Przejdź do zawartości

Wałentyn Kriaczko

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Wałentyn Kriaczko
Pełne imię i nazwisko

Wałentyn Mykołajowycz Kriaczko

Data i miejsce urodzenia

27 stycznia 1958
Komsomolśke

Wzrost

173 cm

Pozycja

obrońca

Kariera juniorska
Lata Klub
1974 Metalist Charków
Kariera seniorska[a]
Lata Klub Wyst. Gole
1975–1981 Metalist Charków 194 (1)
1982 SKA Kijów 36 (1)
1983 Metalist Charków 3 (0)
1984 Majak Charków 36 (0)
1985–1986 Metalist Charków 27 (0)
1991 Ritm Biełgorod 42 (0)
1992 Salut Biełgorod 30 (0)
1994 Metalist Charków 2 (0)
1997–1998 Salut-JUKOS Biełgorod 43 (0)
W sumie: 413 (2)
Kariera reprezentacyjna
Lata Reprezentacja Wyst. Gole
1976  ZSRR U-18 ? (?)
1977  ZSRR U-20 ? (?)
Kariera trenerska
Lata Drużyna
1994 Metalist Charków (asystent)
1994–1995 Temp Szepietówka (asystent)
1995 Temp-Adwis Chmielnicki
1998–2001 Arsenał Charków
2001–2002 Metalist Charków (asystent)
2002–2003 Metalist Charków
2003–2004 Helios Charków
  1. Uwzględniono wyłącznie rozgrywki ligowe.

Wałentyn Mykołajowycz Kriaczko, ukr. Валентин Миколайович Крячко, ros. Валентин Николаевич Крячко, Walentin Nikołajewicz Kriaczko (ur. 27 stycznia 1958 w miasteczku Komsomolśke, w obwodzie charkowskim) – ukraiński piłkarz, grający na pozycji obrońcy, trener piłkarski.

Kariera piłkarska

[edytuj | edytuj kod]

Kariera klubowa

[edytuj | edytuj kod]

Wychowanek Internatu Sportowego w Charkowie oraz klubu Metalist Charków, w barwach którego w 1975 rozpoczął karierę piłkarską. W 1982 służył w wojskowej drużynie SKA Kijów, po czym powrócił do Metalista Charków. W 1984 występował w farm-klubie Majak Charków. W 1986 przedwcześnie zakończył karierę piłkarską w rodzimym Metaliście z powodu arytmii serca. Potem jeszcze po kilku latach przerwy bronił barw klubów Ritm Biełgorod, Salut Biełgorod, Metalist Charków i Salut-JUKOS Biełgorod[1].

Kariera reprezentacyjna

[edytuj | edytuj kod]

Jako piłkarz radzieckiej reprezentacji U-18 w 1976 zdobył Mistrzostwo Europy U-18 na Węgrzech, a z reprezentacją U-20 w 1977 Mistrzostwo Świata w Tunezji.

Kariera trenerska

[edytuj | edytuj kod]

Po zakończeniu kariery piłkarskiej rozpoczął pracę szkoleniową. W latach 1986–1993 trenował dzieci w DJuSSz Metalist Charków. Na początku lat 90. XX wieku również grał w rosyjskim zespole Ritm Biełgorod. Potem pomagał trenować Metalist Charków, a w 1994 nawet wychodził na boisko w składzie pierwszej drużyny. W końcu 1994 razem z Łeonidem Tkaczenkę przeniósł się do Tempa Szepietówka. Po rozformowaniu klubu od sierpnia do listopada 1995 prowadził Temp-Adwis Chmielnicki[2]. W 1998 roku został zaproszony na stanowisko głównego trenera początków nowo utworzonego klubu Arsenał Charków, który trenował do 2001 r., a następnie powrócił do Metalista, gdzie od lipca 2001 roku był asystentem Mychajła Fomenko[3]. W listopadzie 2002 objął prowadzenie Metalista Charków, z którym pracował w tym charakterze do maja 2003. Potem do kwietnia 2004 prowadził inny charkowski klub Helios Charków.

Sukcesy i odznaczenia

[edytuj | edytuj kod]

Sukcesy klubowe

[edytuj | edytuj kod]

Sukcesy reprezentacyjne

[edytuj | edytuj kod]

Odznaczenia

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]