzelecki
• 226 Pułk Artylerii

Bibliografia

• F.D. Worobjow, I.W. Parotkin, A.N. Szymanski: Ostatni szturm (operacja berlińska 1945 r.). Warszawa: 1971.

11 Gwardyjski Korpus Pancerny

11-й гвардейский танковый корпус

Historia
Państwo	ZSRR
Sformowanie	1943
Rozformowanie	1945
Tradycje
Rodowód	6 Korpus Pancerny
Działania zbrojne
II wojna światowa Operacja lwowsko-sandomierska Operacja wiślańsko-odrzańska
Organizacja
Rodzaj sił zbrojnych	wojska lądowe
Rodzaj wojsk	wojska pancerne
Podległość	4 Gwardyjska Armia Pancerna
Skład	61 Gwardyjska Brygada Pancerna 62 Gwardyjska Brygada Pancerna 63 Gwardyjska Brygada Pancerna

11 Gwardyjski Korpus Pancerny (ros. 11-й гвардейский танковый корпус) – jednostka pancerna Armii Czerwonej z okresu II wojny światowej.

Historia

11 Gwardyjski Korpus Pancerny powstał w 1943, po przekształceniu 6 Korpusu Pancernego. Początkowo należał do 40 Armii, a od 12 marca 1944 do 1 Gwardyjskiej Armii Pancernej.

Dowództwo korpusu

Dowódcy:

• gen. por. Andriej Gietman (23.10.1943 - 30.09.1944)
• płk Amazasp Babadżanian (30.09.1944 - 09.05.1945)

Szefowie sztabu:

• gen. mjr Nil Wiedieniczew (25.04.1944 - 09.05.1945)
• płk Iwan Sitnikow (23.10.1944 - 25.04.1944)

Struktura organizacyjna

• 40 Gwardyjska Brygada Pancerna (ros. 44-я гвардейская танковая бригада)
• 44 Gwardyjska Brygada Pancerna (ros. 44-я гвардейская танковая бригада)
• 45 Gwardyjska Brygada Pancerna (ros. 45-я гвардейская танковая бригада)
• 27 Gwardyjska Brygada Strzelców Zmotoryzowanych (ros. 27-я гвардейская мотострелковая бригада)

Przypisy

Bitwa pod Mons

I wojna światowa, front zachodni
Mapa bitew pod Charleroi i Mons
Czas	23 sierpnia 1914
Miejsce	okolice miasta Mons
Terytorium	Belgia
Wynik	taktyczne zwycięstwo Brytyjczyków
Strony konfliktu
Wielka Brytania Cesarstwo Niemieckie
Dowódcy
John French Alexander von Kluck
Straty
1,6 tys. 5 tys.

Bitwa pod Mons – starcie zbrojne między wojskami niemieckimi a brytyjskimi, w początkowym okresie I wojny światowej, zakończone odwrotem Brytyjczyków z Belgii.

Historia

Rozkaz podejścia pod Mons, belgijskiego miasta leżącego przy granicy z Francją kontyngent wojska Brytyjskiego Korpusu Ekspedycyjnego otrzymał 20 sierpnia 1914. Do bitwy z wojskami niemieckimi doszło 23 sierpnia 1914. Starcie miało niekorzystny obrót dla Brytyjczyków i zakończyło się ich odwrotem spod Mons. Wpływ na odwrót miała też klęska francuskiej 5 Armii w bitwie pod Charleroi.

Z bitwą wiąże się legenda o Aniołach z Mons.

Bibliografia

• Mmartin Marix Evans: Największe i Przełomowe Bitwy I Wojny Światowej. Warszawa: Bellona, 2009, s. 31-37. ISBN 978-83-11-11329-9.
• Jan Palmowski: Słownik najnowszej historii świata 1900-2007. a-czecho. Warszawa: Pruszyński i Spółka, 2008. ISBN 978-83-7469-683-8.

Korpusy armijne III Rzeszy (niem. Die Armeekorps) – zgrupowania niemieckiego wojska w czasie II wojny światowej, tworzone od 1934, m.in. z: dywizji Reichswehry, sztabów dywizyjnych, sztabów do zadań specjalnych, dowództw korpusów rezerwowych i innych korpusów, sztabów wojsk pogranicznych i innych. Ich skład nie był jednolity.

Skład

Zwyczajowo Korpus Armijny (niemiecki) składał się z 2 do 7 dywizji piechoty oraz jednostek korpuśnych: dowództw artylerii, batalionów łączności, oddziałów zaopatrzenia, urzędów poczty polowej, oddziałów kartograficznych czy też batalionów żandarmerii. Często jednak dochodziło do podporządkowywania korpusom oddziałów pancernych, spadochroniarzy, strzelców górskich, dywizji SS, a także mniejszych jednostek, np. batalionów budowlanych, pociągów pancernych, kolumn mostowych, oddziałów artylerii, pionierów, itp. Ogólnie utworzono ponad 80 korpusów armijnych. Najwyższy (101) numer nosił CI Korpus Armijny (niemiecki).

Lista niemieckich korpusów armijnych, sformowanych w latach 1934–1945

• I Korpus Armijny
• I Korpus Flak
• I Korpus Kawalerii (utworzony na bazie LXXVIII Korpusu Armijnego)
• I Korpus Polowy Luftwaffe
• I Korpus Spadochronowy
• I Korpus Pancerny SS
• II Korpus Armijny
• II Korpus Flak
• II Korpus Polowy Luftwaffe
• II Korpus Spadochronowy
• II Korpus Pancerny SS
• III Korpus Armijny
• III Korpus Flak
• III Korpus Pancerny
• III Korpus Pancerny SS
• III Korpus Polowy Luftwaffe
• IV Korpus Armijny
• IV Korpus Flak
• IV Korpus Polowy Luftwaffe
• IV Korpus Pancerny
• IV Korpus Pancerny SS
• V Korpus Armijny
• V Korpus Flak
• V Korpus Górski SS
• VI Korpus Armijny
• VI Korpus SS
• VII Korpus Armijny
• VII Korpus Pancerny
• VII Korpus Pancerny SS
• VIII Korpus Armijny
• IX Korpus Armijny
• IX Korpus Górski SS
• X Korpus Armijny
• X Korpus Armijny SS

sprawdzone

• XI Korpus Armijny
• XI Korpus SS
• XII Korpus Armijny
• XII Korpus SS
• XIII Korpus Armijny
• XIII Korpus SS
• XIV Korpus Armijny (III Rzesza) (patrz też: XIV Korpus Pancerny, XIV Korpus SS)
• XV Korpus Armijny (III Rzesza) (patrz też: XV Korpus Górski)
• XV Korpus Kawalerii Kozackiej SS
• XVI Korpus Armijny
• XVI Korpus SS
• XVII Korpus Armijny
• XVIII Korpus Armijny (III Rzesza) (patrz też: XVIII Korpus Górski)
• XVIII Korpus SS
• XIX Korpus Armijny (III Rzesza) (sformowany jako Korpus Górski Norwegia)
• XX Korpus Armijny
• XXI Korpus Armijny (III Rzesza) (patrz też: XXI Korpus Górski)
• XXII Korpus Armijny (patrz też: XXII Korpus Górski)
• XXIII Korpus Armijny
• XXIV Korpus Armijny
• XXV Korpus Armijny
• XXVI Korpus Armijny
• XXVII Korpus Armijny
• XXVIII Korpus Armijny
• XXIX Korpus Armijny
• XXX Korpus Armijny
• XXXI Dowództwo Korpusu (patrz też: LXXX Korpus Armijny
• XXXII Dowództwo Korpusu (patrz też: LXXXI Korpus Armijny
• XXXII Korpus Armijny
• XXXIII Korpus Armijny
• XXXIV Korpus Armijny
• XXXV Korpus Armijny
• XXXVI Korpus Górski
• XXXVII Dowództwo Korpusu (patrz też: LXXXII Korpus Armijny
• XXXVIII Korpus Armijny
• XXXIX Korpus Pancerny
• XXXX Korpus Armijny (patrz też: XXXX Korpus Pancerny
• XXXXI Korpus Armijny (patrz też: XXXXI Korpus Pancerny
• XXXXII Korpus Armijny
• XXXXIII Korpus Armijny
• XXXXIV Korpus Armijny
• XXXXV Dowództwo Korpusu (patrz też: LXXXIII Korpus Armijny
• XXXXVI Korpus Armijny (uwaga: przemianowany na XXXXVI Korpus Pancerny)
• XXXXVII Korpus Armijny (III Rzesza) (patrz: XXXXVII Korpus Pancerny
• XXXXVIII Korpus Armijny
• XXXXIX Korpus Górski
• L Korpus Armijny (górski)
• LI Korpus Armijny (patrz też jego następca: LI Korpus Górski)
• LII Korpus Armijny
• LIII Korpus Armijny
• LIV Korpus Armijny
• LV Korpus Armijny
• LVI Korpus Pancerny
• LVII Korpus Armijny (sformowany jako LVII Korpus Zmotoryzowany, przemianowany na LVII Korpus Pancerny)
• LVIII Korpus (sformowany jako LVIII Rezerwowy Korpus Pancerny, przemianowany na LVIII Korpus Pancerny)
• LIX Korpus Armijny
• LX Dowództwo Korpusu (patrz: LXXXIV Korpus Armijny)
• LXI Korpus Rezerwowy
• LXII Korpus Armijny (III Rzesza) (uwaga: sformowany jako LXII Korpus Rezerwowy przemianowany na LXII Korpus Armijny)
• LXIII Korpus Armijny
• LXIV Korpus Armijny
• LXV Korpus Armijny
• LXVI Korpus Armijny
• LXVII Korpus Armijny
• LXVIII Korpus Armijny
• LXIX Korpus Armijny
• LXX Korpus Armijny
• LXXI Korpus Armijny
• LXXII Korpus Armijny
• LXXIII Korpus Armijny
• LXXIV Korpus Armijny
• LXXV Korpus Armijny
• LXXVI Korpus Armijny (uwaga: przemianowany na LXXVI Korpus Pancerny)
• LXXVIII Korpus Armijny
• LXXX Korpus Armijny
• LXXXI Korpus Armijny
• LXXXII Korpus Armijny
• LXXXIII Korpus Armijny
• LXXXIV Korpus Armijny
• LXXXV Korpus Armijny
• LXXXVI Korpus Armijny
• LXXXVII Korpus Armijny
• LXXXVIII Korpus Armijny
• LXXXIX Korpus Armijny
• LXXXX Korpus Armijny
• LXXXXI Korpus Armijny
• LXXXXVII Korpus Armijny
• CI Korpus Armijny
• Afrika Korps
• Korpus EMS ( patrz: LXXX Korpus Armijny (III Rzesza)
• Korpus Pancerny Feldherrnhalle
• Korpus Pancerny Grossdeutschland
• Spadochronowy Korpus Pancerny Hermann Göring

Bibliografia

• Samuel Mitcham: Niemieckie siły zbrojne 1939-1945. Wojska pancerne. Warszawa: 2010. ISBN 978-8311-11725-9.

*

Wyzwolenie obozu Auschwitz-Birkenau

2 Dywizja Pancerna

2-я танковая дивизия

Historia
Państwo	ZSRR
Rozformowanie	12 lipca 1941
Dowódcy
Pierwszy	gen. mjr E. N. Soliankin
Działania zbrojne
II wojna światowa
Organizacja
Rodzaj sił zbrojnych	wojska lądowe
Rodzaj wojsk	wojska pancerne
Podległość	3 Korpus Zmechanizowany

2 Dywizja Pancerna – związek taktyczny wojsk pancernych Armii Czerwonej okresu II wojny światowej.

Dowódcy dywizji

• gen. mjr E. N. Soliankin

Skład dywizji

W 1941 roku:

• 3 Pułk Pancerny
• 4 Pułk Pancerny

Bibliografia

• David Porter: Pojazdy pancerne Armii Czerwonej 1939-1945. Warszawa: Bellona, 2015. ISBN 978-83-1113673-1.

1 Dywizja Pancerna

1-я танковая дивизия

Historia
Państwo	ZSRR
Sformowanie	1940
Rozformowanie	24 kwietnia 1942
Dowódcy
Pierwszy	gen. mjr Ви́ктор Ильи́ч Бара́нов
Działania zbrojne
II wojna światowa
Organizacja
Rodzaj sił zbrojnych	wojska lądowe
Rodzaj wojsk	wojska pancerne
Podległość	1 Korpus Zmechanizowany

1 Dywizja Pancerna – związek taktyczny wojsk pancernych Armii Czerwonej okresu II wojny światowej.

Dowódcy dywizji

• gen. mjr Wiktor Baranow

Skład dywizji

W 1941 roku:

• 1 Pułk Pancerny
• 2 Pułk Pancerny

Bibliografia

• David Porter: Pojazdy pancerne Armii Czerwonej 1939-1945. Warszawa: Bellona, 2015. ISBN 978-83-1113673-1.

Bibliografia

• Chris Bishop: Niemieckie wojska pancerne w II wojnie światowej. Warszawa: 2009. ISBN 978-83-11-11391-6.
• Michał Fiszer, Jerzy Gruszczyński: Operacja Barbarossa 1941. Hitler uderza na ZSRR. Poznań: 2009. ISBN 978-83-261-0294-3.Sprawdź autora:1.
• Robert Forczyk, Howard Gerrard: Moskwa 1941. Pierwsza porażka hitlera. Kraków: 2009. ISBN 978-83-7396-709-0.Sprawdź autora:1.
• Samuel Mitcham: Niemieckie siły zbrojne 1939-1945. Wojska pancerne. Warszawa: 2010. ISBN 978-8311-11725-9.
• Janusz Piekałkiewicz: Wojna pancerna 1939-1945. Warszawa: 1997. ISBN 83-86848-56-1.
• Fryderyk Zbiniewicz: Armia radziecka w wojnie z hitlerowskimi Niemcami 1941-1945. Warszawa: 1988. ISBN 83-11-07489-5.

Linki zewnętrzne

• Leksykon Wehrmachtu - LVI Korpus Pancerny (56)

Kategoria:Osoby przedstawione na polskich monetach

• Kielecczyzna
• 2 Brygada Szturmowa Matija Gubec

Stanisław Rasała

pułkownik
Data i miejsce urodzenia	1947 Balice
Przebieg służby
Lata służby	1967-2007
Siły zbrojne	Siły Zbrojne Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej
Jednostki	JW 2621
Stanowiska	dowódca drużyny, dowódca plutonu, dowódca kompanii, szef sztabu pułku, dowódca pułku
Późniejsza praca	dyrektor Departamentu Spraw Obronnych w Ministerstwie Gospodarki
Odznaczenia

Stanisław Rasała (ur. 1947 w Balicach) – pułkownik,

Życiorys

Syn Bolesława i Franciszki Rasałów. Po ukończeniu szkoły podstawowej w Balicach i liceum ogólnokształcącego ukończył szkołę oficerską. Karierę wojskową rozpoczął od stanowiska dowódcy drużyny. Po ukończeniu nauki w Akademii Sztabu Generalnego został szefem sztabu a następnie dowódcą pułku. Pełnił też funkcję komendanta Żandarmerii Wojskowej. W czasie wszystkich papieskich pielgrzymek do Polski kierował zespołem zabezpieczenia antyterrorystycznego. Odznaczony został między innymi Złotym Krzyżem Zasługi.

Po ponad 30 latach służby wojskowej powierzono mu stanowisko dyrektora Departamentu Spraw Obronnych w Ministerstwie Gospodarki. Przez 4 lata był członkiem Rady Programowej Międzynarodowego Salonu Zbrojeniowego przyznającego między innymi nagrody Defendera. Od 2007 roku na emeryturze. Wielokrotnie uczestniczył w Maratonie Warszawskim.

Bibliografia

• Stanisław Wcisło: Balice. 800 lat historii. Wyd. 1. Kielce: Gens, 2010. ISBN 978-83-89005-97-7.

;Kategoria:Odznaczeni Złotym Krzyżem Zasługi (Polska Ludowa) ;Kategoria:Urodzeni w 1947