Przejdź do zawartości

Władysław Śpiewak

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Władysław Michał Śpiewak
Ilustracja
ppłk Władysław Śpiewak (przed 1934)
podpułkownik piechoty podpułkownik piechoty
Data i miejsce urodzenia

23 września 1892
Witkowice

Data śmierci

?

Przebieg służby
Siły zbrojne

Armia Austro-Węgier
Wojsko Polskie

Jednostki

2 Pułk Strzelców Podhalańskich
5 Pułk Strzelców Podhalańskich
29 Pułk Strzelców Kaniowskich
PKU Tarnopol
PKU Warszawa Powiat
KRU Warszawa Powiat

Stanowiska

zastępca dowódcy pułku
komendant PKU
komendant RU

Główne wojny i bitwy

I wojna światowa
wojna polsko-bolszewicka

Odznaczenia
Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari Krzyż Walecznych (1920–1941) Złoty Krzyż Zasługi (II RP) Medal Brązowy za Długoletnią Służbę
Krzyż Zasługi Wojskowej (w czasie wojny) Medal Zasługi Wojskowej „Signum Laudis” (w czasie wojny) Medal Waleczności (Austro-Węgry)

Władysław Michał Śpiewak[a] (ur. 23 września 1892 w Witkowicach, zm. ?) – podpułkownik piechoty Wojska Polskiego, kawaler Orderu Virtuti Militari.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Urodził się 23 września 1892 w Witkowicach, pow. tarnobrzeski, jako syn Józefa[1].

W czasie I wojny światowej walczył w szeregach cesarskiej i królewskiej armii. 1 listopada 1917 roku został mianowany porucznikiem rezerwy piechoty. W 1917 roku jego oddziałem macierzystym był Cesarski Pułk Strzelców Nr I[2].

Wstąpił do Wojska Polskiego. Uczestniczył w wojnie z bolszewikami. 19 sierpnia 1920 roku został zatwierdzony z dniem 1 kwietnia 1920 roku w stopniu kapitana, w piechocie, w grupie oficerów byłej armii austriacko-węgierskiej. Pełnił wówczas służbę w 20 pułku piechoty[3]. W 1921 roku pełnił służbę w 2 pułku strzelców podhalańskich[4]. 3 maja 1922 roku został zweryfikowany w stopniu majora ze starszeństwem z 1 czerwca 1919 roku i 448. lokatą w korpusie oficerów piechoty, a jego oddziałem macierzystym był nadal 2 pułk strzelców podhalańskich[5]. 22 lipca 1922 roku został zatwierdzony na stanowisku dowódcy batalionu w 5 pułku strzelców podhalańskich w Przemyślu[6]. W latach 1923–1927 był dowódcą II batalionu detaszowanego w Samborze[7][8]. W listopadzie 1927 został przesunięty na stanowisko kwatermistrza[9][10]. 23 stycznia 1929 roku został mianowany podpułkownikiem ze starszeństwem z dniem 1 stycznia 1929 roku i 9. lokatą w korpusie oficerów piechoty[11]. 12 marca 1929 roku został przeniesiony do 29 pułku Strzelców Kaniowskich w Kaliszu na stanowisko zastępcy dowódcy pułku[12][13]. 28 czerwca 1933 roku został przeniesiony do Powiatowej Komendy Uzupełnień Tarnopol celem odbycia praktyki w służbie uzupełnień, z zachowaniem dotychczasowego dodatku służbowego[14]. 7 czerwca 1934 roku został zatwierdzony na stanowisku komendanta Powiatowej Komendy Uzupełnień Tarnopol[15]. Z dniem 1 września 1935 roku został przeniesiony do Powiatowej Komendy Uzupełnień Warszawa Powiat na stanowisko komendanta[16]. 1 września 1938 roku dowodzona przez niego jednostka została przemianowana na Komendę Rejonu Uzupełnień Warszawa Powiat, zajmowane przez niego stanowisko otrzymało nazwę „komendant Rejonu Uzupełnień”.

W czasie kampanii wrześniowej 1939 roku dostał się do niemieckiej niewoli. Przebywał w Oflagu II C Woldenberg[17].

Ordery i odznaczenia

[edytuj | edytuj kod]
  1. W 1935 dokonano zmiany imienia z Władysław na Władysław Michał. Stwierdzenia. „Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych”. Nr 8, s. 56, 1 czerwca 1935. 

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Wojskowe Biuro Historyczne [online], wbh.wp.mil.pl [dostęp 2021-06-14].
  2. Lista starszeństwa c. i k. Obrony Krajowej i Żandarmerii 1918 ↓, s. 97, 385.
  3. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 32 z 25 sierpnia 1920 roku, s. 771.
  4. Spis oficerów 1921 ↓, s. 228, 884.
  5. Lista starszeństwa 1922 ↓, s. 34.
  6. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 22 z 22 lipca 1922 roku, s. 554.
  7. Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 388, 403.
  8. Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 330, 363.
  9. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 25 z 31 października 1927 roku, s. 326.
  10. Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 105, 170.
  11. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 2 z 24 stycznia 1929 roku, s. 3.
  12. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 5 z 12 marca 1929 roku, s. 89.
  13. Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 22, 559.
  14. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 8 z 28 czerwca 1933 roku, s. 130.
  15. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 11 z 7 czerwca 1934 roku, s. 150.
  16. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 11 z 31 sierpnia 1935 roku, s. 101.
  17. Straty ↓.
  18. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 43 z 27 grudnia 1921 roku, s. 1723.
  19. Ludwik Migdał: Zarys historji wojennej 2-go Pułku Strzelców Podhalańskich. Warszawa: Wojskowe Biuro Historyczne, 1929, s. 32, seria: Zarys historii wojennej pułków polskich 1918–1920.
  20. M.P. z 1938 r. nr 259, poz. 612 „za zasługi w służbie wojskowej”.
  21. Brązowy Medal Za Długoletnią Służbę (X lat), 1938, Polska - E-aukcja - Warszawskie Centrum Numizmatyczne [online], wcn.pl [dostęp 2021-06-14].

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]