Vincent Peillon

Vincent Peillon

Data i miejsce urodzenia	7 lipca 1960 Suresnes
Minister edukacji Francji
Okres	od 2012 do 2014
Przynależność polityczna	Partia Socjalistyczna
Poprzednik	Luc Chatel
Następca	Benoît Hamon

Vincent Peillon (ur. 7 lipca 1960 w Suresnes) – francuski polityk i filozof, eurodeputowany i parlamentarzysta, w latach 2012–2014 minister edukacji narodowej.

Życiorys

W latach 1984–1997 pracował jako wykładowca filozofii. W 1992 uzyskał stopień doktora filozofii.

Zaangażował się w działalność Partii Socjalistycznej, pełnił funkcję sekretarza jej grupy eksperckiej, a także doradcy jej przewodniczącego. Od 1994 zasiada w prezydium krajowym PS. W latach 1997–2002 sprawował mandat posła do Zgromadzenia Narodowego XI kadencji. Przewodniczył misji informacyjnej ds. walki z tzw. praniem brudnych pieniędzy.

Gdy nie udało mu się uzyskać ponownie mandatu do Zgromadzenia Narodowego, został zatrudniony na dwa lata w Krajowym Centrum Badań Naukowych (CNRS) jako dyrektor ds. badań. Skupił się tam na badaniu dorobku Ferdinanda Buissona i źródeł francuskiej zasady laickości państwa oraz tzw. filozofii republikańskiej. Specjalizował się także w analizie myśli socjalistów premarksistowskich i autorów takich jak Jean Jaurès, Edgar Quinet i Pierre Leroux, czego owocem były liczne publikacje dotyczące historii myśli socjalistycznej i republikańskiej. W jednej z nich (La Révolution française n'est pas terminée) opisywał porażkę wielkiej rewolucji francuskiej, która jego zdaniem nie potrafiła zrewolucjonizować religijności we Francji. W wyniku rewolucji pojęcia "religii" i "wiary" zostały zredefiniowane w stosunku do czasów ancien régime, jednak w celu dokończenia rewolucji socjalizm francuski powinien dążyć do ustanowienia nowej religii w miejsce katolicyzmu, który jest, jak uważa Vincent Peillon, niedostosowaną do wolności religią poddaństwa. Rola nowej religii powinna przypaść socjalizmowi, który ma uosabiać rewolucję religijną, będącą jednocześnie rewolucją moralną i materialistyczną. Laickość powinna być właściwą religią francuskiej Republiki demokratycznej i socjalnej.

W wyborach w 2004 uzyskał mandat posła do Parlamentu Europejskiego. Przystąpił do grupy Partii Europejskich Socjalistów, a także Komisji Rolnictwa i Rozwoju Wsi. W 2009 został wybrany na kolejną kadencję, w trakcie której należał do frakcji Postępowego Sojuszu Socjalistów i Demokratów oraz Komisji Spraw Zagranicznych.

W 2007 był rzecznikiem prasowym Ségolène Royal w trakcie jej kampanii wyborczej na urząd prezydenta. 16 maja 2012 objął urząd ministra edukacji narodowej w rządzie, którego premierem został Jean-Marc Ayrault. Utrzymał to stanowisko także w drugim rządzie tego samego premiera (od 21 czerwca 2012), zajmując je do 2014. 3 maja tegoż roku powrócił do Europarlamentu, utrzymując mandat w tym gremium również na okres VIII kadencji.

W styczniu 2017 wziął udział w zorganizowanych przez socjalistów prawyborach przed wyborami prezydenckimi. W pierwszej turze głosowania zajął czwarte miejsce z wynikiem blisko 7% głosów.

Wybrane publikacje

• Vincent Peillon: La Révolution française n'est pas terminée. Paryż: Éditions du Seuil, 2008, s. 214. ISBN 978-2-02-098520-8.
• Vincent Peillon: Jean Jaurès et la religion du socialisme. Paryż: Éditions Grasset, 2000, s. 280. ISBN 978-2-246-60399-3.

Bibliografia

• Profil na stronie Parlamentu Europejskiego. [dostęp 2012-05-16].
• Vincent Peillon na stronie Zgromadzenia Narodowego XI kadencji (fr.). [dostęp 2012-05-16].

Linki zewnętrzne

• Blog Vincenta Peillona (fr.). [dostęp 2012-05-16].