Władysław Hercok

Władysław Hercok
	major żandarmerii
Data i miejsce urodzenia	11 lutego 1895 ; Kraków
Data i miejsce śmierci	2 lipca 1942 ; Tangerhütte
	Przebieg służby
Lata służby	1914–1942
Siły zbrojne	Armia Austro-Węgier; Wojsko Polskie
Formacja	Legiony Polskie
Jednostki	10 Dywizjon Żandarmerii; Dowództwo Okręgu Korpusu Nr X; 5 Dywizjon Żandarmerii; Morski Dywizjon Żandarmerii
Stanowiska	zastępca dowódcy dywizjonu; dowódca dywizjonu żandarmerii
Główne wojny i bitwy	I wojna światowa,; wojna polsko-bolszewicka,; II wojna światowa; kampania wrześniowa
	Odznaczenia

Władysław Hercok (ur. 11 lutego 1895 w Krakowie, zm. 2 lipca 1942 w Tangerhütte) – major żandarmerii Wojska Polskiego w II Rzeczypospolitej.

Życiorys

Władysław Hercok urodził się 11 lutego 1895 roku w Krakowie. 1 czerwca 1921 roku pełnił służbę w 8 dywizjonie żandarmerii polowej, a jego oddziałem macierzystym był od tego dnia dywizjon żandarmerii wojskowej nr 3 w Kielcach^[1]. Po zakończeniu działań wojennych pełnił służbę w 10 dywizjonie żandarmerii w Przemyślu na stanowisku dowódcy plutonu żandarmerii Stryj^[2]. 3 maja 1922 roku został zweryfikowany w stopniu kapitana ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919 roku i 73. lokatą w korpusie oficerów żandarmerii^[3]. 7 marca 1924 roku otrzymał przeniesienie z 10 dywizjonu żandarmerii w Przemyślu do Dowództwa Okręgu Korpusu Nr X w Przemyślu na stanowisko szefa Oddziału II Sztabu, a następnie kierownika Referatu Informacyjnego^[4]^[5]. 15 marca 1924 roku został przeniesiony z korpusu oficerów żandarmerii do korpusu piechoty ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919 roku i 1739,9 lokatą z równoczesnym wcieleniem do 38 pułku piechoty Strzelców Lwowskich w Przemyślu i pozostawieniem na zajmowanym stanowisku w DOK X^[6]. Przeniesienia miały związek z redukcją etatów w żandarmerii, w tym likwidacją plutonu żandarmerii Stryj, którym dowodził. W 1928 roku w dalszym ciągu pełnił służbę w DOK X w Przemyślu^[7]. 23 grudnia 1929 roku został przeniesiony z korpusu oficerów piechoty do korpusu oficerów żandarmerii ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919 roku i 28,6. lokatą z jednoczesnym wcieleniem do 5 dywizjonu żandarmerii w Krakowie^[8]. 29 stycznia 1932 roku awansował na majora ze starszeństwem z dniem 1 stycznia 1932 roku i 3. lokatą w korpusie oficerów żandarmerii^[9]. W tym czasie był zastępcą dowódcy 5 dywizjonu żandarmerii w Krakowie^[10]. W 1937 roku objął dowództwo Morskiego dywizjonu żandarmerii w Gdyni^{[potrzebny przypis]}^[11]. Na czele dywizjonu walczył w kampanii wrześniowej 1939 roku. Po zakończeniu kampanii przebywał w niemieckiej niewoli, w Oflagu IIA w Prenzlau (numer jeniecki 354). Zmarł 2 lipca 1942 roku w międzynarodowym szpitalu dla jeńców chorych na gruźlicę w Tangerhütte (numer grobu 346)^[12].

Ordery i odznaczenia

Krzyż Niepodległości (4 lutego 1932)^[13]^[14]
Krzyż Walecznych^[15]
Srebrny Krzyż Zasługi (16 marca 1928)^[16]^[15]

Zobacz też

Przypisy

↑ Spis oficerów służących czynnie w dniu 1.6.1921 r. Dodatek do Dziennika Personalnego Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 37 z 24 września 1921 roku, s. 402, 651.
↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 1062, 1064.
↑ Lista starszeństwa oficerów zawodowych. Załącznik do Dziennika Personalnego Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 13 z 8 czerwca 1922 roku, Zakłady Graficzne Ministerstwa Spraw Wojskowych, Warszawa 1922, s. 293.
↑ Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 21 z 7 marca 1924 roku, s. 104.
↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 63, 219, 364.
↑ Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 26 z 15 marca 1924 roku, s. 127.
↑ Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 132, 199.
↑ Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 20 z 23 grudnia 1929 roku, s. 379.
↑ Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 2 z 30 stycznia 1932 roku, s. 98.
↑ Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 288, 793.
↑ Ryszard Rybka, Kamil Stepan, Rocznik Oficerski 1939. Stan na dzień 23 marca 1939, Biblioteka Centrum Dokumentacji Czynu Niepodległościowego tom 29, Fundacja CDCN, Kraków 2006, ISBN 978-83-7188-899-1, s. 281, 918.
↑ Strona poświęcona pamięci żołnierzy Wojska Polskiego, którzy w latach 1939–1945 przebywali w obozie dla jeńców wojennych w Tangerhutte k. Magdeburga [1].
↑ M.P. z 1932 r. nr 29, poz. 35 „za pracę w dziele odzyskania niepodległości”.
↑ Tadeusz Wawrzyński, Oficerowie żandarmerii Kawalerowie Krzyża i Medalu Niepodległości, Biuletyn Wojskowej Służby Archiwalnej Nr 24 z 2001 roku.
↑ ^a ^b Rocznik oficerski 1939 ↓, s. 281.
↑ M.P. z 1928 r. nr 65, poz. 89 „za zasługi na polu bezpieczeństwa wojska”.

Bibliografia

Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2019-02-09].
Rocznik Oficerski 1923. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1923.
Rocznik Oficerski 1924. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1924.
Rocznik Oficerski 1928. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1928.
Rocznik Oficerski 1932. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1932.
Ryszard Rybka, Kamil Stepan: Rocznik oficerski 1939. Stan na dzień 23 marca 1939. T. 29. Kraków: Fundacja Centrum Dokumentacji Czynu Niepodległościowego. Biblioteka Jagiellońska, 2006. ISBN 83-7188-899-6.

[1] Spis oficerów służących czynnie w dniu 1.6.1921 r. Dodatek do Dziennika Personalnego Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 37 z 24 września 1921 roku, s. 402, 651.

[CITEREFRocznik_Oficerski19231062,_1064-2] Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 1062, 1064.

[3] Lista starszeństwa oficerów zawodowych. Załącznik do Dziennika Personalnego Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 13 z 8 czerwca 1922 roku, Zakłady Graficzne Ministerstwa Spraw Wojskowych, Warszawa 1922, s. 293.

[4] Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 21 z 7 marca 1924 roku, s. 104.

[CITEREFRocznik_Oficerski192463,_219,_364-5] Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 63, 219, 364.

[6] Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 26 z 15 marca 1924 roku, s. 127.

[CITEREFRocznik_Oficerski1928132,_199-7] Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 132, 199.

[8] Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 20 z 23 grudnia 1929 roku, s. 379.

[9] Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 2 z 30 stycznia 1932 roku, s. 98.

[CITEREFRocznik_Oficerski1932288,_793-10] Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 288, 793.

[11] Ryszard Rybka, Kamil Stepan, Rocznik Oficerski 1939. Stan na dzień 23 marca 1939, Biblioteka Centrum Dokumentacji Czynu Niepodległościowego tom 29, Fundacja CDCN, Kraków 2006, ISBN 978-83-7188-899-1, s. 281, 918.

[12] Strona poświęcona pamięci żołnierzy Wojska Polskiego, którzy w latach 1939–1945 przebywali w obozie dla jeńców wojennych w Tangerhutte k. Magdeburga [1].

[13] M.P. z 1932 r. nr 29, poz. 35 „za pracę w dziele odzyskania niepodległości”.

[14] Tadeusz Wawrzyński, Oficerowie żandarmerii Kawalerowie Krzyża i Medalu Niepodległości, Biuletyn Wojskowej Służby Archiwalnej Nr 24 z 2001 roku.

[CITEREFRocznik_oficerski1939281-15] Rocznik oficerski 1939 ↓, s. 281.

[16] M.P. z 1928 r. nr 65, poz. 89 „za zasługi na polu bezpieczeństwa wojska”.

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]

[8]

[9]

[10]

[11]

[12]

[13]

[14]

[15]

[16]