Wasyl Wojcechowycz

Wasyl Wojcechowycz
Василь Войцехович
	major
Data i miejsce urodzenia	5 stycznia 1913 ; Krasnokutśk
Data i miejsce śmierci	21 kwietnia 1987 ; Kijów
	Przebieg służby
Lata służby	1939–1944
Formacja	Armia Czerwona; partyzantka radziecka
Stanowiska	szef sztabu 1 Ukraińskiej Dywizji Partyzanckiej
Główne wojny i bitwy	II wojna światowa
	Odznaczenia
	;

Wasyl Ołeksandrowycz Wojcechowycz (ukr. Василь Олександрович Войцехович, ros. Василий Александрович Войцехович, ur. 5 stycznia 1913 w Krasnokutśku, zm. 21 kwietnia 1987 w Kijowie) – radziecki dowódca partyzancki, major, szef sztabu 1 Ukraińskiej Dywizji Partyzanckiej, Bohater Związku Radzieckiego (1944).

Urodził się w rodzinie ukraińskiego agronoma. W 1927 skończył szkołę w Krasnokutśku, później technikum rolnicze w Bohoduchiwie, pracował jako meliorator na Ukrainie i w Środkowej Azji. W 1939 wstąpił ochotniczo do Armii Czerwonej, 1939-1940 uczestniczył w wojnie z Finlandią, później skończył szkołę artylerii w Sumach i został skierowany do 117 pułku artylerii 8 Dywizji Piechoty w Zachodnim Specjalnym Okręgu Wojskowym, w lutym 1941 został dowódcą plutonu w 1 pułku haubic 1 Korpusu Piechoty. Po ataku Niemiec na ZSRR brał udział w walkach, w lipcu 1941 mianowano go dowódcą baterii sztabowej, w sierpniu 1941 podczas walk w rejonie Mohylewa został ranny i wzięty do niewoli. Wysłano go do obozu jenieckiego na terytorium okupowanej Polski, jednak w drodze zdołał zbiec i dotrzeć do rejonu putywelskiego w obwodzie sumskim. 12 lutego 1942 w lasach spotkał się ze zwiadowcami oddziału partyzanckiego Sidora Kowpaka, po czym wstąpił do tego oddziału. Został pomocnikiem dowódcy kompanii, w marcu 1942 pomocnikiem szefa sztabu putywelskiego oddziału partyzanckiego, 25 września 1943 szefem sztabu zgrupowania oddziałów partyzanckich obwodu sumskiego, a w styczniu 1944 szefem sztabu 1 Ukraińskiej Dywizji Partyzanckiej dowodzonej przez Petra Werszyhorę. Brał udział w operacjach bojowych oddziałów Kowpaka, w tym w rajdzie karpackim i rajdzie polskim. W jednej z walk był ranny, wskutek czego został inwalidą i po wojnie nie kontynuował służby wojskowej, a we wrześniu 1947 przeszedł na wcześniejszą emeryturę. Pracował w systemie gospodarki leśnej, był dyrektorem przedsiębiorstwa leśnego w obwodzie zakarpackim, a także członkiem Kolegium Ministerstwa Gospodarki Leśnej. W 1950 ukończył wyższe kursy leśnicze przygotowania kadr kierowniczych Ministerstwa Gospodarki Leśnej, w 1966 zaczął zajmować się działalnością literacką, został członkiem Związku Pisarzy Ukraińskiej SRR.

Odznaczenia

Złota Gwiazda Bohatera Związku Radzieckiego (7 sierpnia 1944)
Order Lenina (dwukrotnie)
Order Czerwonej Gwiazdy
Order Virtuti Militari (Polska Ludowa)

I medale.

Bibliografia

Войцехович Василий Александрович (ros.) Biogram na stronie warheroes.ru [dostęp 2018-11-14]