Warszawskie Kuranty
| Rok założenia | |
|---|---|
| Rok rozwiązania | |
| Pochodzenie | |
| Gatunek | |
| Aktywność |
1965–1969, 1970 |
| Powiązania |
Warszawskie Kuranty – polski zespół bigbitowy, działający w drugiej połowie lat 60. XX wieku w Domu Kultury przy Zakładach Wytwórczych Lamp Elektrycznych im. Róży Luksemburg w Warszawie. Istniał w latach 1965-1969 i w 1970 pod nazwą Nowe Warszawskie Kuranty.
Historia
[edytuj | edytuj kod]Zespół powstał pod koniec 1965 roku z inicjatywy Zbigniewa Koryckiego, jego późniejszego menedżera. Liderem grupy został Janusz Kruk (śpiew, gitara), ponadto w jej skład wchodzili: Cezary Szlązak, Tadeusz Ptaszyńki, Jerzy Kruk (brat Janusza), Andrzej Dec i wokaliści: Danuta Rosołowska (obecnie Stachyra) i Jerzy Popis. Wiosną 1966 roku w składzie formacji pojawił się Piotr Miks, a miejsce Deca zajął Marek Szczygieł. Sygnałem Warszawskich Kurantów podczas koncertów był fragment Arii z kurantem z opery Stanisława Moniuszki Straszny dwór. Grupa wykonywała przeboje popularnych wykonawców brytyjskich: The Beatles, The Animals, The Rolling Stones, niekiedy amerykańskich, np. Otisa Reddinga. Latem 1966 r. nagrała w Polskim Radiu kilka autorskich kompozycji Kruka na potrzeby audycji radiowej Kolorowy mikrofon. Z końcem roku Miks rozstał się z zespołem. W 1967 roku Warszawskie Kuranty zwyciężyły w kategorii zespołów big beatowych na Ogólnopolskim Konkursie Zespołów Muzycznych CRZZ w Polanicy-Zdroju, czego rezultatem było zaproszenie zespołu na V Krajowy Festiwal Piosenki Polskiej w Opolu (koncert Mikrofon dla wszystkich). Tego samego roku do grupy dołączyli Waldemar Kocoń i Elżbieta Dmoch, ponadto zespół dokonał kolejnych nagrań radiowych w Programie III Polskiego Radia, eksponując w nich swoich solistów: E. Dmoch (Lipcowy list), D. Rosołowską (Gwiazda), W. Koconia (Srebrny wiatr), a także lidera (W ciemności); wyróżniał się instrumentalny Werset Istambułu. W 1968 roku, na Światowym Festiwalu Młodzieży i Studentów w Sofii, z utworem Daleko do ciebie zaśpiewanym przez Anitę Sanders (Hannę Zyśk, później Frieske), grupa zajęła 2. miejsce w konkursie muzyki rozrywkowej (piosenkę tę nagrała później dla Radiowego Studia Piosenki Maryla Rodowicz). W 1969 roku Warszawskie Kuranty współpracowały z Krzysztofem Knittlem przy realizacji opery rockowej Wilkołak. Podczas eliminacji do II Młodzieżowego Festiwalu Muzycznego (1969), obok E. Dmoch i braci Kruków, w składzie formacji występowali: Jerzy Gawrych, Andrzej Bigolas, Roman Misiurowski i Andrzej Wójcik. Zespół dotarł do finału imprezy, lecz nie odniósł sukcesu. W czerwcu 1969 r. Warszawskie Kuranty wizięły jeszcze udział w koncercie Popołudnie z Młodością (jako grupa akompaniująca debiutantom), który odbył się w ramach VII KFPP w Opolu, zaś w sierpniu grupa została rozwiązana. Latem 1970 roku Kruk reaktywował zespół pod nazwą Nowe Warszawskie Kuranty, w założeniu miała być to supergrupa złożona z najlepszych instrumentalistów wywodzących się z: Pesymistów, Grupy X, Kwadratów i Big Bandu Stodoła. Brak instrumentu klawiszowego miał stanowić wyróżnik jej brzmienia. Nowym wcieleniem formacji interesował się Michał Urbaniak, który nie szczędził muzykom komplementów. Przez trzy miesiące grupa przygotowywała program estradowy, w międzyczasie topniejąc do kwartetu, lecz nie udało jej się wystąpić publicznie. Przez cały okres swojej kariery zespołowi nie udało się też nagrać płyty długogrającej. Janusz Kruk i Elżbieta Dmoch kontynuowali współpracę i w 1971 roku założyli zespół 2 plus 1 z którym przez kilka lat współpracował także perkusista A. Wójcik[1]. 24 maja 1996 roku reaktywowane Warszawskie Kuranty wystąpiły w klubie Stodoła podczas koncertu, zatytułowanego Warszawski rock and roll lat 60. Z brzytwą na poziomki (został udokumentowany na płycie, pt. Warszawski Rock & Roll. Live in Concert[2]), a następnie w Centrum Łowicka (1997) i w Sali Kongresowej (1999). W 2009 roku piosenka Warszawskich Kurantów, pt. Gwiazdy trafiła na kompilację Warszawski rock and roll lat 60.[3]. Utwory instrumentalne grupy: Werset Istambułu i Improwizacja były emitowane w kąciku "Ze szpulowca bigbitowca" w ramach audycji Wojciecha Manna "Piosenki bez granic" (Polskie Radio Program III)[4].
Pierwszą nazwą, pod którą formacja występowała, byli „Luksemburczycy”, lecz patron zespołu (Zakłady Wytwórcze Lamp Elektrycznych im. Róży Luksemburg) oraz komunistyczni decydenci kazali ją zmienić ze względu na skojarzenia z Radiem Luxembourg[5].
W archiwum P. R. Opole odnaleziono piosenkę Tak dobrze było nam, którą zespół wykonał na festiwalu opolskim w 1967 roku[6]. Wyemitowaną ją w styczniu 2020 roku w kąciku muzycznym "Ze szpulowca bigbitowca"[6].
Członkowie zespołu
[edytuj | edytuj kod]- Janusz Kruk – śpiew, gitara (1965–1969, 1970)
- Jerzy Kruk – gitara basowa, śpiew (1965–1969)
- Tadeusz Ptaszyński – gitara, śpiew (1965–1966)
- Cezary Szlązak – saksofon, organy, śpiew (1965–1968[7])
- Andrzej Dec – perkusja (1965–1966)
- Jerzy Popis – śpiew (1965–1966)
- Danuta Rosołowska – śpiew (1965–?)
- Marek Szczygieł – perkusja (1966–1969) – zmarł 27 lutego 2019 roku w Warszawie
- Piotr Miks – śpiew (1966)
- Waldemar Kocoń – śpiew (1967–?)
- Elżbieta Dmoch – śpiew (1967–1969)
- Anita Sanders (Hanna Zyśk)- śpiew 1968
- Ryszard Kubat – perkusja (?-?)[5]
- Jerzy Gawrych – organy (?–1969)
- Andrzej Bigolas – saksofon (?–1969)
- Roman Misiurowski – saksofon (?–1969)
- Andrzej Wójcik – perkusja (?–1969)
Dyskografia
[edytuj | edytuj kod]Kompilacje
[edytuj | edytuj kod]Nagrania radiowe
[edytuj | edytuj kod]- 1966: Majowa podróż (voc. D. Rosołowska), Gwiezdna podróż (voc. P. Miks), Zawsze tę nadzieję mam (voc. P. Miks);
- 1967: Gwiazdy (voc. D. Rosołowska), Lipcowy list (voc. E. Dmoch), Srebrny wiatr (voc. W. Kocoń), W ciemności (voc. J. Kruk), Werset Istambułu (instr.)
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ 2 PLUS 1. rateyourmusic.com. [dostęp 2019-06-07]. (ang.).
- ↑ Fonorama - składanki. fonorama.eu, 2011-02-08. [dostęp 2019-03-19]. (pol.).
- ↑ a b Warszawski Rock and Roll lat 60.. www.discogs.com. [dostęp 2019-04-21]. (ang.).
- ↑ Trójka: Piosenki bez granic 18 grudnia godz. 10:09. www.polskieradio.pl, 2016-12-18. [dostęp 2019-06-07]. (pol.).
- ↑ a b Warszawskie Kuranty – komentarz Tadeusza Ptaszyńskiego, jednego z muzyków grupy. -2012-12-06. [dostęp 2019-06-07].
- ↑ a b Piosenki bez granic 26 stycznia godz. 10:09. www.polskieradio.pl. [dostęp 2020-01-26]. (pol.).
- ↑ Dariusz Michalski: Trzysta tysięcy gitar nam gra. Historia Polskiej Muzyki Rozrywkowej – lata 1958-1973. Warszawa: Iskry, 2014, s. 544. ISBN 978-83-244-0378-3.
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Jan Kawecki, Wojciech Zajac: Encyklopedia Polskiej Muzyki Rockowej - Rock 'n' roll 1959-1973. Kraków: Rock Serwis, 1995. ISBN 83-85335-25-0.
- Dariusz Michalski: Trzysta tysięcy gitar nam gra. Historia Polskiej Muzyki Rozrywkowej – lata 1958-1973. Warszawa: Iskry, 2014, s. 541-542, 566-567. ISBN 978-83-244-0378-3.
Linki zewnętrzne
[edytuj | edytuj kod]- Warszawskie Kuranty w Katalogu Polskich Płyt Gramofonowych
- Warszawskie Kuranty w bazie Discogs.com (ang.) (ang.)