Władysław Prażmowski
.jpg)
| |
| Data i miejsce urodzenia |
22 marca 1900 |
|---|---|
| Data śmierci |
15 maja 1991 |
| Zawód, zajęcie |
lekarz medycyny |
| Tytuł naukowy |
doktor |
.jpg){kind=small}
| |
| Odznaczenia | |
  
| |
Władysław Prażmowski[a] (ur. 22 marca 1900 w Łodzi, zm. 15 maja 1991) – polski lekarz, doktor nauk medycznych, kawaler Orderu Virtuti Militari, kapitan Wojska Polskiego.
Życiorys
[edytuj | edytuj kod]Urodził się 22 marca 1900 w Łodzi, w rodzinie Tomasza i Bronisławy z domu Szachmat[2][3]. Ukończył miejską szkołę powszechną i siedem klas Gimnazjum Towarzystwa „Uczelnia” w rodzinnym mieście[4][3]. Przez rok był członkiem Organizacji Młodzieży Niepodległościowej „Zarzewie”[5].
14 listopada 1918 jako uczeń klasy ósmej gimnazjum wstąpił ochotniczo do Wojska Polskiego[6]. Służył w 26 Pułku Piechoty, awansując na starszego szeregowca i kaprala[6]. 5 lipca 1919 został odkomenderowany do Szkoły Podchorążych w Warszawie[6]. Od 10 lipca 1919 do 28 lutego 1920 był uczniem klasy 16[7][6]. Po ukończeniu szkoły, w stopniu podchorążego, został przydzielony do Batalionu Zapasowego Nowogródzkiego Pułku Strzelców w Słonimie[6]. 1 maja tego roku został wysłany do Nowogródzkiego Pułku Strzelców na froncie[6]. W jego szeregach walczył na wojnie z bolszewikami[6]. 30 lipca 1920 Naczelny Wódz mianował go podporucznikiem piechoty z dniem 1 lipca 1920 i 26. lokatą[8]. Wyróżnił się 15 sierpnia 1920 dowodząc 6. kompanią w bitwie pod Radzyminem[9][10]. 4 września tego roku dowódca II batalionu porucznik Gustaw Pawliszyn sporządził wniosek o odznaczenie go Orderem Virtuti Militari, który zatwierdził dowódca pułku major Ignacy Oziewicz[11].
28 lutego 1921 zdał egzamin maturalny na Uniwersytecie Stefana Batorego w Wilnie i rozpoczął studia na Wydziale Lekarskim tejże uczelni[6]. 1 października 1921 został bezterminowo urlopowany w wojska[6]. W 1922 posiadał przydział w rezerwie do 80 Pułku Piechoty w Słonimie[12], a od następnego roku do 18 Pułku Piechoty w Skierniewicach[13][14]. 8 stycznia 1924 został zatwierdzony w stopniu podporucznika ze starszeństwem z 1 marca 1920 i 8. lokatą w korpusie oficerów rezerwy piechoty[15][16]. 29 stycznia 1932 prezydent RP nadał mu stopień porucznika z dniem z 2 stycznia 1932 i 41. lokatą w korpusie oficerów rezerwowych sanitarnych (grupa lekarzy)[17][18]. W latach 1932–1934, jako oficer rezerwy pozostawał w ewidencji Powiatowej Komendy Uzupełnień Wilno Miasto. Posiadał przydział w rezerwie do Kadry Zapasowej 3 Szpitala Okręgowego w Grodnie[17][19].
W 1926, jako student został młodszym asystentem w katedrze medycyny sądowej[3]. W 1927 otrzymał dyplom lekarza[6][3]. W tym samym roku rozpoczął pracę w Filii Państwowego Zakładu Higieny w Wilnie na stanowisku asystenta oddziału bakteriologii[3]. W 1930 ukończył roczny kurs higieny ogólnej w Państwowej Szkole Higieny w Warszawie i został wyznaczony na stanowisko kierownika Filii PZH w Wilnie[3][20]. Pracami filii kierował do 1939[3].
W 1991 został awansowany na kapitana[3]. Zmarł 15 maja 1991[3].
Był żonaty, miał córkę Krystynę (ur. 1927)[20].
Ordery i odznaczenia
[edytuj | edytuj kod]- Krzyż Srebrny Orderu Wojskowego Virtuti Militari nr 4195[21][2][14][22]
- Krzyż Zasługi Wojsk Litwy Środkowej – 3 marca 1926[23][5]
- Krzyż za udział w Wojnie 1918–1921 – 1991[3]
Uwagi
[edytuj | edytuj kod]Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 178, 584, 786, 849.
- ↑ a b Kolekcja ↓, s. 1.
- ↑ a b c d e f g h i j Madera 1992 ↓, s. 285.
- ↑ Kolekcja ↓, s. 2, 4.
- ↑ a b Kolekcja ↓, s. 3.
- ↑ a b c d e f g h i j Kolekcja ↓, s. 4.
- ↑ Lenkiewicz, Sujkowski i Zieliński 1930 ↓, s. 445.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 30 z 11 sierpnia 1920, s. 697.
- ↑ Kolekcja ↓, s. 6.
- ↑ Jędrzejczyk 1930 ↓, s. 43.
- ↑ Kolekcja ↓, s. 5–8.
- ↑ Spis oficerów rezerwy 1922 ↓, s. 229.
- ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 178.
- ↑ a b Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 167.
- ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 584.
- ↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 521.
- ↑ a b Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 3 z 1 lutego 1932, s. 115.
- ↑ Rocznik Oficerski Rezerw 1934 ↓, s. 221.
- ↑ Rocznik Oficerski Rezerw 1934 ↓, s. 750.
- ↑ a b Kolekcja ↓, s. 2.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 2 z 18 lutego 1922, s. 110.
- ↑ Jędrzejczyk 1930 ↓, s. 59.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 12 z 3 marca 1926, s. 71.
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Prażmowski Władysław. [w:] Kolekcja Orderu Wojennego Virtuti Militari, sygn. I.482.71-6389 [on-line]. Wojskowe Biuro Historyczne. [dostęp 2023-02-10].
- Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2022-01-19].
- Alfabetyczny spis oficerów rezerwy. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1922-05-01.
- Rocznik Oficerski 1923. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1923.
- Rocznik Oficerski 1924. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1924.
- Rocznik Oficerski Rezerw 1934. Biuro Personalne Ministerstwa Spraw Wojskowych, 1934.
- Ludwik Jędrzejczyk: Zarys historji wojennej 80-go Pułku Strzelców Nowogródzkich. Warszawa: Wojskowe Biuro Historyczne, 1930, seria: Zarys historii wojennej pułków polskich 1918–1920.
- Wacław Lenkiewicz, Andrzej Sujkowski, Hugo Zieliński: Księga Pamiątkowa 1830 – 29 XI 1930. Szkice z dziejów piechoty polskiej. Ostrów-Komorowo: Szkoła Podchorążych Piechoty, 1930.
- Marian Madera. Dr med. Władysław Prażmowski (1900–1991). „Przegląd Epidemiologiczny”. 3, 1992. Warszawa. ISSN 0033-2100.
- Absolwenci I Liceum Ogólnokształcącego im. Mikołaja Kopernika w Łodzi
- Absolwenci Wydziału Lekarskiego Uniwersytetu Wileńskiego
- Członkowie Organizacji Młodzieży Niepodległościowej „Zarzewie”
- Kombatanci mianowani oficerami III Rzeczypospolitej
- Ludzie urodzeni w Łodzi
- Odznaczeni Krzyżem Srebrnym Orderu Virtuti Militari (II Rzeczpospolita)
- Odznaczeni Krzyżem Zasługi Wojsk Litwy Środkowej
- Odznaczeni Krzyżem za udział w Wojnie 1918–1921
- Oficerowie 18 Pułku Piechoty (II RP)
- Oficerowie 80 Pułku Piechoty (II RP)
- Porucznicy lekarze II Rzeczypospolitej
- Uczestnicy bitwy pod Radzyminem (1920)
- Urodzeni w 1900
- Zmarli w 1991
- Żołnierze 26 Pułku Piechoty (II RP)