Przejdź do zawartości

Wiadukt Gabriela Narutowicza

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Wiadukt Gabriela Narutowicza
Ilustracja
Widok od strony zachodniej
Poprzednie nazwy

Wiadukt Obornicki

Państwo

 Polska

Województwo

 wielkopolskie

Miejscowość

Poznań

Miejscowość

Suchy Las

Podstawowe dane
Przeszkoda

północny odcinek kolei obwodowej (395)

Długość

286 m

Szerokość:
• jezdni
• chodników
• dróg rowerowych


8 m
5 m
5 m

Dopuszczalna masa pojazdu:

40 t

Data budowy

1974[1]

Data zburzenia

2001[1]

Data odbudowy

2003

Położenie na mapie Poznania
Mapa konturowa Poznania, u góry znajduje się punkt z opisem „Wiadukt Gabriela Narutowicza”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, po lewej znajduje się punkt z opisem „Wiadukt Gabriela Narutowicza”
Położenie na mapie województwa wielkopolskiego
Mapa konturowa województwa wielkopolskiego, blisko centrum na lewo znajduje się punkt z opisem „Wiadukt Gabriela Narutowicza”
Ziemia52°27′52,85″N 16°53′19,13″E/52,464681 16,888647

Wiadukt Gabriela Narutowiczawiadukt drogowy nad linią kolejową nr 395 (obwodnicą i stacją towarową Poznań Piątkowo), w granicach Poznania (dzielnica Stare Miasto) oraz Suchego Lasu.

Wiadukt Gabriela Narutowicza był pierwszym w Poznaniu obiektem inżynieryjnym o konstrukcji podwieszanej. Znajduje się w ciągu ul. Obornickiej. Jego patronem jest Gabriel Narutowicz – pierwszy Prezydent Polski. Obecną nazwę nadano na mocy Uchwały Rady Miasta Poznania z 27 maja 2003 roku[2].

Ma długość całkowitą 286 m i nośność 40 ton. W jego skład wchodzą dwa pasy jezdni o szerokości 8 m oraz dwie 2,5-metrowe drogi pieszo-rowerowe. Nocą jest podświetlony.

Wiadukt jest punktem końcowym drogi wojewódzkiej nr 433. W latach 1986–2014 był częścią drogi krajowej nr 11, a jeszcze wcześniej stanowił fragment drogi państwowej nr 155.

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]